Η πορεία, ο νέος προορισμός, η προοπτική και τα μεγάλα περιθώρια ανέλιξης του δευτερότοκου γιου του Γιώργου Δώνη

Ο Τάσος Δώνης, ο δεύτερος γιος του πολύ μεγάλου ποδοσφαιριστή Γιώργου Δώνη, γεννήθηκε στο Μπλάκμπερν της Βρετανίας στις 29 Αυγούστου του 1996, αφού τότε, μετά την τρελή πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι τους «4» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και την αείμνηστη κούρσα του «γιου του ανέμου» -στο μέχρι τότε απόρθητο «Άμστερνταμ Αρένα»- για την ασίστ στον Βαζέχα και την ιστορικότερη έως τότε νίκη ελληνικής ομάδας, ο πατέρας του μετεγγράφηκε στην ομώνυμη ομάδα της πόλης.

Ξεκίνησε, όπως κι ο μεγαλύτερος κατά δύο χρόνια αδερφός του Χρίστος, το ποδόσφαιρο σε πολύ μικρή ηλικία - στις ακαδημίες του πρώην προπονητή-θρύλου του «τριφυλλιού» Χουάν Ραμόν Ρότσα.

Έπειτα, ακολουθώντας τον πατέρα του βάσει των προπονητικών υποχρεώσεών του, «μετεγγράφηκε» μαζί με τον αδερφό του κατά σειρά στις Ακαδημίες της Λάρισας (πέντε χρόνια) και της ΑΕΚ Αθηνών (έναν χρόνο), για να καταλήξει εν συνεχεία στις Ακαδημίες της ομάδας στην οποία ο πατέρας του μεγαλούργησε -του Παναθηναϊκού- προτού ξενιτευτεί σε ηλικία 16 ετών για τη Γιουβέντους και την Πριμαβέρα (πρωτάθλημα νέων), όντας μάλιστα και ο πιο ακριβοπληρωμένος νέος του πρωταθλήματος (λίγους μήνες μετά την άφιξή του στα μέσα της σεζόν του 2012/13 και τις εκπληκτικές εμφανίσεις του υπέγραψε νέο τριετές συμβόλαιο με συνολικές -κλιμακωτές- αποδοχές 600.000 ευρώ). Επέλεξε, μάλιστα, τη «Γηραιά Κυρία» αφότου πρώτα είχε δοκιμαστεί και εν τέλει… απορρίψει προτάσεις από Τότεναμ και Άρσεναλ.

Ξεχώρισε με την πρώτη

Φτάνοντας στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού οι προσδοκίες όλων ήταν πολύ υψηλές, λόγω κυρίως του βάρους του ονόματος που κουβαλούσε. Όμως, οι «ευθύνες» και τα «πρέπει» όχι μόνο δεν του 'καναν τα πόδια βαριά, αντιθέτως έπαιζε σαν να 'χει φτερά. Βρισκόταν παντού απ’ το κέντρο και μπροστά, ως περιφερειακός επιθετικός, πότε αριστερά πότε δεξιά, συνδύαζε ταχύτητα και κοντρόλ με υψηλή τεχνική, έπαιζε το… ένα-δύο με τους συμπαίκτες του μ’ απίστευτη άνεση, ενώ… πάταγε και περιοχή τελειώνοντας ιδανικά τις φάσεις. Αυτά τα… ολίγα είδαν, μεταξύ άλλων, και οι σκάουτερ της ιταλικής ομάδας, παίρνοντας την απόφαση να καταθέσουν την πρότασή τους - βάσει των κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, ο Παναθηναϊκός εισέπραξε για τα τροφεία του παίκτη περίπου 300.000 ευρώ.

Το κεφάλαιο Εθνική

Με την υπογραφή τότε του νέου του συμβολαίου οι ψίθυροι από Ιταλία μεριά -ότι η Αγγλική Ομοσπονδία προσέγγισε την οικογένεια Δώνη για ν’ αγωνιστεί με την Εθνική Αγγλίας- άρχισαν να παίρνουν τη μορφή δημοσιευμάτων, με αρκετά ελληνικά Μέσα να πνέουν τα μένεα κατά της ΕΠΟ για την προοπτική να χαθεί ακόμη ένα μεγάλο ταλέντο - πρωτύτερα είχε προηγηθεί και η «αρπαγή» του Γιώργου Σπανουδάκη από τη Γερμανική Ομοσπονδία, ο οποίος τότε αγωνιζόταν στις μικρές ομάδες της Μπαρσελόνα με το «10».

