ΟΙ ΔΥΟ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΑΙ Γ.Γ. ΑΚΕΛ

Η θυελλώδης συνάντηση των «τεσσάρων» και η σκληρή επίθεση Χριστόφια εναντίον του Προέδρου, του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ. Γιατί ο Τάσσος δεν παραιτήθηκε μετά το μεγάλο «Όχι» του λαού και δεν προχώρησε σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών

Καταφύγιο σε πολλούς ανανικούς πρόσφερε ο τότε Πρόεδρος, επικαλούμενος την ανάγκη συμφιλίωσης του λαού

Δεν θα ασχοληθώ με τη «δημόσια συγγνώμη» που ζήτησε από τους Τουρκοκυπρίους η πρώην υπουργός (του Τάσσου και του Χριστόφια) Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, για τα εγκλήματα που διέπραξαν φανατικά εγκληματικά στοιχεία των Ελληνοκυπρίων, εις βάρος των Τουρκοκυπρίων. Έχω επανειλημμένα αρθρογραφήσει πάνω στο θέμα αυτό και έχω επιγραμματικά τονίσει ότι:

1. Αυτή η ετεροχρονισμένη και υστερόβουλη προσέγγιση, την οποία χρησιμοποιεί το ΑΚΕΛ, οι ουραγοί του και οι θέλοντες να εξασφαλίσουν μελλοντικά πολιτικά ανταλλάγματα από τη συμπόρευση μαζί του, δεν αποτελεί τίποτε άλλο, παρά τροφή στην τουρκική προπαγάνδα να δικαιολογήσει τα εγκλήματα που διέπραξε εις βάρος του κυπριακού Ελληνισμού.

2. Το να επιχειρεί κάποιος να εξισώσει τα μεμονωμένα εγκλήματα φανατικών σοβινιστικών στοιχείων της ελληνοκυπριακής κοινότητας κατά των Τουρκοκυπρίων, με τα εγκλήματα τα οποία διέπραξε κατόπιν σχεδιασμού το επίσημο τουρκικό κράτος στην Κύπρο, πολλαπλά εγκλήματα πάσης μορφής, τα οποία συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αποτελεί εγκληματικό πολιτικό λάθος.

3. Το ΑΚΕΛ και προσωπικά η κ. Μαρκουλλή, όταν μιλούν για τα εγκλήματα που διεπράχθησαν κατά των Τουρκοκυπρίων, το ολιγότερο το οποίο πράττουν είναι να αποκρύβουν τις δικές τους ευθύνες. Το ΑΚΕΛ κυβέρνησε για πέντε χρόνια και συγκυβέρνησε, μετά την εισβολή, σχεδόν δέκα χρόνια με τον Σπύρο Κυπριανού, άλλα πέντε με τον Γιώργο Βασιλείου και άλλα πέντε με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Ουδέποτε κίνησε διαδικασίες για τον εντοπισμό και προσαγωγή στη δικαιοσύνη και την τιμωρία των Ελληνοκυπρίων που εγκλημάτισαν.

Η κ. Ερατώ Μαρκουλλή διετέλεσε Υπουργός σε δύο κυβερνήσεις. Δεν ζήτησε σε καμία περίπτωση, από τους Προέδρους, να κινήσουν διαδικασίες κατά των εγκληματιών. Το να έρχονται σήμερα, 42 χρόνια μετά, και να ζητούν συγγνώμη για εγκλήματα, τα οποία, ενώ είχαν την εξουσία να διερευνήσουν και να ζητήσουν την τιμωρία των ενόχων, δεν το έπραξαν, αποτελεί τουλάχιστον φαρισαϊσμό και λαϊκισμό της χειρίστης μορφής. Όση ποινική ευθύνη έχουν οι διαπράξαντες τα εγκλήματα, άλλη τόση πολιτική ευθύνη έχουν όσοι απέφυγαν να οδηγήσουν τους εγκληματίες στη δικαιοσύνη.

Οι σχέσεις ΑΚΕΛ-Τάσσου

Αλλά το θέμα μας δεν είναι η επανάληψη των θέσεων του ΑΚΕΛ από την κ. Μαρκουλλή. Υπάρχει ευρύτερο θέμα, που αφορά τα λάθη που διέπραξε ο Τάσσος Παπαδόπουλος κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του, λάθη τα οποία εζημίωσαν και το εθνικό θέμα και την υστεροφημία του ιδίου. Και τα οποία απορρέουν όλα από την παρά φύσιν συνεργασία του με το ΑΚΕΛ, και τις σοβαρές παραχωρήσεις που έκαμε προς το κόμμα.

