Παρά τις δυσκολίες που συνάντησε κατά καιρούς η Ομόνοια όταν αγωνίζεται στο Παραλίμνι, η προϊστορία είναι σαφώς υπέρ της, ενώ συνολικά έχει τετραπλάσιες νίκες από την Ένωση στα μεταξύ τους παιχνίδια που ξεκινούν από το 1969. Με την ευκαιρία του σημερινού αγώνα στο Παραλίμνι η στήλη παρουσιάζει σημαντικά στοιχεία της προϊστορίας των αγώνων των δύο ομάδων και κάποια ιστορικά παιχνίδια.

Συνολικά, οι δύο ομάδες συναντήθηκαν σε 88 αγώνες με την Ομόνοια να μετρά 50 νίκες, την Ένωση 13, ενώ 25 παιχνίδια έληξαν ισόπαλα. Σαφής υπεροχή του «τριφυλλιού» και στα τέρματα με 156 έναντι 67 της Ένωσης.

Στο Παραλίμνι, σε 44 αγώνες, η Ένωση έχει 9 νίκες, η Ομόνοια 19 και 16 αγώνες έληξαν ισόπαλοι. Τα τέρματα 58-38 υπέρ της Ομόνοιας. Στη Λευκωσία, σε 44 αγώνες, η Ομόνοια 31 νίκες (και 98 τέρματα), η Ένωση 4 νίκες (και 29 τέρματα), ενώ είχαμε και 9 ισοπαλίες.

Η πιο μεγάλη νίκη της Ομόνοιας μέσα στο Παραλίμνι είναι το 5-1 το 1984-85 και της Ένωσης το 4-1 το 1971-72 που ήταν και η πρώτη εντός έδρας νίκη της.

Στη Λευκωσία η Ομόνοια έχει το 7-1 (2008-09), το 6-2 (1999-2000) και το 5-0 (1995-95 και 1998-99). Με τεσσάρα η Ομόνοια κέρδισε εννέα φορές την Ένωση.

Από το 2000 και σε 13 αγώνες στο Παραλίμνι, η Ομόνοια έχει 8 νίκες, 3 ισοπαλίες και δύο ήττες. Έχασε για τελευταία φορά το 2006-07. Τη χρονιά αυτή η Ένωση είχε κερδίσει και στο ΓΣΠ. Η πρώτη νίκη της Ένωσης στη Λευκωσία ήταν το 2-0 που έγινε το 1970-71. Περίμενε… 33 χρόνια για να κερδίσει ξάνα την Ομόνοια στην έδρα της. Και όταν έγινε αυτό ακολούθησαν άλλες δύο συνεχόμενες (1-0 το 2005-06, 3-1 το 2006-07 και 1-0 το 2007-08). Η Ομόνοια έκανε έξι χρόνια να κερδίσει στο Παραλίμνι (1978-79 μέχρι το 1984-85 όπου έφερε 5 συνεχόμενες ισοπαλίες και δέχθηκε μία ήττα), αλλά όταν το έκανε (84-85), πέτυχε και την πιο ευρεία νίκη της με 5-1.

Τρεις φορές σε τελικό

Η Ένωση και η Ομόνοια συναντήθηκαν τρεις φορές σε τελικό κυπέλλου. Και στα τρεις νικήτρια και τροπαιούχος ήταν η Ομόνοια.

Η πρώτη φορά ήταν το 1974 και ο αγώνας έγινε στο παλιό ΓΣΠ. Η Ομόνοια κέρδισε 2-0 με τερματα των Καϊάφα (49’) και Σιακόλα (75’).

Ομόνοια: Δ. Ελευθεριάδης, Τσιακλής, Κοντογιώργης, Ιακώβου (83’ Λούκας), Μοκάνο, Καρταμπής, Α. Σάββα, Σιακόλας, Καϊάφας, Ν. Χαραλάμπους, Μούσκος (46’ Φραντζίλα).

Παραλίμνι: Δήμος, Μαύρος, Παπαλουκάς, Κύζας, Φόρσος, Σιαλής, Κωνσταντίνου, Γ. Χειμώνας, Μέρτακκας (78’ Κουρρής), Κούδας, Κ. Τσούκκας (58’ Βλίττης).

