Οι ανένδοτες, ηχηρές, διακηρύξεις του για το Κυπριακό τους τελευταίους μήνες

Σε μνημόσυνα, σε αποκαλυπτήρια, σε εκδηλώσεις, ενώπιον των αγωνιστών, στον ΔΗΣΥ και προς επιχειρηματίες, ο Ν. Αναστασιάδης δεσμεύτηκε για θέσεις από τις οποίες δεν μπορεί να κάνει πίσω. Εκτός και αν…

Τι παιγνίδι παίζει ο Πρόεδρος; Ποιον Αναστασιάδη να πιστέψουμε; Αυτόν των φουστανελοφόρων ομιλιών; Ή αυτόν των νέων εκχωρήσεων στους Τούρκους; Πού το πάει;

Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, ο Ελ. Βενιζέλος, σε μιαν έξαρση λαϊκισμού, είχε διασαλπίσει: «Αυτά που ελέγομεν πριν από τις εκλογές ήτο διά να ανέλθωμεν εις την εξουσίαν. Αυτά τα οποία λέγομεν σήμερον είναι διά να παραμείνωμεν εις την εξουσίαν». Οι πολίτες ελπίζουν ότι, παρά τον παρελθόντα βίον και πολιτεία του προέδρου Αναστασιάδη, τα πιο πάνω δεν θα ισχύσουν στην περίπτωσή του. Ιδίως, λαμβάνουν υπόψη δύο σημαντικά δεδομένα. Πρώτον, τη νέα έξαρση της τουρκικής αδιαλλαξίας όσον αφορά τη συμφωνία σε ένα κοινό ανακοινωθέν, διά του οποίου να ξεκαθαρίζεται πάνω σε ποια βάση και για ποια λύση οι δύο πλευρές θα συζητήσουν. Δεύτερον, την προεκλογική διακήρυξη του Ν. Αναστασιάδη ότι θα ήθελε να μεριμνήσει για την υστεροφημία του, για την οποία τα εγγόνια του να είναι υπερήφανα.

Τις τελευταίες ημέρες βλέπουν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες για τις προσπάθειες που καταβάλλονται από τον ξένο παράγοντα ώστε Έλληνες και Τούρκοι της Κύπρου να συμφωνήσουν σε ένα κοινό ανακοινωθέν, όπως ήταν η θέση του προέδρου Αναστασιάδη, που να αποτελέσει το έναυσμα για παραγωγικές και σοβαρές διαπραγματεύσεις. Ο Πρόεδρος επιμένει πρώτιστα στην επιστροφή της Αμμοχώστου. Ταυτόχρονα, όμως, προσχώρησε στην τουρκική θέση για την κυριαρχία που να απορρέει από τα δύο κράτη. Οι Τούρκοι απέρριψαν την προσφορά Αναστασιάδη και απαιτούν και άλλες.

Καχυποψία και εμπιστοσύνη

Η στάση των πολιτών έναντι του Ν. Αναστασιάδη χαρακτηρίζεται από δύο οξύμωρες αντιδράσεις. Πρώτον, καχυποψία, εξαιτίας της γνωστής υποστήριξης του σχεδίου Ανάν αν και, κατ’ επανάληψη, δήλωσε πως: Από τη στιγμή που απορρίφθηκε από τους πολίτες είναι νεκρό και ανύπαρκτο. Δεύτερον, εμπιστοσύνη. Αυτή ξεκινά από την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και μεταφέρεται κάπως και στο Κυπριακό. Με την έννοια ότι τους τελευταίους μήνες, ο Ν. Αναστασιάδης, σε πολλές ομιλίες του, διατύπωσε θέσεις που, γενικά, είναι αποδεκτές επειδή εκφράζουν τις δίκαιες και διαχρονικές απαιτήσεις της ελληνικής πλευράς.

