Δεύτερη πράξη για τις συνιστώσες Νικόλα - Καρογιάν στο ΔΗΚΟ

Οι εκλογές της 9ης Φεβρουαρίου φαίνεται να προσλαμβάνουν τη μορφή ενός άτυπου επαναληπτικού αγώνα ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα, αυτήν τη στιγμή, στρατόπεδα στο κόμμα

ΟΙ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ για τα Δ.Σ. των Ημικρατικών ήρθαν να επιβεβαιώσουν πως τα τραύματα της εκλογικής αναμέτρησης της 1ης Δεκεμβρίου δεν έχουν επουλωθεί

Όταν το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου 2013 ολοκληρωνόταν η εκλογική διαδικασία στο ΔΗΚΟ για την ανάδειξη νέου Προέδρου, υπήρξαν κάποιοι που πίστεψαν πως έκλεινε, ενδεχομένως, και ο κύκλος μιας παρατεταμένης περιόδου εσωστρέφειας, πως το κόμμα θα επιτύγχανε μέσα από την παρέλευση του χρόνου να επουλώσει τις πληγές που άνοιξε η μακρά και σκληρή απ’ όλες τις απόψεις μονομαχία Μάριου Καρογιάν - Νικόλα Παπαδόπουλου. Μηνύματα ενότητας, άλλωστε, έστειλε από την πρώτη στιγμή της εκλογής του ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ενώ και από το στρατόπεδο Καρογιάν κρατήθηκαν -έπειτα από το αρχικό σοκ της ήττας- χαμηλοί τόνοι, χωρίς να εκδηλώνονται, τουλάχιστον δημοσίως, τάσεις ρεβανσισμού υπό την έννοια της έντονης εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

Μολονότι, λοιπόν, οι πρώτες εβδομάδες που ακολούθησαν την αλλαγή στην ηγεσία του ΔΗΚΟ δημιούργησαν την εικόνα μιας ήρεμης μετεκλογικής περιόδου, ήρθε το ζήτημα των διορισμών των νέων Διοικητικών Συμβουλίων των Ημικρατικών Οργανισμών να προσγειώσει ανώμαλα όλους όσοι στο κόμμα της συγκυβέρνησης, και όχι μόνο, θεώρησαν πως οι… συνιστώσες στο ΔΗΚΟ εξέλιπαν και ότι η εποχή του «επίσημου» και «ανεπίσημου» Δημοκρατικού Κόμματος πέρασε ανεπιστρεπτί.

Αιμοραγούντα τραύματα…

Οι διεργασίες για τα Διοικητικά Συμβούλια των Ημικρατικών Οργανισμών ήρθαν, ουσιαστικά, ν’ αναδείξουν ή να επιβεβαιώσουν καλύτερα, έστω και στο παρασκήνιο, πως τα τραύματα της εσωκομματικής εκλογικής αναμέτρησης της 1ης Δεκεμβρίου δεν έχουν επουλωθεί. Και όχι μόνο δεν έχουν επουλωθεί, αλλά υπαρκτός προβάλλει ο κίνδυνος να προκαλέσουν περαιτέρω «μολύνσεις» στην όποια προσπάθεια τερματισμού της διαχρονικής εσωστρέφειας που ταλανίζει το κόμμα, αν αναλογιστεί κανείς πως επίκειται άλλη μια εσωκομματική εκλογική διαδικασία. Αυτή για την ανάδειξη της υπόλοιπης ηγετικής του πυραμίδας, η οποία θα κληθεί να πλαισιώσει τον Νικόλα Παπαδόπουλο, και για την οποία οι υποψηφιότητες θα υποβληθούν την ερχόμενη Δευτέρα, 13 Ιανουαρίου.

Τι ακριβώς συνέβη, όμως, και γιατί το ζήτημα των Ημικρατικών Οργανισμών έβγαλε στην επιφάνεια, για όσους γνωρίζουν από πρώτο χέρι, τα προβλήματα συνοχής που εξακολουθεί ν’ αντιμετωπίζει το ΔΗΚΟ, έστω κι αν στη μετεκλογική του περίοδο, από την 1η Δεκεμβρίου μέχρι πρόσφατα, έδειξε προς στιγμήν να βρίσκεται σε νηνεμία; Πολύ απλά, άλλους προόριζε και σε άλλους -προφανώς- υποσχόταν μια θέση ή μια προεδρία Δ.Σ. Ημικρατικού Οργανισμού ο απελθών πρόεδρος Μάριος Καρογιάν, ενώ άλλες, όπως ήταν φυσιολογικό, αποδείχθηκαν οι προτιμήσεις του Νικόλα Παπαδόπουλου.