Η δεύτερη φορά ήταν το 1981 και ο τελικός ήταν διπλός, μια και ο πρώτος αγώνας έληξε ισόπαλος. Τα παιχνίδια έγιναν στο Τσίρειο. Στο πρώτο είχαμε ισοπαλία με τα τέρματα να σημειώνονται στην ημίωρη παράταση από τους Καϊάφα (97’) και Τσερκέζο (119’). Στον επαναληπτικό η Ομόνοια κέρδισε 3-0 από τέρματα των Κανάρη (15’), Μαυρή (55’) και Καϊάφα (74’).

Ομόνοια: Πραξιτέλους, Πατίκης, Άντωνας, Κοντογιώργης, Κλ. Ερωτοκρίτου, Πέτσας (Κυρ. Ερωτοκρίτου), Μαυρής, Φίλιππος (Τσίκκος), Καϊάφας, Α. Σάββα, Κανάρης.

Ένωση: Κλέφτης, Λουκής, Κολοκούδιας, Καφέτζιης, Κίττος, Καλημέρας, Τσερκέζος, Κρασιάς (Ζουβάνης), Γούμενος (Φραγκέσκος), Κούδας, Μαρκουλλής.

Ο τρίτος τελικός έγινε και πάλι στο Τσίρειο, το 1983 και η Ομόνοια κέρδισε 2-1. Ο Κανάρης (19’) άνοιξε το σκορ, ισοφάρισε ο Μιχ. Κίττος ((77’) και αμέσως ο Άριστος (78’) έδωσε τη νίκη στο «τριφύλλι».

Ομόνοια: Χαρίτου, Ιακώβου, Άντωνας, Κλείτος, Κοτνογιώργης, Τσίκκος, Κάντηλος (71’ Μαυρής), Φίλιππος (61’ Άριστος), Καϊάφας, Σαββίδης, Κανάρης.

Ένωση: Χ''Τράττος, Οικονόμου, Κολοκούδιας, Καφέτζιης, Α. Κίττος, Γ. Σάββα, Τσερκέζος, Μ. Κίττος, Γούμενος, Π. Μανώλη (46’ Ζ. Ζουβάνης), Τ. Ζουβάνης.

‘Άλλα παιχνίδια

Ήταν αρχές Νοεμβρίου το 1972 και η 6η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Η Ομόνοια προσγειώθηκε ανώμαλα στο Παραλίμνι και έχασε -για πρώτη φορά στη σεζόν- από την Ένωση 1-0.

Η Ένωση ήταν καλύτερη και πήρε τη νίκη με τέρμα του Τζόζεφ στο 10’.

Ένωση: Κλέφτης, Μάστρου, Α. Σάββα, Αρ. Καράς, Γ. Σάββα, Ζέμπασιης, Τ. Ζουβάνης, Στάθη (64΄Κοσμάς), Νίκολιτς (62’ Στέκκος), Τζόζεφ, Μ. Οικονόμου.

Ομόνοια: Χαρίτου, Γ. Καλοθέου, Σ. Ανδρέου, Παναγιώτου, Ευαγόρας, Πέτσας, Μαλέκκος (78’ Γιατρού), Σαββίδης, Τζούριακ, Τούτιτς, Κάντηλος (58’ Κ. Καϊάφας).

*Στις 8 Σεπτεμβρίου 1973 η Ομόνοια κέρδισε μέσα στο Παραλίμνι την Ένωση 2-1 ύστερα από σπουδαίο παιχνίδι. Τα τέρματά της πέτυχαν με κεφαλιές οι Γκρέγκορι (40’) και Μούσκος (71’) ενώ μείωσε ο Κυρ. Τσούκκας (83’).

Ένωση: Δήμος, Μαύρος, Κύζας, Τάκης, Παπαλούκας, Σιαλής, Βλίττης, Κούδας, Κωνσταντίνου, Κ. Τσούκκας, Κουρρής (Κέζος, Αρτυματάς).

Ομόνοια: Ελευθεριάδης, Καρταμπής, Κοντογιώργης, Μοκάνο, Ιακώβου, Ν. Χαραλάμπους, Κ. Αντωνίου, Μούσκος, Γκρέγκορι, Καϊάφας, Κανάρης (Φυτής).

*Στις 6 Δεκεμβρίου 1982 για την 9η αγωνιστική η πρωτοπόρος Ομόνοια υποχρεώθηκε σε ισοπαλία 1-1 από την Ένωση στο Παραλίμνι, ύστερα από πολύ καλό παχνίδι. Η Ένωση μόλις στο 1’ προηγήθηκε με τον Μαρκουλλή και ισοφάρισε στο 30’ ο Κλείτος Ερωτοκρίτου.