Όμως, αυτή η εμπιστοσύνη μετατρέπεται ξανά σε δυσπιστία εξ αφορμής των προτάσεών του προς τους Τούρκους, ειδικά για το θέμα της κυριαρχίας. Ανεξάρτητα από τη στάση των Τούρκων, ο Ν. Αναστασιάδης δεσμεύτηκε έναντι του κυπριακού Ελληνισμού κατά τρόπο μη αναστρέψιμο. Αν και αυτές τις δεσμεύσεις στο Κυπριακό τις αναιρέσει, με την ευκολία που τις αναίρεσε και τις διέγραψε σε θέματα κυρίως οικονομίας, τότε θα καταχωρισθεί στην ιστορία ως ο πιο αναξιόπιστος και ο πιο ανερμάτιστος ηγέτης. Τι είπε, λοιπόν, στις ομιλίες του σε πολλές εκδηλώσεις τους τελευταίους πέντε μήνες, αρχής γενομένης από τον επιμνημόσυνο λόγο του στο μνημόσυνο των ηρώων της κοινότητας Άρμου, στις 28/7/2013;

«Πατριωτικός ορθολογισμός και διεκδικητικός ρεαλισμός»

Για πρώτη φορά ο Ν. Αναστασιάδης αναφέρεται σε έναν νεφελώδη «πατριωτικό ορθολογισμό» και σε έναν απροσδιόριστο «διεκδικητικό ρεαλισμό». Είπε: «Σήμερα, η Κύπρος βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η μια οδός, η μια επιλογή που έχουμε μπροστά μας είναι η πολιτική της αναποφασιστικότητας και της αδράνειας. Η άλλη επιλογή είναι η επιλογή της εθνικής ευθύνης και της συνέπειας. Η πολιτική του πατριωτικού ορθολογισμού και του διεκδικητικού ρεαλισμού. Η επιλογή του ωφελίμου και όχι του αρεστού.

»Θέλω από αυτό το βήμα να σας βεβαιώσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως η κυβέρνηση και εγώ προσωπικά επιλέγουμε, για άλλη μια φορά, τον δρόμο της εθνικής ευθύνης. Θα συνεχίσουμε να πολιτευόμαστε υπεύθυνα και εποικοδομητικά με γνώμονα πάντα το συμφέρον της πατρίδας».

Σε ομιλία του στην αντικατοχική πορεία των Μορφιτών (13/10/2013), ο Ν. Αναστασιάδης καταθέτει τη στρατηγική του για την επίλυση του Κυπριακού και διαβεβαιώνει:

«Η στρατηγική μας κατεύθυνση είναι σαφής και δεδομένη: - Η λύση του Κυπριακού πρέπει να συνάδει με το διεθνές δίκαιο, τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες και το κοινοτικό δίκαιο. - Το κυπριακό κράτος πρέπει να έχει μία και μόνη κυριαρχία, μία και μόνη διεθνή προσωπικότητα και μία και μόνη ιθαγένεια. Η λύση πρέπει να κατοχυρώνει την ενότητα κράτους, λαού, θεσμών και οικονομίας. - Η λύση θα πρέπει να ακυρώνει τα κατοχικά δεδομένα, να ανατρέπει τη διαίρεση και να επιτρέπει στους Κύπριους πολίτες, τους νόμιμους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, να συμβιώσουν και να συνδημιουργήσουν σε μια κοινή ευημερούσα πατρίδα, υπό καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας. - Η λύση πρέπει πριν και πάνω απ΄ όλα να προνοεί την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων.

»Με αυτές τις ξεκάθαρες θέσεις -και το υπερτονίζω- θα διαπραγματευτούμε το Κυπριακό στα πλαίσια μιας διαδικασίας που θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη τόσο, ώστε να δημιουργεί τις προοπτικές και τις προϋποθέσεις επιτυχίας. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να υπολογίζει και να αξιοποιεί τα νέα στρατηγικά δεδομένα, που δημιουργούνται στην Κύπρο και στην περιοχή μας, τον σταθεροποιητικό παράγοντα αλλά και τον αναβαθμισμένο γεωπολιτικό ρόλο που διαδραματίζει η χώρα μας ύστερα από την ανεύρεση του φυσικού πλούτου καθώς, βεβαίως, και την ιδιότητά μας ως κράτους πλήρους μέλους της ΕΕ».