Ο Μάριος Καρογιάν έδωσε ονόματα και διευθύνσεις στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, οι οποίες, ωστόσο, ποτέ δεν βρέθηκαν στις επίσημε επιλογές του κ. Παπαδόπουλου. Ο τελευταίος, παρουσίασε στη Γραμματεία του κόμματος μια λίστα που κρίθηκε από μέλη του Σώματος ως «μονόπλευρη», ότι δηλαδή, όπως υποστήριζαν, δεν αντικατόπτριζε και δεν περιλάμβανε την ολότητα των Δηκοϊκών στελεχών, τουτέστιν στελέχη του περιβάλλοντος Καρογιάν. Αποτέλεσμα τούτου, ήταν το περασμένο σαββατοκύριακο να λάβει χώρα ένα οργιώδες παρασκήνιο, όχι μόνο σε ό,τι αφορούσε τις ζυμώσεις των συγκυβερνώντων κομμάτων με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και εντός του ΔΗΚΟ, μ’ επίκεντρο τον νυν και τον τέως Πρόεδρο του κόμματος.

Με τα τηλέφωνα των Δηκοϊκών υψηλόβαθμων -και όχι μόνο- αξιωματούχων να παίρνουν φωτιά, δεν είναι υπερβολή να λεχθεί πως δόθηκε άλλη μια άτυπη εσωκομματική μάχη, η οποία μπορεί σε μεγάλο βαθμό να κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, όμως αυτό δεν μειώνει την «αξία» της και τίποτα δεν της αφαιρεί σε ό,τι αφορά τη στυγνή αποτύπωση των πραγματικοτήτων εντός του ΔΗΚΟ, όπου για την επίτευξη της περιβόητης ενότητας κατέστη κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο πως θ’ απαιτηθεί ακόμη πάρα πολύς χρόνος.

Χρόνος, ωστόσο, που δεν φαίνεται να εμπερικλείεται στη σφαίρα του εγγύς μέλλοντος, καθότι στον ορίζοντα άρχισε ήδη να ξεπροβάλλει η 9η Φεβρουαρίου, οπόταν και θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές για τις υπόλοιπες θέσεις στην ηγετική πυραμίδα του κόμματος. Θέλοντας και μη, οι εκλογές της 9ης Φεβρουαρίου αποκτούν τον χαρακτήρα σύγκρουσης των δύο κυρίαρχων αυτήν τη στιγμή συνιστωσών στο ΔΗΚΟ, αυτής του προέδρου Νικόλα Παπαδόπουλου και εκείνης του τέως προέδρου Μάριου Καρογιάν.

Από τη μια, ο έλεγχος των συλλογικών οργάνων, για τον μεν Νικόλα θεωρείται ως βασικός παράγοντας-προϋπόθεση για την «ομαλή» ενάσκηση της προεδρίας του, για τον δε Καρογιάν, πιθανή επικράτηση των δικών του ανθρώπων κατά την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, θα αποτελέσει μια θεωρητική ρεβάνς της ήττας, την οποία υπέστη στη μάχη για την προεδρία. Ενώ, ταυτοχρόνως, θα του διατηρεί τα ερείσματα και θα τον συντηρεί ως βασικό παίχτη στο ενδοκομματικό παιχνίδι, από τη θέση, αν μη τι άλλο, του ηγέτη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

Ο «έλεγχος» των Σωμάτων

Οι εκλογές της 9ης Φεβρουαρίου στο ΔΗΚΟ αφορούν όλες τις θέσεις και όλα τα συλλογικά όργανα του κόμματος. Πέραν της πλήρωσης των θέσεων στην Εκτελεστική Γραμματεία, όπου θεωρείται και είναι δεδομένη η σημασία «ελέγχου» της σύνθεσής της, ως καίριας σημασίας κρίνεται επίσης ο «έλεγχος» του Εκτελεστικού Γραφείου, καθώς και της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ τη δική τους ξεχωριστή αξία αποκτούν, υπό τις περιστάσεις, και οι εκλογές για τις Επαρχιακές Επιτροπές. Στο πλαίσιο αυτό, στο ΔΗΚΟ κινούνται ήδη στον αστερισμό της νέας εκλογικής αναμέτρησης, η οποία φαίνεται εκ των πραγμάτων, όπως έχει προαναφερθεί, να προσλαμβάνει τη μορφή σύγκρουσης και μάχης επικράτησης ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα στρατόπεδα αυτήν τη στιγμή στο κόμμα, με την ονοματολογία να δίνει και να παίρνει…

