Μπορούσε να σώσει τους ήρωες της ΕΟΚΑ, αλλά υπέγραψε για την εκτέλεσή τους
Έβαψε τα χέρια της με αίμα ανθρώπων που πάλευαν, γιατί ήθελαν να ζήσουν ελεύθεροι, απαλλαγμένοι από τον ζυγό του φόρου υποτέλειας που είχαν επιβάλει οι Άγγλοι αγοράζοντας το νησί από τους Τούρκους κατακτητές

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ στις 21 Απριλίου του 1926 στο Λονδίνο, κι έγινε Βασίλισσα στις 6 Φεβρουαρίου του 1952

Πιστεύουμε πως είναι δικαίωμα του καθενός λαού να κυβερνιέται από «άρχοντες» της επιλογής του. Πιστεύουμε επίσης πως είναι δικαίωμα του καθενός να έχει την άποψή του για τα «κατορθώματα» αυτών που κυβερνούν σε άλλες χώρες. Από την Πέμπτη, τα ΜΜΕ της Βρετανίας κατέκλυσαν τον κόσμο με ιστορίες, ρεπορτάζ, ντοκιμαντέρ κλπ, για τα γενέθλια της Βασίλισσας Ελισάβετ Β'. Να τα εκατοστίσει η γυναίκα. Τώρα που συμπλήρωσε 90 χρόνια ζωής, θα έχει πολλά να θυμάται.

Όπως θα τη θυμούνται και οι οικογένειες των Κυπρίων πατριωτών της ΕΟΚΑ που περίμεναν -μάταια- μια υπογραφή η οποία θα έδινε χάρη στα παλληκάρια, που το μόνο έγκλημά τους ήταν ότι πολέμησαν για τη λευτεριά της πατρίδας τους. Αν κάποιος επισκεφθεί τα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία θα τον πιάσει η ψυχή του, θα πονέσει το στομάχι του βλέποντας τον χώρο όπου εκτελέστηκαν οι μαχητές της ΕΟΚΑ. Τους κρέμασαν οι Άγγλοι αποικιοκράτες της Ελισάβετ, κατηγορώντας τους για τρομοκρατικές ενέργειες.

Η Ελισάβετ θα μπορούσε να είχε υπογράψει ένα παλιόχαρτο δίνοντάς τους χάρη. Αλλά δεν το έκανε. Έβαψε τα χέρια της με αίμα ανθρώπων που πάλευαν, όχι για να ανατρέψουν την αγγλική μοναρχία, όχι γιατί είχαν κάτι ενάντια στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ, ή την ίδια την Αγγλία, αλλά γιατί ήθελαν να ζήσουν ελεύθεροι, απαλλαγμένοι από τον ζυγό του φόρου υποτέλειας που είχαν επιβάλει οι Άγγλοι αγοράζοντας το νησί από τους Τούρκους κατακτητές. Λες και η Κύπρος, όπως και άλλα μέρη της άλλοτε Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ήταν δική τους περιουσία.

Η στάση της μετά τον θάνατο της Νταϊάνας
Τώρα που συμπλήρωσε 90 χρόνια ζωής η Ελισάβετ, ίσως να μπορεί να θυμηθεί επίσης τον σάλο που προκάλεσε η συμπεριφορά της μετά τον τραγικό θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνας. Ηρνείτο πεισματικά να πει έστω και μια λέξη γι’ αυτήν, τη στιγμή που ολόκληρη η Βρετανία θρηνούσε για τον άδικο χαμό της. Ο γιός της και διάδοχος του θρόνου Κάρολος, δείχνοντας την ανθρώπινη πλευρά ενός εστεμμένου, πήγε στη Γαλλία και φρόντισε για τη μεταφορά της σωρού της πίσω στην Αγγλία.

Η Ελισάβετ, επηρεασμένη ποιος ξέρει από τίνος τις συμβουλές, παρέμενε πεισματικά κλεισμένη μέσα σε ένα από τα Παλάτια της και ηρνείτο κάποια δήλωση, ερχόμενη έτσι σε πλήρη αντίθεση με το δημόσιο αίσθημα, την παγκόσμια κοινή γνώμη. Χρειάστηκε η παρέμβαση του τότε Πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ, για να πεισθεί να αλλάξει γνώμη και να αρθρώσει με το ζόρι μερικά λόγια συμπόνιας για την πριγκίπισσα που είχε τολμήσει να απαρνηθεί τον ρόλο της μαριονέτας του Παλατιού, που είχε πάρει διαζύγιο από τον άντρα της ο οποίος την κεράτωνε ασύστολα με μιαν άλλη παντρεμένη και που παρέμενε εξαιρετικά δημοφιλής στον βρετανικό λαό, ο οποίος ναι μεν αγαπούσε τη Βασίλισσά του, αλλά έβλεπε και καταλάβαινε τα όσα γινόντουσαν στο Παλάτι.