«Θέλω να κάνω ξεκάθαρο…»

ΣΤΙΣ 20/10/2013, μιλώντας στα αποκαλυπτήρια προτομής του ήρωα της ΕΟΚΑ, Κυριάκου Μάτση, στον συνοικισμό Κολοσσίου, ο Ν. Αναστασιάδης διαβεβαιώνει ξεκάθαρα: «Ο χρόνος είναι αδυσώπητος, οι συνθήκες διαφοροποιούνται. Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι θα πρέπει κάποιοι να υπολογίζουν ότι ως αποτέλεσμα της επιδείνωσης, που ο χρόνος επιφέρει, θα μπορεί να δεχθούμε και την όποια λύση.

»Θέλω να κάνω ξεκάθαρο πως ο χρόνος δεν μετράει σε βάρος μόνον των δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων, αλλά και των Τουρκοκυπρίων. Θέλω να κάνω ξεκάθαρο προς κάθε κατεύθυνση πως όσο αποφασισμένοι είμαστε να συνομιλήσουμε και να πετύχουμε αυτό που θα γίνεται αποδεκτό και από τους Ελληνοκύπριους, άλλο τόσο είμαστε αποφασισμένοι να παρακάμψουμε και να αγνοήσουμε και τις όποιες πιέσεις και τις όποιες σκοπιμότητες προκειμένου να μπούμε σε ένα διάλογο χάριν του διαλόγου».

«Όχι σε διάλογο κωφών»

ΣΤΙΣ 27/10/2013, σε ομιλία του στη Λεμεσό, κατά τα αποκαλυπτήρια μνημείου Εφέδρων Αξιωματικών, ο πρόεδρος Αναστασιάδης δεσμεύτηκε: «Αυτό που θέλω να διαμηνύσω και προς κάποιους διεθνείς παράγοντες είναι πως δεν θα υποκύψουμε σε πιέσεις για να προσέλθουμε σε ένα διάλογο χάριν του διαλόγου. Είμαστε υπέρ του διαλόγου, θέλουμε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την επανένωση της πατρίδας μας, την απαλλαγή της από τα κατοχικά στρατεύματα, τη δημιουργία συνθηκών συνδημιουργίας με τους συμπατριώτες μας.

Αλλά, την ίδια ώρα, θα πρέπει και εκείνοι να συνειδητοποιήσουν και να διαμηνύσουν και προς την Άγκυρα και προς τους Τουρκοκύπριους ότι θα πρέπει, επιτέλους, κάποια τολμηρά βήματα να γίνουν ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, θα πρέπει άμεσα να γίνουν, όπως είναι τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, όπως είναι η προσπάθεια που καταβάλλουμε για ένα κοινό ανακοινωθέν που θα θέτει τα πλαίσια στα οποία θα πρέπει να κινηθούμε με στόχο την εξεύρεση μιας λύσης που δεν θα αμφισβητεί τη μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα, τη μια και μόνη κυριαρχία, τη μια και μόνη ιθαγένεια.

»Χωρίς αυτές τις προοπτικές και προϋποθέσεις, δυστυχώς, δεν μπορεί να συμμετέχουμε σε ένα διάλογο κωφών. Και αυτό είναι και καθήκον των Ηνωμένων Εθνών. Δεν μπορεί να παραγνωρίζονται τα ψηφίσματα είτε της Γενικής Συνέλευσης είτε οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας».

«Δεν δεχόμαστε εκβιασμούς!»

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Αναστασιάδης ήταν και οξύς και αψύς έναντι του Ειδικού Συμβούλου του ΓΓ του ΟΗΕ, Ντάουνερ. Σε ομιλία του στο συνέδριο της Ένωσης Κοινοτήτων Κύπρου (2/11/2013) είπε: «Θέλω να πω για να ξεκαθαρίσω μια για πάντα κάτι: Δεν δεχόμαστε απ΄ όπου και αν προέρχονται οι οποιοιδήποτε εκβιασμοί ή τακτά χρονοδιαγράμματα γιατί, τάχα, έτσι μπορεί να κατορθωθεί να ικανοποιηθεί το όραμα κάποιων -επαναλαμβάνω όχι ως προς την ουσία αλλά ως προς τον χρόνο επανέναρξης του διαλόγου- και να μπούμε σε ένα διάλογο χάριν του διαλόγου, χωρίς οι βασικές αρχές ή οι αποφάσεις, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ ή οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας να μη διασφαλίζονται από αυτούς που εκπροσωπούν τον διεθνή Οργανισμό. Θα πρέπει να γίνει συνείδηση ότι η εμπιστοσύνη προς κάποιους δίνεται ή αναιρείται εάν μέσα από τις συγκεκριμένες πράξεις αποδεικνύουν ότι δεν είναι άξιοι της εμπιστοσύνης μας. Αυτό ας ληφθεί σοβαρά υπόψη». Και πρόσθεσε:

«Ας μη ζουν με ψευδαισθήσεις κάποιοι ότι θα αποσπάσουν δάφνες επιτυχίας εάν νομίζουν ότι μέσα από τους εκβιασμούς μπορεί να μας οδηγήσουν σε ένα διάλογο χάριν του διαλόγου. Το κάνω ξεκάθαρο: Βασικές αρχές δεν πρόκειται να απεμπολήσουμε, ανεξάρτητα τού ποιος το λέει και το πώς το λέει. Δεν ζούμε στην Αυστραλία, ζούμε στην Κύπρο με τις ιδιαιτερότητες. Και ας αναλογιστούν κάποιοι που έχουν υποχρέωση να υλοποιούν ψηφίσματα ότι εκείνα θα πρέπει να προτάσσουν και όχι τις θέσεις της μιας πλευράς για να εκθέτουν την άλλη».

«Θρασύτητα Έρογλου»

Στις 8/11/2013, μιλώντας σε εκδήλωση του Μελάθρου Αγωνιστών ΕΟΚΑ, ο Ν. Αναστασιάδης διασάλπισε: «Λυπούμαι να πω (…) δεν θα αποδώσω επίθετα, αλλά και δεν μπορώ να μην πω "θρασύτητα" τα όσα ακούω να λέει ο κ. Έρογλου. Την ώρα που με επιστολή με καλούσε, στις 15 Αυγούστου, να αποδεχθώ τις λεγόμενες συγκλίσεις που μας παρέδωσε ο κ. Ντάουνερ και να ξεκινήσουμε από εκεί που είχαν μείνει οι συνομιλίες επί Χριστόφια - Ταλάτ, αφού από το 2010 μέχρι σήμερα καμιά πρόοδος δεν έγινε, και έχει το θράσος να μας λέει ότι έχει και υπομονή που εξαντλείται γιατί πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, τάχα, είναι κυρίαρχο κράτος, και ότι ‘το κυρίαρχο κράτος’ θα πρέπει να συνομιλήσει με την Κυπριακή Δημοκρατία, προκειμένου να συνενώσουμε κυριαρχίες, εν τη ουσία, συνομοσπονδία, για να μπορούν ανά πάσα στιγμή, και όταν εκείνοι το θεωρήσουν, να αποσχιστούν και να δημιουργήσουν το δικό τους καθεστώς.

»Είπα -κάποιοι το θεώρησαν ότι ήταν ρητορική έκφραση, το απέδειξα ότι το εννοώ και θα συνεχίσω να το εννοώ- ότι δεν πρόκειται να προσέλθω σε διάλογο που θα είναι απλώς διάλογος κωφών σε βάρος του διαλόγου ή για να ικανοποιήσω κάποιους που νομίζουν ότι θα είναι επιτυχία αν φέρουν δύο ηγέτες είτε κοινοτήτων, ιδιαίτερα του Προέδρου της Δημοκρατίας και αρχηγού της ελληνοκυπριακής κοινότητας, στο τραπέζι απλώς για να χάνεται ο χρόνος και για να μας πουν κάποια στιγμή ‘‘επειδή εσείς δεν μπορείτε, εμείς θα τα καταφέρουμε καλύτερα’’».

