ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ, ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΛΙΒΑΝΟ, ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΠΥΡΕΤΟΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΞΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ. Η ΜΑΧΗ ΔΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΗΔΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΙ «ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ» ΠΟΛΕΜΟΥ, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΜΕΤΡΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΟ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΟ «ΠΑΙΧΝΙΔΙ» ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Η Σαουδική Αραβία, εξηγεί ο Γιώργος Κουλούρης, «εμφορείται από το σουνιτικό Ισλάμ ενώ το Ιράν από το σιιτικό Ισλάμ, αμφότερα όμως επιδιώκουν την πρωτοκαθεδρία στη Μέση Ανατολή»
Σε μια μικρή, πρώτη, ίσως επιφανειακή ανάγνωση, πίσω από την πολιτική αστάθεια που επιχειρήθηκε, αλλά αποφεύχθηκε την υστάτη, στον Λίβανο, βρίσκεται η Χεζμπολάχ και η ενδυνάμωσή της. Είναι πράγματι το Ιράν και η σιιτική οργάνωση που θα επωφελείτο από μια τέτοια εξέλιξη; Σαφώς και όχι. Ιράν και Τουρκία προφανώς και θα επωφελούνταν, ωστόσο και η Σαουδική Αραβία είχε να επωφεληθεί από την ενδεχόμενη αστάθεια της Βηρυτού. Όπως εξηγεί ο εγνωσμένου κύρους διεθνολόγος, Γιώργος Κουλούρης, ο Λίβανος, αν και αποτελεί μικρή σε έκταση χώρα με 4 εκατομμύρια πληθυσμό, έχει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Ιδιαίτερα η εγγύτητα με Συρία και Ισραήλ αλλά και το γεγονός ότι έχει δεχθεί περισσότερους από 1 εκατομμύριο πρόσφυγες λόγω της συριακής κρίσης, τα 2/3 των οποίων ζουν σε καθεστώς φτώχιας, αναδεικνύουν τη σημασία του για τη σταθερότητα στην περιοχή. Αυτό το έχει παραδεχτεί πολλάκις η επικεφαλής της εξωτερικής διπλωματίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Φεντερίκα Μογκερίνι, δείχνοντας τον Λίβανο ως τη χώρα παράδειγμα για το προσφυγικό ζήτημα.
Θρησκευτικά διαχωρισμένες εξουσίες
Παράλληλα, στο εσωτερικό του περιλαμβάνει 18 σέκτες, όλες αναγνωρισμένες και όλες εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο. Σε πλήρες μοτίβο του παλαιού αμερικανικού «πειράματος» στη Μέση Ανατολή, το Σύνταγμα του Λιβάνου επιβάλλει θρησκευτικά διαχωρισμένες τις πολιτικές εξουσίες. Ο Πρόεδρος της χώρας πρέπει να είναι χριστιανός, βεβαίως ο Μισέλ Αούν, αν και δηλωμένος χριστιανός, εκπροσωπεί τη σιιτική πλευρά του Λιβάνου και είναι φιλικά προσκείμενος τόσο στη σιιτική κοινοβουλευτική, πια, οργάνωση Χεζμπολάχ, αλλά και ...
Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στην "Σημερινή της Κυριακής" που κυκλοφορεί στα περίπτερα.
