ΤΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΓΥΑΛΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ-ΑΚΙΝΤΖΙ ΚΑΙ ΤΟ «ΟΥΤΕ-ΟΥΤΕ» ΤΟΥ Τ/Κ ΗΓΕΤΗ

ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΙ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Ο Μ. ΑΚΙΝΤΖΙ, ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΥΘΕΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ «ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ»

Δεν είναι τυχαίο πως, παρά την εύλογη προσκόλληση του «ημετέρου ενδιαφέροντος» στα αφορώντα το Κυπριακό, ο κύριος άξονας των αναφορών του Τ/κ ηγέτη δεν ήταν το εθνικό μας θέμα, αλλά η σχέση της τ/κ κοινότητας με την Τουρκία και το μέλλον της ως οντότητας, σε μια κινδυνευτική ταλάντευση ανάμεσα στην πιθανότητα ιστορικής εξαφάνισης και στην προοπτική μιας «υποτελούς» ή εξασθενημένης κοινωνικοπολιτικής ύπαρξης

Τίποτε το καινούργιο, όσον αφορά το Κυπριακό, δεν «εκόμισε» ο Τ/κ ηγέτης στην πρόσφατη διακαναλική συνέντευξή του προς τα τουρκοκυπριακά ΜΜΕ.
Αυτήν την εκτίμηση εξέφρασαν, στο σύνολό τους σχεδόν, οι πολιτικές δυνάμεις στη Λευκωσία, προτάσσοντας, ταυτόχρονα, τη διαπίστωση ότι ο Μουσταφά Ακιντζί λειτούργησε, γι’ ακόμη μια φορά, σαν φερέφωνο της Άγκυρας, επιβεβαιώνοντας την πλήρη ευθυγράμμισή του με τα κελεύσματα της Κυβέρνησης Ερντογάν στο εθνικό μας θέμα.

Ωστόσο, κάποιες τοποθετήσεις του προβάλλουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ιδία αν προχωρήσει κανείς πέρα από το «πρώτο επίπεδο ανάγνωσης», εισχωρώντας βαθύτερα στο ιστορικό και πολιτικό τους συγκείμενο.

Δεν είναι τυχαίο πως, παρά την εύλογη προσκόλληση του «ημετέρου ενδιαφέροντος» στα αφορώντα το Κυπριακό, ο κύριος άξονας των αναφορών του Τ/κ ηγέτη δεν ήταν το εθνικό μας θέμα, αλλά η σχέση της τ/κ κοινότητας με την Τουρκία και το μέλλον της ως οντότητας, σε μια κινδυνευτική ταλάντευση ανάμεσα στην πιθανότητα ιστορικής εξαφάνισης και στην προοπτική μιας «υποτελούς» ή εξασθενημένης κοινωνικοπολιτικής ύπαρξης.

Κίνδυνος «εξαφάνισης»

Όπως σημειώνει με γλαφυρή ευστοχία ο τουρκολόγος Νίκος Μούδουρος, τα όσα ανέφερε ο Τ/κ ηγέτης στη διακαναλική διάσκεψη σχετικά με το θέμα αυτό, ακούγονται σαν τον εναγώνιο ή επιθανάτιο ρόγχο μιας κοινότητας που βρίσκεται μπροστά στο φάσμα της εξαφάνισης, με το ζήτημα της ταυτότητας να αναδεικνύεται ως πρωτεύον. Καθώς είναι εμφανές πως, εδώ και αρκετό διάστημα, η Τουρκία, εργαλειοποιώντας και ενισχύοντας την παρουσία των εποίκων -και όχι μόνον- αποδύεται σε μια οργανωμένη προσπάθεια προσπολιτισμού της τ/κ κοινότητας, διαβρώνοντας την «ιδιαίτερη» ταυτότητά της.

