Όσο και αν δικαιούται να αισθάνεται αδικημένη από τη μηδενική μέχρι στιγμής συγκομιδή της σε ντέρμπι με ομάδες που τερμάτισαν στην πρώτη εξάδα την περασμένη περίοδο, όσο και αν η εξέλιξη της προόδου της είναι εσχάτως αδιαμφισβήτητη, η Ανόρθωση χωλαίνει ακόμη σε αρκετούς τομείς, οι οποίοι δεν της επιτρέπουν να ευρίσκεται πιο ψηλά στη βαθμολογία.

Για παράδειγμα, είναι οφθαλμοφανής η βελτίωση στη συνολική αμυντική λειτουργία της ομάδας που πλέον δέχεται σημαντικά λιγότερες φάσεις και τέρματα, ωστόσο τα μπλακ-άουτ στα μετόπισθεν δεν έχουν εκλείψει και απέναντι σε Απόλλωνα και ΑΠΟΕΛ το τίμημα που καταβλήθηκε ήταν πολύ βαρύ.

Σε 12 αγωνιστικές η «Κυρία» έχει κρατήσει ανέπαφη την εστία της μόλις σε τρεις (ουδεμία σε ντέρμπι), επίδοση υπέρτερη μόνον ομάδων που παλεύουν για την αποφυγή του υποβιβασμού (Οθέλλος, Αγία Νάπα, Δόξα). Η συγκέντρωση για 90 λεπτά στα αμυντικά καθήκοντα είναι συνεπώς ένας τομέας που χρήζει βελτίωσης.

Επιθετικά η σπατάλη ευκαιριών έχει εξελιχθεί στο μεσοδιάστημα σε μεγαλύτερο πρόβλημα από τη δημιουργία της. Η ομάδα του Αντρέ Πάους χρειάζεται υπερβολικά πολλές φάσεις, για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα, εξ ου και σχεδόν στα μισά παιχνίδια (πέντε) έχει μείνει «άσφαιρη» -περισσότερες «αφλογιστίες» έχουν μόνον η Δόξα (6) και ο Οθέλλος (8). Δεύτερος τομέας επιδεχόμενος βελτίωσης.

Η Ανόρθωση είναι, τέλος, η ομάδα των άκρων. Μόνο νίκες, οσάκις έχει ανοίξει το σκορ (πέντε φορές), μόνον ήττες, οσάκις έχει δεχτεί πρώτη γκολ (έξι). Άλλη ομάδα που σε τέτοιο πλήθος αγώνων να μην έχει καταφέρει έστω μια μερική ανατροπή (σ.σ. να πάρει δηλαδή την ισοπαλία) δεν υπάρχει στην κατηγορία.

Και ασφαλώς εν προκειμένω το ζήτημα δεν είναι (μόνον) να περιοριστεί ο αριθμός των αγώνων, στους οποίους δέχεται πρώτη γκολ η «Κυρία», αλλά να καλλιεργηθεί στους παίκτες η κατάλληλη νοοτροπία, η πρέπουσα μαχητική διάθεση να καταφέρνουν να επιστρέφουν σε παιχνίδια που τους στραβώνουν. Τρίτος τομέας, στον οποίο απαιτείται να σημειωθεί πρόοδος.