Η ΝΕΑΡΗ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΡΑΣΧΟΥ ΣΤΗ «Σ» ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΜΕΓΑΛΩΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ, ΗΤΑΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΠΩΣ ΘΑ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ

«Το Μουσικό Λύκειο Λευκωσίας (ΜΛΛ) είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο τόσο στη ζωή τη δική μου όσο και του μικρού αδελφού μου του Πάρη Παράσχου, ο οποίος σπουδάζει μουσική στη Θεσσαλονίκη»

Μεγάλη η μουσική σοδειά αυτού του τόπου! Κυρίως η σοδειά, η «παραγωγή» που έχει να κάνει με χαρισματικές φωνές. Λες κι ένας καλός άνεμος έσπρωξε γενναιόδωρα αυτό το χάρισμα στην Κύπρο. Προφανώς, για να έχει καλή «ακουστική» ο μικρός παράδεισος της μεγαλονήσου μας... Ένα από τα καθαρά παραδείγματα αυτής της γενιάς είναι ένα νέο κορίτσι, μόλις 22 ετών, από την Κύπρο. Η Κατερίνα Παράσχου.

Αν θα 'πρεπε να δώσω αυθόρμητα έναν χαρακτηρισμό γι' αυτήν τη νέα κοπέλα, θα αναφερόμουν στη μεγάλη της αγάπη, στον έρωτά της για το ελληνικό τραγούδι. Όταν τόσο νέα παιδιά ενασχολούνται με την καλή μουσική, αυτό είναι και αισιόδοξο και ελπιδοφόρο. Τότε ίσως βρεθούμε στ’ αχνάρια του παλιού καλού τραγουδιού, ίσως βρούμε τη δική μας ταυτότητα, ίσως πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους μέσα από τους στίχους, τις μουσικές και τις φωνές μας. Βρεθήκαμε λοιπόν στον κόσμο της Κατερίνας και την παρουσιάζουμε σήμερα μέσα από αυτήν τη συνέντευξη!

Η αγάπη για την ελληνική μουσική

Κατερίνα, φαίνεται να αγαπάς βαθιά την ελληνική μουσική. Πώς προέκυψε τούτος ο έρωτας;

Το πρώτο, μεγάλο σχολείο της ζωής, είναι η οικογένεια και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που γεννήθηκα σε μια οικογένεια, όπου η αγάπη για τη μουσική και την ποίηση είναι ό,τι για τον άνθρωπο το οξυγόνο. Δεν είναι τυχαίο που από τα τέσσερα παιδιά, οι δύο αδελφοί μου κι εγώ είμαστε μουσικοί. Μόνο η μεγαλύτερή μου αδελφή, που είναι στις δημόσιες σχέσεις, «ξέφυγε»!

Έτσι από μωρά παιδιά (εγώ γεννήθηκα το 1995) αναγιωθήκαμε με Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Λοΐζο, Μαρκόπουλο, Κουγιουμτζή, Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Ζαμπέτα κ.ά. Επίσης λόγω του μεγάλου μας αδελφού που είναι σήμερα ένας σπουδαίος μπασίστας και συνθέτης της heavy metal με δική του μπάντα, τους Blynd, ακούγαμε και ξένη ροκ και φυσικά metal μουσική. Όλο αυτό δημιούργησε τον έρωτα που έγινε βασικό στοιχείο στη ζωή μας, τη μουσική.

Ποιο ρόλο έπαιξε η στήριξη και η αγάπη του πατέρα σου και της μητέρας σου στη μέχρι τώρα καλλιτεχνική σου διαδρομή;

Μεγάλο. Οι γονείς μου είναι εραστές της λογοτεχνίας και μουσικής και αυτό είχε πάνω μας μεγάλη επιρροή. Ο πατέρας μου είναι ο δημοσιογράφος, ποιητής και στιχουργός Ανδρέας Παράσχος και η μητέρα μου, η Σύλβα Ποχάνη, υπήρξε μέλος του Φωνητικού Συνόλου της Διάστασης για πολλά χρόνια. Ήταν φυσικό να μεγαλώσουμε με τα ερεθίσματά τους. Από μικρά παρακολουθούσαμε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και μπήκαμε σε χορωδίες και θεατρικές ομάδες. Στα δέκα μου χρόνια έγινα μέλος της χορωδίας "Μικροί Εθελοντές", με δάσκαλο τον συνθέτη Αχιλλέα Τσαγγαρίδη, με τον οποίο συνεργάζομαι μέχρι και σήμερα και τον ευχαριστώ πολύ για όλη τη στήριξη.