Διερωτάται σήμερα ο κάθε καλόπιστος συνεργάτης, ή εκτιμητής του έργου του αποβιώσαντος ηγέτη, πώς επέλεγε τους συνεργάτες του. Ήταν συνεργάτες της δικής του επιλογής και της δικής του φιλοσοφίας, ή επιλογές κατόπιν πειθαναγκασμού του ΑΚΕΛ, ή, ακόμη, δικής του επιθυμίας να εξυπηρετήσει το ΑΚΕΛ, είτε επειδή ήθελε να ανταποδώσει τη στήριξή του να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ή να παρουσιάσει πιστοποιητικά καλού παιδιού, ώστε να εξασφαλίσει νέα στήριξη για δεύτερη θητεία;

Δεν αισθάνομαι ευτυχής κάθε φορά που αναφέρομαι σε ηγέτες που έφυγαν και δεν είναι πλέον σε θέση να δώσουν απαντήσεις σε όσα ερωτήματα προβάλλονται, ή όσα τους καταμαρτυρούνται. Αλλά ουδείς ηγέτης είναι δυνατόν να αποφύγει την κρίση, ακόμη και όταν δεν βρίσκεται εν ζωή. Και είμαι βέβαιος ότι πολύ διαφορετική θα ήταν η τύχη του εθνικού θέματος, εάν ο Τάσσος Παπαδόπουλος μπορούσε να κυβερνήσει αυτοδύναμα και χωρίς να αισθάνεται την πίεση, και τις απαιτήσεις του ισχυροτέρου εταίρου. Ή εάν ο ίδιος ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν απαλλαγμένος από την έμμονη ιδέα και προοπτική όλων των Προέδρων να κυβερνήσουν για δεύτερη θητεία.

Διερωτώμαι, πώς ήταν δυνατόν, η Ερατώ Μαρκουλλή, ο Ανδρέας Χρίστου, ο Κίκης Καζαμίας, ο Κώστας Καδής της σημερινής επαναπροσεγγιστικής Παιδείας, και σήμερα μέλος της ανανικής κυβέρνησης, να αποτελούσαν μέρος του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης Παπαδόπουλου. Ακόμη και μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν από τον Τάσσο, και αφού κάποιοι από αυτούς συμμετείχαν φανερά στην Πλατφόρμα υποστήριξης του σχεδίου.

Ο κάθε Πρόεδρος επιλέγει να κυβερνήσει με συνεργάτες της δικής του φιλοσοφίας, ιδιαίτερα όταν έχει να χειριστεί το εθνικό θέμα. Και ο Τάσσος Παπαδόπουλος επέλεξε να κυβερνήσει με ανθρώπους υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν! Με ανθρώπους τους οποίους, πιθανότατα, να του επέβαλε το ΑΚΕΛ. Γιατί, όταν αντελήφθη τη μη αποκρυπτόμενη στήριξη του ΑΚΕΛ στο σχέδιο, δεν επεχείρησε να αποδεσμευθεί της συνεργασίας και να κυβερνήσει με τη στήριξη του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και της μεγάλης πλειοψηφίας του 76% του λαού;

Γιατί δεν ζήτησε ανανέωση της λαϊκής εντολής, τη στιγμή ακριβώς της παντοδυναμίας του και της στήριξης του λαού; Γιατί δεν έμεινε συνεπής σε όσα πίστευε για το σχέδιο και, αντί να το ενταφιάσει, το άφησε να αιωρείται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δηλωνοντας πως «σχέδια των Ηνωμένων Εθνών, δεν ενταφιάζονται αλλά συνεχίζουν να αιωρούνται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων»; Φοβήθηκε τις επιπτώσεις μίας εχθρικότερης στάσης της διεθνούς κοινότητας εις βάρος της ελληνοκυπριακής πλευράς, από την απόρριψη του σχεδίου;

Λύγισε ενώπιον των ευθυνών του; Προσπάθησε να κατευνάσει την οργή του ΑΚΕΛ από την απόρριψη του σχεδίου; Δεν διέγνωσε έγκαιρα ότι η απορριπτική στάση του τερμάτιζε οριστικά τις πιθανότητες επαναστήριξης της υποψηφιότητάς του για δεύτερη θητεία; Και αργότερα, όταν στενοί συνεργάτες του τον προειδοποιούσαν, ότι το ΑΚΕΛ είχε αποφασίσει να κατέλθει στις εκλογές με υποψήφιο τον Δημήτρη Χριστόφια, γιατί εκώφευσε;