Εξάλλου ο Τάσος διαθέτει εκτός από ελληνικό και αγγλικό διαβατήριο και μπορούσε να εξετάσει όλα τα ενδεχόμενα, άρα κι η επιλογή ήτο αποκλειστικά δική του. Εν τέλει στις 16 Οκτωβρίου του 2013, σε ηλικία 17 ετών και 48 ημερών, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Εθνική U17, καταγράφοντας συνολικά 13 συμμετοχές προτού κληθεί στην U21.

Η «Γηραιά Κυρία»

Στην Ιταλία αφίχθη με πολύ υψηλές προσδοκίες, τις οποίες άρχισε να δικαιώνει από την πρώτη κιόλας χρονιά, αγωνιζόμενος αρχικά στην U17 προτού μεταπηδήσει στην U19 και την Πριμαβέρα. Τη δεύτερη σεζόν ήταν από τους ακρογωνιαίους λίθους στις επιτυχίες των μικρών της «Κυρίας», με αποκορύφωμα την ηγετική του εμφάνιση στον τελικό του Σούπερ Καπ της Πριμαβέρα κόντρα στη Λάτσιο και το γκολ του για το 2-1… στο 90’ και βάλε!

Ήταν από τους παίκτες που ξεχώρισε αμέσως ο τότε προπονητής της πρώτης ομάδας Αντόνιο Κόντε, ο οποίος εκφράστηκε με κολακευτικά λόγια για τις προοπτικές του. Ταχύτατος, με ή χωρίς την μπάλα, υψηλή τεχνική κατάρτιση, έτοιμος σωματοδομικά και τακτικά, έχοντας δύο «καλά» πόδια, ομαδικός, με ικανότητα μάλιστα όχι μόνο να τελειώνει φάσεις αλλά και να δημιουργεί, φανερώνοντας και ηγετικές ικανότητες με γκολ κι ασίστ σε σημαντικούς αγώνες, είχε όλο το πακέτο για να πάρει ευκαιρίες σιγά-σιγά και στην ανδρική ομάδα.

Εξάλλου οι προθέσεις του Κόντε είχαν φανερωθεί από τη στιγμή που ο ίδιος, έπειτα από συνεχή αξιολόγηση της δεύτερης ομάδας, είχε δώσει εντολή ο Τάσος και άλλοι δυο-τρεις ποδοσφαιριστές να προπονούνται με κάθε ευκαιρία και με την ανδρική ομάδα. Και το πόσο κοντά έφτασε στην πρώτη του συμμετοχή… δεν λέγεται. Στις 18 Δεκεμβρίου του 2013 ο Κόντε αποφάσισε να πάρει για πρώτη φορά στην αποστολή της πρώτης ομάδας τον Τάσο και άλλους δύο μικρούς σε ένα ματς κυπέλλου με την Αβελίνο.

Μάλιστα ιταλικά δημοσιεύματα έκαναν λόγο πως, εάν το επέτρεπε η εξέλιξη του αγώνα, υπήρχε πρόθεση να πάρουν και χρόνο συμμετοχής! Ένας, όμως, απ’ τους συμποδοσφαιριστές του Δώνη το… τιτίβισε στο Twitter πριν δώσει τις επιλογές του δημόσια ο Κόντε, με τον τελευταίο -πυρ και μανία- να κόβει και τους τρεις απ’ την αποστολή.

Οι δανεισμοί

Παρ’ ότι τελικά δεν έγραψε συμμετοχή στην πρώτη ομάδα συνέχισε να παίζει με τη δεύτερη, αγωνιζόμενος μάλιστα σε αρκετά παιχνίδια ως συμπαίκτης με τον Γρηγόρη Κάστανο, έως ότου έρθει ο πρώτος δανεισμός στη Σασουόλο, στα μέσα της σεζόν 2014-15, για ενάμιση χρόνο, αφού πρώτα υπέγραψε νέο τριετές μέχρι το 2018. Ο δανεισμός του, όμως, τελείωσε πρόωρα καθώς ποτέ δεν βρήκε θέση στο αρχικό σχήμα - δεν πήρε ευκαιρίες.

