Δεν είναι φετινό φαινόμενο και ούτε μας ξενίζει το ότι και για πάνω αλλά και για κάτω στον βαθμολογικό πίνακα, κάθε αναμέτρηση συνοδεύεται από ψιθύρους που φτάνουν στα όρια της βεβαιότητας, σε ό,τι αφορά το τελικό της αποτέλεσμα.

Ούτε μας ξενίζει το γεγονός ότι ακόμα και στον όμιλο του τίτλου, οι ομάδες έχουν χωριστεί από τον κόσμο σε δύο γκρουπ και αναλόγως αντιπάλου αποφασίζουν πότε θα κάνουν ντέρμπι το ματς και πότε θα είναι χαλαροί.

Είναι γεγονός ότι η προϊστορία του θεσμού, από καθιερώσεώς του, απέδειξε ότι γίνονται πολλά και για τα πάνω και κυρίως για τα κάτω κάθε χρόνο τέτοια εποχή.

Είναι επίσης γεγονός ότι, στις πλείστες περιπτώσεις, όλα όσα λέγονται και ακούγονται στα διάφορα στέκια που συχνάζουν φίλαθλοι, επαληθεύονται.

Κάποιες φορές η φαντασία οργιάζει, όμως θεωρώ ότι, στις περισσότερες, και βάση έχουν τα όσα λέγονται και δυστυχώς μπορεί να γίνονται και περισσότερα από όσα ακούγονται.

Η ουσία είναι ότι κάθε χρονιά, την όλη διαδικασία τη συνοδεύουν και ψίθυροι και καχυποψία και άρωμα παρασκηνίου.

Από τον κανόνα αυτό δεν ξέφυγε ούτε η φετινή χρονιά.

Απλά σε κάθε περίπτωση και ανάλογα με το αποτέλεσμα που συνοδεύει την προσπάθεια των άμεσα ενδιαφερόμενων ομάδων, βγαίνουν και τα συμπεράσματα, τα οποία όμως προσεγγίζονται με πολύ συμφεροντολογικό τρόπο από τους οπαδούς, και όχι μόνο, των ομάδων.

Η μνήμη είναι επιλεκτική και πάντα η αναφορά είναι θετική για την ομάδα μας και αρνητική για τους αντιπάλους.

Θεωρούμε ότι κάθε νίκη δική μας είναι πεντακάθαρη και δίκαιη και κάθε νίκη των αντιζήλων μας έχει μέσα το στοιχείο του παρασκηνίου και της βρομιάς…

Μόνο που, με αυτό τον τρόπο, ούτε πείθουμε ούτε συμβάλλουμε στο να αλλάξει η εικόνα και κυρίως η άποψη που έχει για την όλη διαδικασία ο απλός οπαδός που πάει γήπεδο και γίνεται πολλές φορές μάρτυρας θεάτρου σκιών, ή δεν πάει γήπεδο γιατί απλά βαρέθηκε να παίζουν κάποιοι με τη δική του νοημοσύνη.

Το ίδιο συμβαίνει και στα υπόλοιπα θέματα που έχουν σχέση με την εξέλιξη του μαραθωνίου.

Τα διαιτητικά λάθη όταν αποβαίνουν υπέρ μας είναι ανθρώπινα και από αυτά που συμβαίνουν σε κάθε ματς, και όταν καταλήγουν σε βάρος μας είναι αποτέλεσμα έντονου παρασκηνίου και άνωθεν εντολών…

Όταν μια ομάδα που δεν έχει τους ίδιους στόχους μαζί μας, στερήσει από εμάς βαθμούς, παίζει για τον αντίπαλό μας, αλλά όταν στερήσει από αυτόν βαθμούς παίζει για το γόητρο και την ιστορία της.

Δεν βγάζει κανένας άκρη από τη λογική που έχουν οι περισσότεροι άμεσα ενδιαφερόμενοι σε κάθε χρονιά.

Ό,τι και να γράψει κανείς, όσο και αν επιχειρηματολογήσει, αυτοί ακούν αυτά που τους συμφέρει και βρίσκουν τρόπο να τονίζουν ότι είναι οι αδικημένοι της υπόθεσης.

Πώς συμβαίνει να φωνάζουν όλοι για άνιση μεταχείριση, αλλά να σωπαίνουν όταν κάποιες αποφάσεις ή συμπεριφορές τούς ευνοούν, είναι από τις περιπτώσεις που σηκώνεις τα χέρια πάνω.

Ο καθένας είναι λογικό να νοιάζεται για την ομάδα του, είτε αυτή θεωρείται μεγάλη είτε μικρή.

Από τη στιγμή που έχει στόχους, είναι αυτονόητο ότι θα θελήσει να τους πετύχει.

Όμως είναι δεδομένο ότι ένας σηκώνει τρόπαιο πρωταθλητή, ένας σηκώνει τρόπαιο κυπελλούχου και τέσσερις οδηγούνται στη Β1 κατηγορία.

Θα πει κάποιος έχει σημασία πώς φτάνεις στον στόχο σου ή και πώς πέφτεις κατηγορία.

Αυτό είναι διαχρονικό πρόβλημα και αποδείχτηκε στην πράξη ότι σχεδόν κάθε χρονιά αλλάζουν οι παραπονούμενοι, αλλά και οι ευνοούμενοι.

Αυτό που δεν αλλάζει ποτέ, είναι η συμφεροντολογική προσέγγιση σε κάθε περίπτωση.

Είτε έτσι μάθαμε είτε έτσι μας έμαθαν, η ουσία είναι ότι σε κάθε τέλος της χρονιάς, ακόμα και πριν από το φινάλε, παρουσιάζεται αυτό το σκηνικό.

Κι αυτό βλέπουμε και στη φετινή περίοδο, και για πάνω και για κάτω…

Καλή Κυριακή να έχετε.