«Δηλώνω αποφασισμένος»

Στις 11/11/2013, μιλώντας στη συνέλευση του ΚΕΒΕ, ο Πρόεδρος είπε: «Αυτό που απαιτείται είναι θάρρος και τόλμη. Ας αφήσουμε τα παίγνια αλληλοεπίρριψης ευθυνών (…). Εκείνο που θέλω να πω είναι ένα: Αυτό που υπαγορεύεται σε όλους είναι να δούμε μπροστά. Αν το κατορθώσουμε υπάρχει προοπτική και ελπίδα για την πατρίδα μας. Εγώ δηλώνω αποφασισμένος να εργαστώ με συνέπεια για τη λύση. Μια λύση που θα διασφαλίζει μια κοινή πατρίδα για όλους, με μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα, μια και μόνη κυριαρχία και μια και μόνη ιθαγένεια. Αν αυτά γίνουν κατανοητά, αν σε αυτά που είναι αρχές βασισμένες στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών επιτέλους συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να συνεισφέρει με τον δικό του τρόπο ο κ. Έρογλου και όσοι τον επηρεάζουν, είμαι βέβαιος ότι θα διανύσουμε μεγάλο μέρος της επιδιωκόμενης λύσης».

«Σαφέστατο, ξεκάθαρο πλαίσιο»

Στις 24/11/2013, σε ομιλία του στο μνημόσυνο ηρώων της Κυπερούντας, ο πρόεδρος Αναστασιάδης υπογράμμισε: «Όσοι θεωρούν ότι μπορούμε ''να βγούμε σε ένα διάλογο και βλέπουμε στην πορεία'', όταν κραυγαλέες κατ' αντίθεση είναι οι θέσεις που εκφράζει ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, λυπούμαι να πω ότι θα πρέπει να ξανασκεφτούν οι εμπλεκόμενοι στο Κυπριακό ότι, επιτέλους, έφτασε η ώρα να συμβάλουν ενεργά. Δεν δέχομαι την εκ των υστέρων, τάχα, βοήθεια που θα τύχουμε εάν εμπλακούμε σε έναν ατέρμονα διάλογο. Και ας λάβουν υπόψη και το άλλο, και αυτό είναι απάντηση και προς κάποιους κριτές:

»Ο κ. Έρογλου, χθες ακόμα, έλεγε ότι σε ένα τρίμηνο θα πρέπει να βρεθεί λύση και αν δεν εξευρεθεί λύση, να υπάρξει η δεύτερη σκέψη ή ο προβληματισμός για το σχέδιο Β, που αφορά τις τουρκικές ενέργειες. Και ερωτώ: Αν από τώρα, για ένα κοινό ανακοινωθέν, που θα ξεκαθαρίζει τα αυτονόητα, διότι περί αυτονοήτου πρόκειται, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μετεξέλιξη, με βάση τις συνθήκες εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός ενιαίου κράτους σε ομόσπονδο κράτος και το νέο ομόσπονδο κράτος να έχει, τάχα, δύο κυριαρχίες ή να μην έχει μια και μόνο διεθνή εκπροσώπηση ή να μην έχει μια και μόνο υπηκοότητα.

»Συνεπώς, αυτό το οποίο θα επιδιώξουν κάποιοι είναι να παρατείνεται ο διάλογος για να εξαντληθεί το τρίμηνο (…). Γι’ αυτό και η επιμονή μου: Χρειάζεται σαφέστατο, ξεκάθαρο πλαίσιο στο οποίο να κινηθούμε». Αν συγκρίνουμε όσα ανένδοτα διακηρύσσει ο Ν. Αναστασιάδης στις ομιλίες του με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, με τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς προς τους Τούρκους, διερωτάται κάθε νούσιμος πολίτης: Τι παιγνίδι παίζει ο Πρόεδρος; Ποιον Αναστασιάδη να πιστέψουμε; Αυτόν των φουστανελοφόρων ομιλιών; Ή αυτόν των νέων εκχωρήσεων στους Τούρκους; Πού το πάει; Πού αποβλέπει η αμφισημία, που δημιουργεί αιτιολογημένη ανησυχία στους πολίτες; Έχει σχέδιο Β; Κι αν αιφνιδιαστεί και αυτός από τους Τούρκους; Εκτός και αν όλα έχουν ήδη προσυμφωνηθεί και απλώς απομένει το… σερβίρισμα, στην κατάλληλη στιγμή.