Χρίστου-Καζαμίας-Ερατώ

*Σε ό,τι αφορά τους Ανδρέα Χρίστου και Κίκη Καζαμία, δύο ικανούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως τοποθέτησης έναντι του σχεδίου, είχαν διοριστεί από την αρχή της διακυβέρνησης. Στην περίοδο του δημοψηφίσματος και οι δύο πήραν θέση υπέρ του σχεδίου Ανάν. Μετά την απόρριψή του, το ΑΚΕΛ τους κάλεσε να παραμείνουν στην κυβέρνηση. Ο μεν Καζαμίας αποφάσισε να αποχωρήσει, και αργότερα επιβραβεύθηκε από τον Τάσσο με διορισμό στο Ελεγκτικό Συμβούλιο της Ε.Ε. Ο δε Χρίστου παρέμεινε στην κυβέρνηση, συναινούντος και του Τάσσου, ο οποίος δεν ήθελε να προκαλέσει μεγαλύτερα προβλήματα στις σχέσεις του με το ΑΚΕΛ.

*Σε ό,τι αφορά την Ερατώ Μαρκουλλή, διορίστηκε το 2006, μετά την αποχώρηση του ΑΚΕΛ από την κυβέρνηση. Τότε, η κ. Μαρκουλλή υπηρετούσε ως επικεφαλής του Τμήματος Κυπριακών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών. Μάλιστα διορίστηκε με εισήγηση του Γιώργου Λιλλήκα, ο οποίος είχε υποβάλει παραίτηση από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών. Η κ. Μαρκουλλή είχε υποστηρίξει το σχέδιο Ανάν, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Τάσσο να τη διορίσει και ως συμφιλιωτική χειρονομία, προς όσους ψήφισαν το σχέδιο. Ως Υπουργός Εξωτερικών, η κ. Μαρκουλλή υπηρέτησε την πολιτική του Προέδρου και είναι άξιον απορίας πώς μεταμορφώθηκε σήμερα.

Υπηρέτησε αργότερα και την κυβέρνηση Χριστόφια, αρχικά ως Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων και αργότερα ως Υπουργός Εξωτερικών. Στήριξε και την πολιτική Χριστόφια στο Κυπριακό, όσο στήριξε και την πολιτική Τάσσου Παπαδόπουλου!

*Ο ίδιος ο Τάσσος Παπαδόπουλος παρενέβη καταλυτικά στις δημοτικές εκλογές, στις οποίες συνεργάστηκαν ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ, και ζήτησε από τους συνεργάτες του να προωθήσουν αποφασιστικά την εκλογή της Ελένης Μαύρου στη Λευκωσία και του Ανδρέα Χρίστου στη Λεμεσό. Και οι δύο ήταν γνωστοί υποστηρικτές της αποδοχής του σχεδίου Ανάν.

Γιατί δεν ζήτησε ανανέωση της λαϊκής εντολής;

Σχετικά με τα επιχειρήματα που ακούστηκαν τότε, ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος έπρεπε να παραιτηθεί μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν και να ζητήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής, όντως είχε τεθεί τέτοιο θέμα, αλλά οι απόψεις ήταν διιστάμενες. Υπουργοί και στενοί συνεργάτες του υποστήριζαν ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα έπρεπε να ζητήσει καθαρή εντολή από τον λαό και με την υποστήριξη του 76% του λαού να συνεχίσει την πολιτική του. Αντίθετη άποψη είχαν άλλοι συνεργάτες του, οι οποίοι ανέφεραν ότι σε τέτοια περίπτωση, και με νωπή τη σύγκρουση για το δημοψήφισμα, ο λαός θα οδηγείτο σε διχασμό, με επιζήμιες επιπτώσεις τόσο στην ενότητα, όσο και στο εθνικό θέμα.

Ο ίδιος ο Τάσσος τάχθηκε με τη δεύτερη άποψη. Θεωρούσε ότι η προκήρυξη νέων εκλογών θα προκαλούσε λαϊκό διχασμό, και ανέφερε ότι θα συνέχιζε τη θητεία του εργαζόμενος για τη συμφιλίωση και την επούλωση των πληγών που είχε προκαλέσει η αντιπαράθεση για το δημοψήφισμα.

