ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΟ ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΜΠΡΑΝΤ

Ήταν ένα πλοίο, που παρότι οι πλοιοκτήτες του, γόνοι παλαιών εφοπλιστικών οικογενειών, δεν αμελούσαν να πειθαρχούν στα παραγγέλματα πολυεθνικών ναυτιλιακών εταιρειών τής ένθεν και ένθεν πλανηταρχίας: να υπόσχονται περιηγητικές ασφαλείς διαδρομές μέσα από μαγικές περιπέτειες και εξωτικές περιπλανήσεις, ενώ με πλάνης λόγια θα το προόριζαν για μακρινά επισφαλή ταξίδια: από τις πράσινες και τις κόκκινες μέχρι τις άγονες γραμμές των αχαρτογράφητων νερών και από τα πλάτη επίβουλων ωκεανών έως τα νεφελώδη βάθη αδιόρατων οριζόντων. Για τούτο διατείνονταν πως ναυπηγήθηκε με άλλου είδους άυλα υλικά και καινοτόμες προδιαγραφές υπερρεαλιστικής τεχνολογίας.

Εξ ου και δεν διέθετε πηδάλιο πλοήγησης, γυροσκοπική πυξίδα προσανατολισμού και δορυφορικές κεραίες λήψης και εκπομπής σημάτων από υποθαλάσσια ρεύματα σε ουρανομήκη ραδιοκύματα. Δεν θα έδινε ακόμη σημασία στα προειδοποιητικά σινιάλα των παρωχημένων φάρων, που εναγωνίως αγρυπνούσαν στη στεριά, και δεν θ’ αψηφούσε μόνο υφαλο-σκοπέλους, τρικυμίες και πειρατείες, αλλά και μυθολογικές Πλαγκτές και Συμπληγάδες.

Διαβάστε περισσότερα στην έκδοση της "Σημερινής" της Κυριακής που κυκλοφορεί...