Προσπάθεια, η οποία, πέρα από την προϊούσα επιβολή ενός ακραίου εξισλαμισμού, εκδηλώνεται, με κύριο όργανο πάλι τους εποίκους και τους «γκρίζους λύκους», με τη θεσμοθέτηση μιας εντέχνως καθοδηγούμενης πολιτικής βίας εναντίον συγκεκριμένης μερίδας της τ/κ κοινότητας, ώστε αυτή να εξουδετερωθεί πολιτικά.

Ως αποτέλεσμα, το ζήτημα της ταυτότητας προβάλλει εκ νέου ως κεφαλαιώδες, με την Τουρκία να επιχειρεί να ζεύξει τους Τουρκοκυπρίους στο άρμα του τουρκικού εθνικισμού, καταστρέφοντας τους παραδοσιακούς δεσμούς τους με τον «γενέθλιο χώρο».

Χαρακτηριστική είναι η αποστροφή του Τ/κ ηγέτη, προς απάντηση ερώτησης εποίκου δημοσιογράφου (γεγονός καθόλου τυχαίο), ότι εάν οι Ε/κ δεν μπορούν να αποδεχθούν μια ομοσπονδιακή δομή, οι Τ/κ δεν θέλουν να γίνουν μειονότητα των Ε/κ, αλλά και ούτε να προσαρτηθούν σε ένα άλλο κράτος, δηλαδή, ούτε «νομός» της Τουρκίας, ούτε «μειονότητα». «Τι απομένει;», αναρωτήθηκε: Να συνεχίσουν οι Τ/κ στη δική τους οντότητα και να «συναντηθούν εντός της Ε.Ε.».

Παρ’ όλα αυτά, ο Μουσταφά Ακιντζί ενέμεινε στον τεχνητά διαμορφούμενο «πολυπολιτισμικό» χαρακτήρα της τ/κ κοινότητας, σε σχέση με την προ του 1974 περίοδο, αναφέροντας πως τώρα στην «ΤΔΒΚ» υπάρχει ένα σύνθετο πληθυσμιακό μείγμα (ίδε έποικοι), το οποίο πρέπει να γίνει αποδεκτό - εννοείται και από τους Τουρκοκυπρίους αλλά και τους Ελληνοκυπρίους. Εύσχημος, προφανώς, τρόπος, για να νομιμοποιηθεί η παράνομη παρουσία των εποίκων, αλλά και όσα άλλα ευαγγελίζεται η Τουρκία στο θέμα της ελεύθερης διακίνησης Τούρκων πολιτών.

Αποδοχή της εκ περιτροπής

Παράλληλα, ο Τουρκοκύπριος ηγέτης επιβεβαίωσε τις προθέσεις του -συνταυτιζόμενος πλήρως με την Τουρκία- και σε σειρά άλλων κρίσιμων ζητημάτων, που άπτονται του Κυπριακού και των προσπαθειών επίλυσής του.

Κυρίαρχο στοιχείο ήταν η πρόταξη του ζητήματος του διαμοιρασμού της εξουσίας, τονίζοντας πως η αποδοχή της εκ περιτροπής προεδρίας είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για την τ/κ κοινότητα, αλλά και για την επανέναρξη των συνομιλιών, θέτοντας, ουσιαστικά, τη συγκεκριμένη πτυχή ως προϋπόθεση για τη συνέχιση του διαλόγου.

Ζήτησε, ως εκ τούτου, από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να διασαφηνίσει εκ των προτέρων τη θέση του επί του συγκεκριμένου θέματος, επισημαίνοντας, ταυτόχρονα, ότι οι παράμετροι του ΟΗΕ δεν μπορούν να πεταχτούν στα σκουπίδια. Θα πρέπει, ωστόσο, τόνισε, να γίνει αλλαγή στη μεθοδολογία, αφού η ακολουθούμενη εδώ και πενήντα χρόνια δεν έχει οδηγήσει σε αποτέλεσμα.

