Αγωνιστικά, η Ανόρθωση ίσως να περνά μίαν από τις πιο δύσκολες ημέρες μετά την κατοχή και την προσφυγιά. Η απογοητευτική φετινή χρονιά είναι γεγονός ότι σκόρπισε σε όλους τους φίλους της ομάδας προβληματισμό. Καπάκι σε όλα αυτά ήρθε και η εικόνα διάλυσης που παρουσίασε η ομάδα στο παιχνίδι κόντρα στον ΑΠΟΕΛ, όπου ισοφάρισε τις μεγαλύτερες σε έκταση ήττες στην ιστορία της (1934-35 Άρης, 1936-37 ΑΠΟΕΛ). Δεν είναι και λίγο πράγμα η Ανόρθωση να χάνει με 8-1 και πραγματικά είναι κάτι που δεν χωνεύεται με τίποτα από τους οπαδούς της. Οι οποίοι φαίνεται να γυρίζουν την πλάτη στην ομάδα. Ειδικά στα τελευταία παιχνίδια, όπου η παρουσία τους κρίνεται πενιχρή. Η ζημιά πλέον έγινε και το μεγάλο στοίχημα της διοίκησης είναι πώς θα καταφέρει να επαναφέρει την εμπιστοσύνη στον κόσμο.
Πέραν τούτου, όλοι περιμένουν να ολοκληρωθεί το φετινό μαρτύριο που περνά η ομάδα την ερχόμενη Κυριακή, όπου φιλοξενεί τον Απόλλωνα. Σ’ ένα παιχνίδι που θα είναι το «αντίο» για πολλούς στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» και που στην κυριολεξία κανείς δεν γνωρίζει πώς θα παρουσιαστεί η ομάδα. Θα ήταν εύκολο κάποιος να βγει και να πει ότι στο τελευταίο παιχνίδι η ομάδα θα προσπαθήσει να αποχαιρετήσει την ποδοσφαιρική χρονιά με ψηλά το κεφάλι. Πόσο εφικτό όμως είναι κάτι τέτοιο; Τι μπορεί να πει ο Νίκος Κωστένογλου, στο τελευταίο του παιχνίδι στον πάγκο της ομάδας, στους ποδοσφαιριστές του, ώστε μέσα σε επτά ημέρες να αλλάξουν πρόσωπο; Και τι κίνητρα μπορεί να βρει για να τους δώσει, όταν οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι στην έναρξη της προετοιμασίας δεν θα βρίσκονται στην ομάδα;