Επέστρεψε στη «Γιούβε» για να δοθεί ξανά δανεικός και να πάρει παιχνίδια στα πόδια του, αυτήν τη φορά στην ελβετική Λουγκάνο τη σεζόν που μας πέρασε. Εκεί τον πίστεψαν και, παρ’ ότι πήγε τραυματίας και το πρώτο μισό δεν έπαιξε πολύ, κυρίως αλλαγή, στο δεύτερο μισό πήρε ευκαιρίες, έπαιξε σε όλα τα ματς βασικός και τους δικαίωσε, αφενός με τις εμφανίσεις του κι αφετέρου με τα γκολ του - με δύο προσωπικά γκολ οδήγησε τη Λουγκάνο στον τελικό του κυπέλλου.

Αν και αρκετοί θα περίμεναν αρχικά -ακόμη κι ο ίδιος το πίστευε, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του- ότι φέτος, μετά τις εμφανίσεις του στο δεύτερο μισό πέρυσι, θα έπαιρνε ευκαιρίες, ήρθε ακόμη ένας δανεισμός! Εντούτοις στη «Γιούβε» ακόμη πιστεύουν πάρα πολύ σ’ αυτόν και στο ταλέντο του. Εξάλλου, αν κοιτάξει κανείς το ρόστερ της «Κυρίας» και λάβει υπ’ όψιν του έστω και τα μισά απ’ όσα γράφονται για επικείμενους μετεγγραφικούς στόχους, εύλογα αντιλαμβάνεται πόσο δύσκολο είναι να δοθούν ευκαιρίες σε δεκαεννιάχρονα παιδιά, ιδίως στη μετα-Κόντε εποχή.

Διαπραγματεύσεις… εφτά ημερών!

Τόσο κράτησαν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην ιταλική ομάδα και τη Nice, ώστε να εξευρεθεί η φόρμουλα «δανεισμού» του, κι αυτό γιατί στη «Γιούβε» ακόμη τον πιστεύουν. Οι Ιταλοί ήθελαν ασυζητητί να υπάρχει ρήτρα που να επιτρέπει την επαναγορά του ποδοσφαιριστή -ενδεικτικό του πόσο πιστεύουν ακόμη σ’ αυτόν- κι εκεί κολλούσαν οι διαπραγματεύσεις, με τελική συμφωνία ένα περίπλοκο «deal» δανεισμού του παίκτη. Το συμβόλαιο είναι διάρκειας 1+4 χρόνων, ο ποδοσφαιριστής θα αμείβεται με 300.000 ευρώ ετησίως, ενώ η Nice θα καταβάλει για τον πρώτο χρόνο ενοίκιο στην ιταλική ομάδα 400.000 ευρώ.

Η οψιόν αγοράς ορίστηκε στα 3 εκ., με τη Γιουβέντους να έχει δικαίωμα επαναγοράς του παίκτη μ’ ένα ποσό 4,5 εκ. έως 7, αναλόγως της χρονικής περιόδου που θα το πράξει. Οι ομάδες που επέδειξαν επίσημα ενδιαφέρον για τον Τάσο ήταν αρκετές, όμως η Nice φαντάζει ως ο ιδανικότερος προορισμός, με το σκεπτικό ότι θα αγωνιστεί κι Ευρώπη, έστω και Γιουρόπα, που αποτελεί ένα επιπλέον κίνητρο και «μέσο» προβολής.

Ο Δώνης έχει ακόμη πολύ μεγάλα περιθώρια εξέλιξης, όμως δεν είναι πλέον ταλέντο και ούτε πρέπει να εκλαμβάνεται ως τέτοιο, αλλά ένας έτοιμος ποδοσφαιριστής σωματικά, πνευματικά και, κυρίως, τακτικά, έτοιμος να βρει θέση βασικού σ’ ένα υψηλού επιπέδου πρωτάθλημα όπως το γαλλικό και μετέπειτα -γιατί όχι;- και στη «Γηραιά Κυρία».