Θα περιοριστεί η «μετωπική σύγκρουση» στις εκποιήσεις και τη Βουλή…

Οι επόμενες μέρες θα δείξουν κατά πόσον υπάρχει έδαφος για να πραγματοποιηθεί η ιδέα ενός «υπερκομματικού κοινής συναινέσεως»

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ της αντιπολίτευσης «φορτσάρουν» για να ετοιμάσουν τροπολογίες στις νομοθεσίες που θα παρουσιάσει η Κυβέρνηση

Παρά το γεγονός ότι οι «ενδιάμεσες» δημαρχιακές εκλογές της Πάφου είναι μια αναπάντεχη ευκαιρία να αναμετρηθούν πολιτικές δυνάμεις και θέσεις, τελικά το «ντέρμπι» μάλλον θα περιοριστεί στις εκποιήσεις και τη Βουλή.

Όλα τα κόμματα συμφωνούν ότι η περίπτωση της Πάφου χρειάζεται προσοχή. Πρώτα απ’ όλα είναι η δυσοσμία των πολλαπλών σκανδάλων. Από αυτήν την άποψη τον χορό πρόλαβε και έσυρε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, ο οποίος βγήκε μπροστά και περίπου είπε ότι με τη δικαιολογημένη συσσωρευμένη αγανάκτηση ο κόσμος δεν θέλει να δει μια «κομματική φιέστα».

Από την άλλη, όμως, η Πάφος είναι πάντα ιδιαίτερη περίπτωση στα εκλογικά. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο γιατί τα τέσσερα μεγάλα κόμματα παρουσιάζονται περίπου ισοδύναμα, σε αντίθεση με το τι συμβαίνει παγκύπρια. Ούτε και μόνο διότι στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, ειδικά στην Πάφο, έκανε κάτι σαν «εισβολή» στον τετρακομματισμό ο Γιώργος Λιλλήκας. Επιπρόσθετα, είναι γνωστό ότι ισχύουν ιδιομορφίες.

Οι ιδιομορφίες της Πάφου

Είναι καλά γνωστό ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός Πάφου παρουσιάζει ιστορικά μια εσωτερική πόλωση, αν όχι «διχοτόμηση». Τα ονόματα μπορεί να αλλάζουν, όμως πάντα σιγοβράζει ένας ενδοκομματικός ανταγωνισμός. Το γεγονός ότι η Πάφος είναι «άλλος πλανήτης» το έχει βιώσει στο παρελθόν ακόμα και το ΑΚΕΛ, με φαινόμενα που συνήθως δεν συναντώνται σε αυτό το κόμμα. Επιπλέον και η Εζεκία Παπαϊωάννου βρίσκεται σε αμηχανία για την ψήφο που έδωσε στον παραιτηθέντα σήμερα δήμαρχο.

Με ενισχυμένα ποσοστά στην επαρχία και την πόλη, ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ έχουν μια θεωρητική άνεση, αλλά βρίσκονται και μεταξύ τους σε πιο δυνατή «κόντρα». Έτσι δημιουργούνται ιδιαίτερες συνθήκες για δικομματικές συμμαχίες. Αν, δηλαδή, το ΑΚΕΛ «διάλεγε» τον έναν από τους κεντρώους μνηστήρες, δεν θα είχε το κεφάλι του ήσυχο, αφού θαυμάσια θα μπορούσε ο ΔΗΣΥ να προσεταιριστεί τον άλλο. Με τις πιθανότητές τους μοιρασμένες, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν. Από την πρώτη στιγμή ακούστηκαν, βέβαια, ονόματα.

Ο αντιδήμαρχος και πρόσφατα υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΕΔΕΚ, αλλά και ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ και πρώην υπουργός. Ήταν αναμενόμενο. Ιδιαίτερα με τη λογική που λέει ότι ο συσχετισμός δυνάμεων ευνοεί στην Πάφο τον «κεντρώο χώρο». Τα πράγματα δεν θα είναι, όμως, τόσο απλά. Μπορεί και να ισχύσει τελικά η λογική που λέει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις «τα πρώτα ονόματα ρίχνονται για να καούν».

Κανένας δεν ξέρει αν θα εισακουσθεί η «συνταγή» που έριξε ο Αβέρωφ Νεοφύτου για συναινετική λύση, την οποία στην Πινδάρου συμπληρώνουν και ως «υπερκομματική». Αλλά τη θεωρούν ακόμα και «μεταβατική», αφού στις 11 Ιανουαρίου θα εκλεγεί κάποιος για το υπόλοιπο της θητείας, δηλαδή μόλις δυο χρόνια.

