Ίσως αυτές οι γραμμές να παραμείνουν για πάντα ένα ανεξήγητο μυστήριο
Πώς κατάφεραν οι αρχαίοι κάτοικοι της Νάζκα να σχεδιάσουν με τόσες μεγάλες λεπτομέρειες ευθείες, τρίγωνα, τετράγωνα, μορφές ζώων, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να πετάξουν ψηλά, αφού, για να τα δει κανείς, πρέπει να υπερίπταται;

Στην κοιλάδα της Νάζκα στο Περού, 300 χιλιόμετρα έξω από τη Λίμα, υπάρχει μια τεράστια εδαφική έκταση που είναι γεμάτη με χαραγμένες ευθείες γεωμετρικές γραμμές, αινιγματικά σχέδια και ζώα, που χρονολογούνται πριν από την αυτοκρατορία των Ίνκας. Κανείς δεν γνωρίζει μέχρι σήμερα ποιοι κατασκεύασαν αυτούς τους παράδοξους σχηματισμούς και ποιον σκοπό εξυπηρετούσαν. Βέβαια γράφτηκαν αρκετά άρθρα και βιβλία γι’ αυτό το φαινόμενο. Ωστόσο, το παράξενο στην όλη υπόθεση είναι ότι, για να δει κάποιος αυτά τα γραμμικά σύμβολα και τις φιγούρες των ζώων, πρέπει να πετάξει με αεροπλάνο ή ελικόπτερο. Δηλαδή φαίνονται μόνο από ψηλά και όχι από το έδαφος. Πώς κατάφεραν οι αρχαίοι κάτοικοι της Νάζκα να σχεδιάσουν με τόσες μεγάλες λεπτομέρειες ευθείες, τρίγωνα, τετράγωνα, μορφές ζώων, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να πετάξουν ψηλά;

Μυθικός πολιτισμός
Ο Έριχ φον Νταίνικεν, που ταξίδεψε σ’ εκείνα τα μέρη, θεώρησε ότι τα σχέδια αυτά εξυπηρετούσαν ένα κοσμοδρόμιο για την προσεδάφιση εξωγήινων διαστημοπλοίων, παραβάλλοντας και μυθολογικές αναφορές. Ο Ρομπέρ Σαρρόυ, στο έργο του «Ξεχασμένος κόσμος», αναρωτήθηκε «ποιο είναι το νόημα αυτών των γραμμών; Για ποιον λόγο κατασκευάστηκε; Ποιαν ανάγκη εξυπηρετούν; (…) όλα δημιουργούν την εντύπωση, πως κάποιο ασύλληπτο μηχάνημα αποτύπωσε πάνω στην έρημο της Νάζκα τα σχέδια ενός μυθικού πολιτισμού».

Ακόμα ένα χαρακτηριστικό γεγονός είναι ότι οι βροχές, οι δυνατοί άνεμοι και η διάβρωση του εδάφους μέσα στους αιώνες δεν τα αλλοίωσαν καθόλου. Το σχόλιο ως απάντηση στον Έριχ φον Νταίνικεν, από το συλλογικό έργο του φον Κουόν «Ήταν οι Θεοί αστροναύτες;»: «Ύστερα από εντατική μελέτη είκοσι και πλέον χρόνων», ομολογεί η Μαρία Ράιχ, «τα γιγαντιαία σχέδια στο έδαφος των Νάζκα εξακολουθούν να αποτελούν ακόμα μεγάλο αίνιγμα για μένα. Σε καμιά, όμως, περίπτωση δεν μπορώ να συμφωνήσω με την άποψη του Έριχ φον Νταίνικεν, ότι τα μεγάλα τετράγωνα και τρίγωνα είναι διάδρομοι προσγείωσης ταξιδιωτών του διαστήματος. Τα διαστημόπλοια και τα ταξί του διαστήματος δεν χρειάζονται διαδρόμους προσγείωσης. Το περιεχόμενο των σχεδίων της Νάζκα πρέπει να έχει σχέση με την επιστήμη του ημερολογίου».

Η πρώτη μελέτη
Ο πρώτος που μελέτησε σε βάθος τα σχέδια της Νάζκα ήταν ο Αμερικανός Κόσοκ το 1940, όταν έκανε έρευνες για αρδευτικά έργα στο Περού και τυχαία ανακάλυψε τα σύμβολα. Αργότερα υπέθεσε ότι οι γραμμές είναι αστρονομικά ευθυγραμμισμένες. Ωστόσο, ο Άρθουρ Κλαρκ κάνει μια σημαντική αναφορά: «οι γραμμές της Νάζκα είναι σίγουρα παράδοξες και εντυπωσιακές, μα ίσως να μην αντιπροσώπευαν τίποτα περισσότερο παρά την προαιώνια επιθυμία του ανθρώπου ν’ αφήσει πίσω του κάποιο μνημείο της ύπαρξής του (…) και όσο για τις μορφές των ζώων, που μόνο από ψηλά μπορούν να εκτιμηθούν, γιατί θα πρέπει να υπάρχει κάποιο μυστήριο εδώ; Πάντα οι άνθρωποι γέμιζαν τους ουρανούς με θεούς, κι έβλεπαν κάθε είδους παράξενα ζώα στους σχηματισμούς των άστρων».

Εντελώς ευθείες
Πέρα απ’ όλα αυτά, το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν, άγνωστα μυστηριώδη σχέδια, σε μια έκταση πολλών χιλιομέτρων, να είναι ορατά μόνο από ψηλά; Τόσος κόπος για την κατασκευή τους, τόσος χρόνος, απλώς και μόνο για να μείνει χαραγμένο στη μνήμη των ανθρώπων και στο κάτω-κάτω γιατί δεν άφησαν κάποιες επιγραφές, που να εξηγούν την προέλευση και τον σκοπό τους οι αρχαίοι χαράκτες;

«Οι ευθείες γραμμές», ομολογεί ο Τσαρλς Μπέρλιτς, «είναι εντελώς ευθείες σαν να μελετήθηκαν από ειδικούς, άλλο ένα ανεξήγητο χαρακτηριστικό τους, αν λάβουμε υπ' όψιν μας το μέγεθος, τον χώρο και την ιστορική τους περίοδο. Αλλά οι προεκτάσεις αυτών των γραμμών δεν είναι λιγότερο μυστηριώδεις. Μερικές φορές συνεχίζουν για μερικές υάρδες μόνο και άλλες φορές συνεχίζουν για ολόκληρα μίλια, παραμένοντας εντελώς ευθείες διαπερνώντας ένα βουνό». Επομένως, μιλάμε για ένα πραγματικό αίνιγμα. Οι γραμμές και τα σχέδια της Νάζκα στο Περού θα μείνουν ίσως για πάντα ένα ανεξήγητο μυστήριο στη δαιδαλώδη και πολύχρονη ιστορία του ανθρώπου.