Παραλίμνι: Κλέφτης, Καφέτζιης, Κέζος, Α. Κίττος, Μ. Οικονόμου, Παπαλούκας, Τ. Ζουβάνης, Γούμενος, Κούδας, Μαρκουλλής.

Ομόνοια: Πραξιτέλους, Γρηγορίου, Παρακευά, Ερωτοκρίτου, Κοντογιώργης, Τσίκκος, Μαυρής (46’ Κάντηλος), Φ. Δημητρίου, Καϊάφας, Γκρέγκορι (71’ Σαββίδης), Κανάρης.

FLASH BACK: Για να θυμόμαστε

Τέσσερις ποδοσφαιριστές, με τη δική τους σημαντική προσφορά στις ομάδες μας αλλά και γενικά στο ποδόσφαιρο, παρουσιάζει και σήμερα η στήλη. Μία ευκαιρία για να θυμούνται οι πιο παλιοί φίλαθλοι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Σε κάποιες άλλες εποχές του κυπριακού ποδοσφαίρου στη δεκαετία του ’70, τότε που οι παίκτες αγωνίζονταν για τη φανέλα που φορούσαν και επειδή αγαπούσαν το άθλημα. Παλιές νοσταλγικές εποχές που έχουν μείνει πλέον στην ιστορία. Από αριστερά και πάνω, οι παίκτες που διακρίνονται είναι οι:

Σωτηράκης Γεωργίου: Ο λίμπερο του Ολυμπιακού Λευκωσίας που ήταν και διεθνής ξεχώριζε για το μυαλωμένο παιχνίδι του. Χωρίς μεγάλα λόγια έδινε σε κάθε παιχνίδι τον καλύτερο εαυτό του και ήταν ο καθοδηγητής της αμυντικής γραμμής των «μαυροπρασίνων». Δυνατός, μαχητικός, φιλότιμος, ξεχώριζε για τις θετικές ενέργειες αλλά και το ήθος του. Ο Σωτηράκης έχει συνδέσει το όνομά του με τη χρυσή εποχή του Ολυμπιακού στη δεκαετία του ΄70, ενώ στη συνέχεια πρόσφερε στην αγαπημένη του ομάδα και ως προπονητής.

Χάρης Καντζηλιέρης: Βασικό στέλεχος στην ΕΠΑ για αρκετά χρόνια, τόσο στην εποχή των επιτυχιών (τίτλος το ΄70 και Α΄ Εθνική Ελλάδας) όσο και στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν. Έπαιζε στο κέντρο της άμυνας αλλά και στα άκρα και αμυντικός χαφ. Ο Χάρης ξεχώριζε για τη δύναμη και το πάθος του στο παιχνίδι, δίνοντας λύσεις στην ομάδα όπου χρειαζόταν. Μεγάλη ήταν η προσφορά του στα δύσκολα χρόνια της ΕΠΑ μετά το 1974, όπου καθοδηγούσε τους πιο νεαρούς παίκτες της ομάδας.

Πιερής Ματσάγκος: Από τις αλάνες της Λύσης και το αγροτικό πρωτάθλημα βρέθηκε μαζί με τον Φραγκή στη Νέα Σαλαμίνα. Είχε έφεση στο γκολ, παρόλο που πολλές φορές αγωνιζόταν ως επιθετικός χαφ. Με δυνατό σουτ, άριστη τεχνική κατάρτιση και καλό κεφάλι, ο Ματσάγκος βοήθησε τους «ερυθρόλευκους» ενώ τελείωσε την καριέρα του στην κοινότητά του και τον ΑΣΙΛ. Όλοι ομολογούν πως ήταν ένα σπουδαίο ταλέντο, αλλά καθυστέρησε να πάρει μετεγγραφή σε μεγάλη ομάδα.

Ηλίας Φυλακτού-Εξαδάκτυλος: Δυνατός αμυντικός που αγωνίστηκε στη μεγάλη ομάδα του Διγενή Μόρφου στη δεκατία του ΄70 όταν για πρώτη φορά ανήλθε στην Α’ Κατηγορία. Ο Εξαδάκτυλος έπαιξε όχι μόνο ως κεντρικός αμυντικός αφού βοήθησε και από τη θέση του χαφ ή και του κεντρικού επιθετικού. Ο Ηλίας ήταν στον Διγενή και στα πρώτα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς και μετά βοήθησε και ως μέλος της προπονητικής ομάδας του σωματείου.