Η σημασία των Μουσικών Λυκείων

Είχες την τύχη να φοιτήσεις σε Μουσικό Λύκειο στην Κύπρο. Μίλησέ μας για το όφελος ενός τέτοιου σχολείου για ένα νέο παιδί σαν εσένα.

Το Μουσικό Λύκειο Λευκωσίας (ΜΛΛ) είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο τόσο στη ζωή τη δική μου όσο και του μικρού αδελφού μου του Πάρη Παράσχου, ο οποίος σπουδάζει μουσική στη Θεσσαλονίκη. Ήταν για μας το πρώτο μεγάλο μουσικό θεμέλιο. Προηγουμένως, στα χρόνια του γυμνασίου, φοιτούσα σε θεατρική σχολή και σε ιδιωτικό ωδείο, μάθαινα κιθάρα και τραγουδούσα, όπως πολλά παιδιά στην εφηβεία, δοκιμάζοντας τις φωνητικές μου ικανότητες. Όταν ήρθε η ώρα του λυκείου, με την παρότρυνση των γονιών μου πήγα σε ακρόαση στο ΜΛΛ, όπου με επέλεξαν με πρώτο όργανο τη φωνή και ως δεύτερο έκανα πιάνο. Ήταν τρία χρόνια που άφησαν τη σφραγίδα τους στη μουσική μου παιδεία, γεμάτα παράλληλα από σπουδαίες εμπειρίες.

Όταν λες εμπειρίες, τι εννοείς;

Φτάνει να σας πως χαρακτηριστικά ότι, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του ΜΛΛ, έλαβα μέρος σε σπουδαίες συναυλίες, όπως το 2011 με τον Δημήτρη Μπάση με το έργο «Άξιον Εστί», το 2012 με τον Γιώργο Νταλάρα στο αφιέρωμα στα 200 χρόνια από την ίδρυση του Παγκυπρίου Γυμνασίου, και το 2013 με την Χάρις Αλεξίου και το παραδοσιακό σχήμα του ΜΛΛ στη συναυλία, «Από την Κύπρο στη Μικράν Ασία και στις άκρες του Ελληνισμού».

Είχαμε και παρουσίες στο εξωτερικό. Με το παραδοσιακό σχήμα στις Βρυξέλλες και δύο φορές στη Γερμανία. Με τα μουσικά σύνολα του ΜΛΛ, κλασικό, έντεχνο και παραδοσιακό κάναμε παραστάσεις σε όλην την Κύπρο, καθώς εμφανίσεις και σε τηλεοπτικά κανάλια. Το 2013 συμμετείχα μαζί με τον συμμαθητή μου Ανδρέα Ελεσνίτσαλη στον Διαγωνισμό Κυπριακού Τραγουδιού του ΡΙΚ, με το τραγούδι «Ήλιε μου», σύνθεση του Μάριου Χαραλαμπίδη και στίχους της Ξένιας Ευστρατίου-Πολυκάρπου, όπου κερδίσαμε την 3η θέση καθώς και το Βραβείο Ερμηνείας.

Με την ευκαιρία αυτή θέλω να ευχαριστήσω ακόμα μια φορά τους καθηγητές μου γιατί εκτός από τις εμπειρίες, το ΜΛΛ μού έδωσε τα εφόδια για να συνεχίσω στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, στο Τμήμα Σύγχρονου Τραγουδιού. Επίσης το Παγκύπριο Γυμνάσιο μού έδωσε τα εφόδια για να συνεχίσω στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Θεατρολογίας.

