Γνωρίζοντας τον Λούκας Γκιγκίεβιτς από το πέρασμα του στην Ομόνοια, άρχισε μια φιλολογική συζήτηση, γιατί η ΑΕΛ πηγαίνει σε αυτή τη λύση επιθετικού και αν αυτή θα είναι η μοναδική για την κορυφή της επίθεσης; Μπορεί να μη γεμίζει το μάτι ο Πολωνός φορ, αλλά για να επιμένει ο Πέτεφ, κάτι θα έχει στο μυαλό του.

Ο Γκιγκίεβιτς δίνει εκτόπισμα στην αντίπαλη περιοχή, είναι πολύ καλός στο ψηλό παιγνίδι,  μπορεί να παίξει με πλάτη την εστία και να σκάει την μπάλα στα δύο άκρα και ασφαλώς να σκοράρει εντός της μεγάλης περιοχής, αφού έχει καλά τελειώματα. Σίγουρα, δεν μπορεί να παίξει στο ένας εναντίον ενός, ούτε να πάρει την μπάλα και να ξεχυθεί στην αντίπαλη εστία. Αυτά θα τα κάνουν οι άλλοι επιθετικοί που απέκτησε η ΑΕΛ. Ο Βραζιλιάνος Ντανιελζίνιο είναι ταχύς και διεισδυτικός, με χαμηλό κέντρο βάρους, κάνει παιχνίδι και εκτελεί ταυτόχρονα, έχοντας την ευχέρεια να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις της επίθεσης και κυρίως στα άκρα και πίσω από τον φορ. Τα ίδια χαρακτηριστικά έχει και ο Ισπανός Σαρντινέρο ενώ από την άλλη ο Βενεζουελάνος Μορένο είναι πιο πολύ της περιοχής, με καλά πατήματα μπροστά από την αντίπαλη εστία και καλά τελειώματα.

Συνεπώς, με την απόκτηση (αν τελικά γίνει) του Γκιγκιέβιτς, η ΑΕΛ αποκτά και ύψος και δύναμη στην επίθεση, συμπληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τους υπόλοιπους επιθετικούς της ομάδας. Ενδέχεται, μάλιστα ο Πολωνός να μην είναι η τελευταία επιθετική προσθήκη της ΑΕΛ, καθώς εξετάζεται το ενδεχόμενο να αποκτηθεί ακόμη ένας επιθετικός.