Πάντως, το ύφος και οι τοποθετήσεις του Τ/κ στα εν λόγω ζητήματα ήταν ενδεικτικά του γεγονότος ότι η σχέση των δύο ηγετών έχει διαρραγεί σχεδόν ανεπανόρθωτα, με την εκπεμπόμενη δυσαρέσκεια του Μ. Ακιντζί να κατευθύνεται ευθέως προς το πρόσωπο του Νίκου Αναστασιάδη. Τον οποίον, όπως επισημαίνει ο Νίκος Μούδουρος, οι Τ/κ εντάσσουν, πλέον, στη χορεία των Ελληνοκυπρίων οι οποίοι απορρίπτουν την ισότητα μεταξύ των δύο κοινοτήτων, εξ ου και «αντικρίζουν με καχυποψία» την «αδιασαφήνιστη» στάση του στο θέμα της εκ περιτροπής προεδρίας.

Τράβηξε «μαχαίρι» για την ενέργεια

Εκείνο, όμως, που αποτελεί μια περαιτέρω ανησυχητική… επιδείνωση εκ μέρους της τ/κ πλευράς σε σχέση με τα λεχθέντα για το θέμα της ενέργειας και τα πραχθέντα στην κυπριακή ΑΟΖ είναι η προειδοποίηση του Τ/κ ηγέτη ότι, εάν δεν υπάρξει βούληση λύσης εκ μέρους της ε/κ πλευράς, το ενεργειακό θα πρέπει να συζητηθεί και να διευθετηθεί και σε περίπτωση «διαζυγίου».

Χαρακτηριστική είναι η απειλητικά εκφερόμενη αποστροφή του, ότι η τ/κ πλευρά -διά της ενεργειακής και πολεμικής μηχανής της Τουρκίας, προφανώς-, θα βρίσκεται παντού στο θέμα των ερευνών και των γεωτρήσεων στην Αν. Μεσόγειο, τονίζοντας ότι «όπου είναι αυτοί θα είμαστε και εμείς. Έτσι θα συνεχιστεί από 'δω και πέρα. Έτσι θα προχωρήσει και η διαδικασία με το γεωτρητικό πλοίο της Τουρκίας. Εάν κάνουν αυτοί γεώτρηση στο τεμάχιο 10, έχουμε και εμείς δικαίωμα σε περιοχή που συμφωνήσαμε με την ΤΡΑΟ να προχωρήσουμε».

Παράλληλα, ο κ. Ακιντζί επανέφερε την αξίωση της τ/κ πλευράς για δημιουργία κοινής επιτροπής για το φυσικό αέριο, όπου θα συζητηθεί η συνεργασία των δύο κοινοτήτων σε αυτόν τον τομέα.

Επί της ουσίας, οι Τούρκοι διαχωρίζουν το θέμα της εκμετάλλευσης και διαχείρισης του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου από το συνολικότερο πλέγμα διαπραγμάτευσης και επίλυσης του Κυπριακού, αναδεικνύοντάς το σε «ανεξάρτητη πολιτική μεταβλητή». Και, εν τη πράξει, το εργαλειοποιούν ως τον κύριο μοχλό αμφισβήτησης της θαλάσσιας κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, προς την κατεύθυνση αυτού που ορθώς ονομάστηκε «τρίτη τουρκική εισβολή και κατοχή», με απώτερο στόχο την πλήρη απομείωση της κρατικής οντότητας της ΚΔ και την εμπέδωση της ύπαρξης μιας νόμιμης πολιτειακής οντότητας στην κατεχόμενη Κύπρο.

Ωστόσο, η τουρκική, διά των όπλων, «επιχειρηματολογία» στο θέμα της ενέργειας, δεν μπορεί να παρακάμψει την αντίφαση που βρίσκεται στον πυρήνα των θέσεών της, καθώς έχει διακηρυγμένα αποδεχθεί τη συμφωνία Χριστόφια-Ταλάτ για το φυσικό αέριο, την οποία, μάλιστα, ο ίδιος ο Μ. Ακιντζί αποκάλεσε «απόφαση» και όχι σύγκλιση.