Οι προοπτικές στην Κύπρο

Πιστεύεις ότι η Κύπρος μπορεί να σε υποστηρίξει τόσο, ώστε να αγγίξεις το καλλιτεχνικό σου όνειρο; Όταν ολοκληρώσεις τις σπουδές σου στην Ελλάδα αισιοδοξείς να επιστρέψεις στο νησί;

Τώρα, έχω ακόμα δύο χρόνια για να ολοκληρώσω αυτό που έβαλα στόχο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Εδώ, στην Αθήνα παράλληλα με τις σπουδές μου, μετέχω σε αξιόλογα καλλιτεχνικά γεγονότα που θα ήταν πιο δύσκολο, αν ήμουν στην Κύπρο. Για παράδειγμα τον χειμώνα του 2015 συνεργάστηκα με τον συνθέτη Αντώνη Μιντζέλο για κάποιες εμφανίσεις στην Αθήνα, ενώ από τον Σεπτέμβρη του 2016 μπήκα στο σχήμα του Γιάννη Μαρκόπουλου, όπου συμμετείχα μέχρι τώρα σε τρεις συναυλίες.

Επίσης είχα συμμετοχή σε άλλα σημαντικά για μένα καλλιτεχνικά συμβάντα, όπως η συναυλία στο Γυάλινο Θέατρο, με δικά σας τραγούδια κ. Κυριάκου, ενώ το καλοκαίρι εμφανίστηκα και στην Ταράτσα του Φοίβου Δεληβοριά. Η Αθήνα είναι μια πόλη πολιτισμού, όπου σου δίνονται πολλές ευκαιρίες. Φυσικά και στην Κύπρο έλαβα μέρος σε σπουδαίες συναυλίες με σημαντικούς καλλιτέχνες από Ελλάδα και Κύπρο που προσθέτουν στη μουσική μου παιδεία.

Σε παρακολουθήσαμε να ερμηνεύεις σε συναυλίες του μεγάλου Έλληνα συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου. Είναι πολύ σημαντικό να δούμε μια συνέχεια του παλιού καλού τραγουδιού ανάμεσα σε νέους ανθρώπους. Έχεις αισθανθεί τη βαρύτητα της δημιουργίας παλαιοτέρων συνθετών όπως ο Γιάννης Μαρκόπουλος;

Ο κ. Μαρκόπουλος αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια της ελληνικής μουσικής και είναι φυσικό για έναν νέο ερμηνευτή να νιώθει δέος όταν βγαίνει σε συναυλία μαζί του. Όταν μάλιστα έχεις δίπλα σου καλλιτέχνες όπως ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης και ο Λάκης Χαλκιάς, όλη η συναυλία είναι για μένα και μάθημα αλλά και πρόκληση. Διότι, όταν σου αναθέτουν να ερμηνεύσεις τραγούδια που είπε η μεγάλη Βίκυ Μοσχολιού, δεν αισθάνεσαι μόνο τη βαρύτητα του συνθέτη αλλά αισθάνεσαι και το κληροδότημα της ερμηνεύτριας, να μεταφέρεις στο σήμερα αυτό που σφράγισε το χθες.

Η συμμετοχή σε μεγάλες συναυλίες

Παρακολουθώντας κάποιος το βιογραφικό σου παρατηρεί αρκετές συμμετοχές σε συναυλίες σημαντικών καλλιτεχνών από την Ελλάδα. Περίγραψέ μας τα συναισθήματά σου καθώς αυτοί οι άνθρωποι σε εμπιστεύονται να βρεθείς επί σκηνής μαζί τους στις προσωπικές τους συναυλίες.

Είναι αλήθεια ότι είχα την τύχη να μετέχω σε σημαντικές συναυλίες τα τελευταία χρόνια. Με πιο εμβληματική αυτήν του καλοκαιριού του 2017, του Διονύση Σαββόπουλου, με την παράσταση «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι», που πραγματοποιήθηκε για τον Ραδιομαραθώνιο στο μεταλλείο της Σκουριώτισσας. Η δική μου συμμετοχή ήταν με δύο παραδοσιακά κυπριακά τραγούδια.

Πρέπει να πω ότι η πρόβα ήταν σπουδαία εμπειρία, διότι εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι ο κ. Σαββόπουλος ακούει πολύ περισσότερα απ' ό,τι επιφανειακά ακούγονται! Ωστόσο εκείνο που θα μου μείνει αξέχαστο ήταν το φινάλε της παράστασης. Είναι σπουδαίο να τραγουδάς μπροστά σε 5.000 κόσμου τον «Καραγκιόζη» και το «Ας κρατήσουν οι χοροί», μαζί με τους Πασπαλλά, Κούκα, Νέγκα, Πολέμη, Μαχαιρίτσα, Δεληβοριά, Δημοσθένους, Μουζουράκη, μια απίστευτη μπάντα και μια φιλαρμονική, όλοι επί σκηνής και τον αεικίνητο Νιόνιο να διευθύνει, να τραγουδά και να χορεύει!