Χριστόφιας: Το κόμμα με πιέζει να κατεβώ...

Και φθάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα, όσον αφορά τον χειρισμό από τον Τάσσο της απόφασης του ΑΚΕΛ για κάθοδο στις προεδρικές εκλογές του 2008, με υποψήφιο τον Δημήτρη Χριστόφια. Το πρώτο έμμεσο μήνυμα, ότι το ΑΚΕΛ θα κατέβαινε στις εκλογές με υποψήφιο τον Δημήτρη Χριστόφια, δόθηκε λίγο μετά τα μέσα του 2006, σε δύο μυστικές συναντήσεις του Προέδρου με τον Δημήτρη Χριστόφια στο Προεδρικό, κατά τις οποίες συζητήθηκε, κυρίως, το θέμα των προεδρικών εκλογών.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ζήτησε από τον Δημήτρη Χριστόφια να παίρνει ο ίδιος σημειώσεις για όσα θα συζητούνταν και ο Χριστόφιας δεν έφερε ένσταση. Η συνάντηση κύλησε σε πολύ καλό κλίμα και σε κάποιες περιπτώσεις μέσα σε συγκινησιακή ατμόσφαιρα. Ο Τάσσος ανέφερε ότι επιθυμούσε την υποστήριξη του ΑΚΕΛ για την επανεκλογή του και τόνισε ότι θα είναι το ίδιο έντιμος έναντι του ΑΚΕΛ, όσο έντιμος υπήρξε και κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας.

Σε απάντηση, ο Δημήτρης Χριστόφιας ανέφερε ότι το κόμμα τον πιέζει να κατέλθει ως υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές, αλλά ο ίδιος δεν είχε αποφασίσει ακόμη. Μετά τη λήξη της συνάντησης, ο Τάσσος κάλεσε στο γραφείο του στενό του συνεργάτη και του είπε ότι είχε δώσει τις σημειώσεις στην κόρη του Αναστασία για να τις «ρετουσάρει» και να τις γράψει καθαρά.

Ζήτησε από τον συνεργάτη του, αφού τις διαβάσει, να του αναφέρει σε ποια συμπεράσματα κατέληξε. Πράγματι έτσι έγινε, αλλά ήταν ολοφάνερο από τις αναφορές Χριστόφια ότι το ΑΚΕΛ δεν θα στήριζε τον Τάσσο Παπαδόπουλο, αλλά θα κατήρχετο στις εκλογές με υποψήφιο τον Χριστόφια. Ο συνεργάτης του ανέφερε την άποψή του αυτή, και ο Τάσσος συμφώνησε. Ο κύβος πλέον ερρίφθη. Ο Δημήτρης Χριστόφιας θα ήταν ανθυποψήφιος του Τάσσου.

Η θυελλώδης συνάντηση και το τέλος

Ο Γιαννάκης Ομήρου, Πρόεδρος της ΕΔΕΚ, ασκούσε συνεχείς πιέσεις, τότε, όπως ο Τάσσος προχωρήσει στην εξαγγελία της υποψηφιότητάς του. Οι συνεργάτες του Προέδρου και ο ίδιος βρέθηκαν προ του διλήμματος, αφενός να προχωρήσουν στην εξαγγελία της υποψηφιότητας, ή να μην προχωρήσουν για να μη θεωρηθεί ως πρόκληση προς το ΑΚΕΛ και να οξυνθούν περαιτέρω οι σχέσεις.

Τελικά, λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Τάσσου Παπαδόπουλου με τους αρχηγούς των συμπολιτευομένων κομμάτων. Του Νίκου Κλεάνθους, Αναπληρωτή Προέδρου του ΔΗΚΟ, του Γιαννάκη Ομήρου, Προέδρου της ΕΔΕΚ και του Δημήτρη Χριστόφια, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ. Ήταν μία πολύ κακή, θυελλώδης συνάντηση.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας επετέθη λάβρος εναντίον όλων, ότι σχεδίαζαν πίσω από την πλάτη του. Τους κατηγόρησε ότι ετοιμάζοντο να εξαγγείλουν την υποψηφιότητα του Τάσσου και διερωτήθηκε γιατί αποκλείεται η συνέχιση της τριμερούς συνεργασίας με άλλον υποψήφιο, εκτός του Τάσσου. Ήταν φανερό ότι τα πράγματα είχαν πάρει οριστικά τον δρόμο τους...