Εξάλλου, η Μοναρχία δεν είναι απόλυτα αποδεκτή στην ίδια την Βρετανία. Εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, όπως η «Daily Mirror» ή η «Sun», για να αναφέρουμε μερικές από τις λεγόμενες λαϊκές, έχουν επανειλημμένα εκφράσει απόψεις ενάντια στο Στέμμα και έχουν αναρωτηθεί δημόσια αν θα ήταν καλύτερα η Βρετανία να υιοθετούσε ένα διαφορετικό σύστημα διακυβέρνησης.

Το Brexit
Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μας ενδιαφέρει και τόσο. Εμείς στεκόμαστε σε δύο γεγονότα, τα οποία οι γκλαμουριές για τα γενέθλια της Ελισάβετ δεν μπορούν να διαγράψουν. Το πώς διαλέγουν να κυβερνώνται οι Βρετανοί είναι δική τους δουλειά. Πάντως, οι γιορταστικές εκδηλώσεις για τα γενέθλια της Ελισάβετ συμπίπτουν με μια πολύ ευαίσθητη περίοδο για τους Βρετανούς, καθώς θα ψηφίσουν στις 23 Ιουνίου για την παραμονή ή όχι της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι το λεγόμενο Brexit.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Βρετανοί, με διαφορά 10 ποσοστιαίες μονάδες, επιλέγουν να παραμείνουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αναγνωρίζοντας προφανώς ότι μια έξοδός τους θα τους κόστιζε πολύ περισσότερο. Η Ελισάβετ, ώς τώρα, τήρησε αυστηρή πολιτική ουδετερότητα και δεν αναμένεται να λάβει μέρος στη δημόσια συζήτηση. Ίσως γιατί γνωρίζει πως τελικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι σίγουρα υπέρ της παραμονής στην ΕΕ. Εκεί όμως που απαιτήθηκε να παρέμβει το έκανε, με άμεσο μάλιστα τρόπο. Όταν διαπίστωσε πως η Σκοτία βρισκόταν στα πρόθυρα της αποχώρησής της από το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελισάβετ πήρε θέση λέγοντας πως «παρέλαβα ενωμένη χώρα και έτσι θα την παραδώσω».

Πολλοί στη Βρετανία λένε ότι η άμεση παρέμβαση της Ελισάβετ στο δημοψήφισμα της Σκοτίας το 2014 έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να απορριφθεί η προσπάθεια των σκοτσέζων εθνικιστών για απόσχιση από το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι Σκοτσέζοι για αιώνες μάχονται για τη δική τους πατρίδα και οι Άγγλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πετυχαίνουν να τους κρατήσουν κάτω από το σκήπτρο του Μπάκιγχαμ. Για πόσο ακόμα, κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει.

Η Βασίλισσα
Η Ελισάβετ Αλεξάνδρα Μαρία Ουίνδσορ γεννήθηκε στις 21 Απριλίου του 1926 στο Λονδίνο. Έγινε Βασίλισσα στις 6 Φεβρουαρίου του 1952, λίγο προτού κλείσει τα 26, κι ενώ βρισκόταν σε περιοδεία στο εξωτερικό. Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2015 κατέρριψε το ρεκόρ μακροβιότητας στον θρόνο, που κατείχε η προγιαγιά της Βικτωρία, η οποία βασίλευε για 63 χρόνια, επτά μήνες και δύο ημέρες (1837-1901). Σημειώνει κανείς πως το 2001, ένας στους τρεις στη Βρετανία ήθελε να τη δει να παραιτείται, αλλά το ποσοστό αυτό μειώθηκε με την πάροδο του χρόνου σε έναν στους πέντε. Τα τρία τέταρτα των Βρετανών είναι προσηλωμένοι στη μοναρχία.

Η Ελισάβετ κατάφερε να διασφαλίσει πως ο θεσμός θα παραμείνει δημοφιλής και ο περισσότερος κόσμος πιστεύει πως η μοναρχία θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο μέλλον. Η εφημερίδα «Daily Telegraph» έγραψε πως η Ελισάβετ είναι η διασημότερη γυναίκα στον κόσμο.