Άλλες συναυλίες;

Είχα συμμετοχή σε τρεις συναυλίες του Δημήτρη Μπάση, μια του Γιάννη Κότσιρα στη Λευκωσία και στο αφιέρωμα για τον Νίκο Γκάτσο, «Ήρθε ο καιρός», με Γιώτα Νέγκα, Κώστα Μακεδόνα, Ανδρέα Ελεσνίτσαλη και το μουσικό σχήμα του Άδμητου Πιτσιλλίδη. Είχα επίσης συμμετοχή σε σειρά μουσικών παραστάσεων της Διάστασης για τον Δημήτρη Λάγιο, σε στίχους και ποίηση του Ανδρέα Παράσχου καθώς και στο αφιέρωμα το περασμένο καλοκαίρι στον Μάριο Τόκα στη Λεμεσό, μαζί με Κατερίνα Κούκα, Στέλιο Διονυσίου και Κώστα Χατζηχριστοδούλου. Επίσης συμμετείχα, μαζί με τον Δημήτρη Μεσημέρη, στη συναυλία του Παντελή Θαλασσινού στο αρχοντικό της Αξιοθέας. Τέλος, μετείχα σε συναυλία τον χειμώνα, του Μιχάλη Χατζηγιάννη στο Παττίχειο στη Λεμεσό.

«Στο τραγούδι δεν υπάρχουν οδοφράγματα»

Ποιο είδος ή ποια είδη του ελληνικού τραγουδιού σε εκφράζουν;

Δεν πιστεύω ότι είναι σωστό να βάζουμε οδοφράγματα στο τραγούδι. Αγαπώ το ρεμπέτικο, το λαϊκό, το έντεχνο, το ελληνικό ροκ και όχι μόνο. Υπάρχουν σπουδαία ξένα τραγούδια αλλά και αξεπέραστα κλασικά έργα. Η μουσική είναι ωκεανός προκλήσεων και θέλω να τον ταξιδεύω πάντα.

Σε αγγίζει η κυπριακή διάλεκτος; Θα άγγιζες το κυπριακό παραδοσιακό τραγούδι;

Μου αρέσει πολύ, τη διδάχθηκα στο ΜΛΛ, μετείχα στο παραδοσιακό του σχήμα και τραγουδώ όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, όπως το καλοκαίρι με τον Διονύση Σαββόπουλο. Εξάλλου ο πατέρας μου έχει γράψει τραγούδια στην ντοπιολαλιά, όπως το συγκλονιστικό, να μου επιτρέψετε να πω, «Του Βαγορή»!

Περίγραψέ μας μια συνηθισμένη σου μέρα στην Αθήνα.

Ωδείο, πρόβες, παραστάσεις, συναυλίες, θέατρο, διάβασμα εκεί που χρειάζεται, παρέες, καμιά εκδρομή πού και πού και χαβαλές. Όλα αυτές συνθέτουν τις μέρες και τις νύχτες μου. Εξάλλου είμαι μόλις 22 και κάτι.

Τι δρομολογείς αυτόν τον καιρό; Ετοιμάζεις κάτι που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;

Ετοιμάζουμε ένα αφιέρωμα στον Σταύρο Κουγιουμτζή, με τίτλο «Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα», που θα το παρουσιάσουμε τη Δευτέρα του Πάσχα στο Κοσμικό Κέντρο Αντωνάκης, στην παλιά Λευκωσία. Θα είναι μια πενταμελής μπάντα με μαέστρο τον Κώστα Χαλλούμα και στις ερμηνείες θα είναι, επίσης, ο Ανδρέας Ελεσντίτσαλης, ο Δημήτρης Μεσημέρης και ο Πάρης Παράσχος. Τέλος υπάρχουν σχέδια και για το καλοκαίρι αλλά είναι ακόμη νωρίς να πούμε τι.