Πέρασαν 25 χρόνια από τότε που ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς χτύπησε το κεφάλι του στη μπασκέτα του κλειστού της Νέας Σμύρνης με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος μέχρι το τέλος της ζωής του το καλοκαίρι του 2006. Οι «Μασονικές» Ρετρό Ιστορίες γυρίζουν τον χρόνο πίσω και θυμούνται το χρονικό της αποφράδας μέρας.
Οκτώ λεπτά πριν από το τέλος και ενώ το σκορ είναι 50-56 για τους «πράσινους» ο Βαγγέλης Αγγέλου ξεκινάει την επίθεση για τους γηπεδούχους. Η μπάλα στα χέρια του Φάνη Χριστοδούλου και εκείνος τη δίνει στον Γιάνκοβιτς μέσα στη ρακέτα για να «ποστάρει» τον Αλβέρτη. Ο νεαρός (τότε) φόργουορντ του Παναθηναϊκού προσπαθεί να εκμαιεύσει το επιθετικό φάουλ και τα καταφέρνει. Ο Γιάνκοβιτς είχε σημειώσει το καλάθι, αλλά ο διαιτητής Κουκουλεκίδης του καταλογίζει το 5ο του φάουλ. Ο Σέρβος πιάνει το κεφάλι του. Δεν δέχεται το σφύριγμα και χτυπάει με δύναμη το κεφάλι του στη μπασκέτα. Ήταν Τετάρτη 28 Απριλίου 1993, όταν στο κλειστό της Νέας Σμύρνης μία αντίδραση της στιγμής σταμάτησε το χρόνο για τον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς. Ο Πανιώνιος υποδέχονταν τον Παναθηναϊκό για τα ημιτελικά του πρωταθλήματος, με τον Σέρβο να προσπαθεί να οδηγήσει την ομάδα του στην μεγάλη ανατροπή.
ΣΟΚ! Πέφτει αιμόφυρτος στο παρκέ, αλλά κανείς δεν είχε καταλάβει εκείνη τη στιγμή τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Και η ειρωνία; Στην μπασκέτα δεν είχε τοποθετηθεί ακόμα το προστατευτικό που είχε ήδη αρχίσει να χρησιμοποιείται για να καλύπτει τη βάση της. Ο Γιάνκοβιτς δεν μπορούσε να σηκωθεί…
«Γιατρέ βοήθησέ με. Δεν νιώθω ούτε τα χέρια μου, ούτε τα πόδια μου» έλεγε έντρομος στον γιατρό του Πανιωνίου Γιώργο Κατσιφαράκη. Εκείνος κατάλαβε: «Γρήγορα ένα ασθενοφόρο. Πρέπει να πάει άμεσα στο νοσοκομείο» φώναζε συνέχεια, αλλά όπως αποδείχθηκε ήταν ήδη πολύ αργά!
«Ρήξη νωτιαίου μυελού και κάταγμα στον έκτο αυχενικό σπόνδυλο» ήταν η ιατρική διάγνωση. Όπερ και σήμαινε… αναπηρικό καροτσάκι μέχρι να γίνει ένα θαύμα. Θαύμα που δεν έγινε ποτέ… Αν και ο ίδιος δεν έχανε την αισιοδοξία του και δήλωνε ότι θα ξαναπαίξει μπάσκετ, η μοίρα και η κακιά στιγμή του είχαν παίξει άσχημο παιχνίδι.
Έμεινε καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι για τα επόμενα 13 χρόνια της ζωής του, όταν και προδόθηκε από τη μεγάλη του καρδιά. Στις 28 Ιουνίου 2006, καθώς βρίσκονταν στο πλοίο με προορισμό τη Σύρο υπέστη ανακοπή και άφησε σε ηλικία 43 ετών την τελευταία του πνοή.
Το φορτίο που κουβαλούσε τόσα χρόνια ήταν πολύ βαρύ. Και δεν το άντεξε…