Οι εν δυνάμει διεκδικητές και το… περιβάλλον τους

ΣΕ Ο,ΤΙ αφορά τη Γραμματεία, για τη θέση του αναπληρωτή προέδρου, περίπου ως δεδομένη πρέπει να θεωρείται η υποψηφιότητα Μάρκου Κυπριανού, η οποία φέρεται να τυγχάνει της αποδοχής του περιβάλλοντος Νικόλα Παπαδόπουλου. Απ’ εκεί και πέρα, δύο ονόματα από το περιβάλλον Μάριου Καρογιάν φέρονται να βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στο τραπέζι. Πρόκειται γι’ αυτά του τέως εκπροσώπου Τύπου του ΔΗΚΟ Άγγελου Βότση και του μέλους της Κεντρικής Επιτροπής, Γιώργου Κωνσταντίνου. Ενημερωμένες πηγές προέβλεπαν πάντως, μιλώντας στη «Σ», πως κατά πάσαν πιθανότητα η μάχη για τη θέση του αναπληρωτή προέδρου θα δοθεί τελικά ανάμεσα σε Μάρκο Κυπριανού, με τις ευλογίες Νικόλα Παπαδόπουλου, και ενός εκ των ατόμων που φέρονται να πρόσκεινται στο περιβάλλον Καρογιάν.

Αναφορικά με τη θέση του αντιπροέδρου, Σάββας Βέργας και Κώστας Μαυρίδης από το στρατόπεδο Νικόλα, και Χρίστος Πατσαλίδης και Αθηνά Κυριακίδου από το στρατόπεδο Καρογιάν, φέρονται αυτήν τη στιγμή ως εν δυνάμει διεκδικητές της. Και σε αυτή την περίπτωση, άριστοι γνώστες του παρασκηνίου στο ΔΗΚΟ, κάνουν λόγο για μιαν αναμέτρηση, που πολύ πιθανόν να εξελιχθεί, τελικά, επίσης σε μια διμέτωπη σύγκρουση των «παρατάξεων» Νικόλα - Καρογιάν, την ώρα που δεν αποκλείεται και υποψηφιότητα εκ μέρους του Κωνσταντίνου Παναγή, μέλους της τοπικής Επιτροπής του ΔΗΚΟ Ακρόπολης.

Τη νευραλγική θέση του Γενικού Γραμματέα του ΔΗΚΟ θα διεκδικήσει τελεσίδικα ο νυν πρόεδρος της Επαρχιακής Επιτροπής Λευκωσίας Αλέκος Τρυφωνίδης, με τα ονόματα της εκπροσώπου Τύπου του κόμματος και στενής συνεργάτιδας του Νικόλα Παπαδόπουλου, Χριστιάνας Ερωτοκρίτου, καθώς και του πρώην προέδρου της ΝΕΔΗΚ Νέστορα Νέστορος (ο οποίος θεωρείται φίλα προσκείμενος στον Μάρκο Κυπριανού), να βρίσκονται επίσης στο τραπέζι των πιθανών υποψηφίων. Τέλος, χωρίς αντίπαλο φαίνεται να παίζει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ο Φύτος Κωνσταντίνου για τη θέση του Γενικού Οργανωτικού Γραμματέα.

Σε ό,τι αφορά τις προεδρίες των Επαρχιακών Επιτροπών, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η προδιαγραφόμενη μάχη του νυν προέδρου της και βουλευτή του ΔΗΚΟ, Αντώνη Αντωνίου (προσκείμενος στον Νικόλα Παπαδόπουλο) με τον Πάμπο Πιττοκοπίτη (προσκείμενος στον Μάριο Καρογιάν), δεδομένου ότι οι δυο τους κονταροχτυπήθηκαν κατά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, με τον κ. Αντωνίου να επικρατεί οριακά. Αναφορικά με τους διεκδικητές των προεδριών των υπολοίπων Επαρχιακών Επιτροπών, επί του παρόντος το τοπίο παραμένει θολό ως προς το κατά πόσο θα διεκδικηθούν από περισσότερα από ένα άτομα και ποιοι θα είναι τελικά αυτοί.