Στα δύσκολα το ΔΗΚΟ

Ειδικά το ΔΗΚΟ, το... φυσά και δεν κρυώνει, αφού ενώπιόν του παρουσιάζεται ένα σταυρόλεξο γαι πολύ γερούς λύτες. Ως γνωστόν, ο Σάββας Βέργας ήταν ένας από τους στενότερους συνεργάτες του πρώην προέδρου του κόμματος, Μάριου Καρογιάν. Ταυτόχρονα, όμως, όχι μόνο «αποστάτησε» και έγινε εσχάτως υποστηρικτής του Νικόλα Παπαδόπουλου στις ενδοκομματικές εκλογές, αλλά και «καθοριστικός παράγοντας» για να χάσει ο Καρογιάν την προεδρία. «Κάτι σαν Κουλίας της Πάφου», σχολίαζε ΔΗΚΟϊκό στέλεχος.

Εξάλλου, ειδικά στην Πάφο, η «πλευρά Καρογιάν» είχε καταγγείλει καλπονοθεία. Την καταγγελία είχε κάνει μάλιστα ο σημερινός αντιπρόεδρος και φερόμενος ως πιθανός υποψήφιος για τη δημαρχία, Χρίστος Πατσαλίδης. Μπροστά σε αυτό το σκηνικό, λοιπόν, ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν νιώθει καθόλο άνετα. Πρώτα απ’ όλα γιατί θέλοντας και μη έχει επωμιστεί ένα «κόστος της κατρακύλας» της δημαρχίας, γιατί μπορεί αυτή να χρονολογείται, αλλά τώρα ο τέως δήμαρχος θεωρείται «δικός του».

Ταυτόχρονα, οι ενδοκομματικές εκτιμήσεις διίστανται. Κάποιοι λένε ότι δεν θα τον πείραζε να δει τον αντιπρόεδρό του, ο οποίος ακόμα και αν εμφανίζεται μετριοπαθής σίγουρα εντάσσεται στην ενδοκομματική αντιπολίτευση, να «περιορίζεται» στην επαρχία του μετά από τυχόν εκλογή στη δημαρχία. Άλλοι όμως λένε ότι δεν θα επιθυμούσε να τον δει να κερδίζει πόντους παίρνοντας μαζί με την προεδρία της «πολιτιστικής πρωτεύουσας» και τη δημαρχία.

Γενικότερα, συμπληρώνουν κάποιοι, ο Νικόλας δεν θα ήθελε να δοθεί μήνυμα ότι «εκείνοι που τον πολεμούν, κερδίζουν πόντους». Αυτή η δύσκολη στιγμή γίνεται ακόμα πιο δύσκολη εξαιτίας της ενδοκομματικής φουρτούνας που ο ίδιος άνοιξε γύρω από την «επιστροφή διαγραμμένων στελεχών». Σε αυτό το ζήτημα, εξάλλου, δεν τον «κάλυψε» καθόλου ούτε ο αναπληρωτής Μάρκος Κυπριανού. Είναι λοιπόν φανερό ότι εκ προοιμίου οι δημαρχιακές της Πάφου δεν έχουν μόνο «τοπικό» χρώμα.

Μπραντ ντε φερ ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ

Προβληματισμένο για το παγκύπριο πολιτικό μήνυμα είναι το ΑΚΕΛ. Η Εζεκία Παπαϊωάννου δεν εποφθαλμιά μια δημαρχία, στην οποία ποτέ δεν μπορούσε να έχει βλέψεις. Θα έβλεπε όμως μια χρυσή ευκαιρία στην Πάφο για να στείλει το μήνυμα της «απομόνωσης του ΔΗΣΥ». Η ιδεώδης λύση για το ΑΚΕΛ θα ήταν δυο χρόνια πριν από τις βουλευτικές να έκανε στην Πάφο μιαν «άσκηση τριμερούς». Αλλά με δεδομένους τους εσωτερικούς τριγμούς στο ΔΗΚΟ, αλλά και τη διαχρονική αντιπαλότητα ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ για μια δημαρχία που αμφότεροι θεωρούν «δική τους», ένα τέτοιο εγχείρημα δεν φαίνεται ρεαλιστικό.

Από την άλλη, αν στο ΑΚΕΛ δεν υπήρχαν πραγματικά βλέψεις για να στείλει ένα κομματικό του στέλεχος στην κορυφή του δήμου, δεν ισχύει το ίδιο για τον ΔΗΣΥ. Ανάμεσα στα τοπικά στελέχη της Πάφου αμέσως ακούστηκε η ιδέα ότι «είναι μια ευκαιρία να γυρίσει επιτέλους ο δήμος στο κόμμα».

Είχαν, βέβαια, έτοιμο και τον «λογικό υποψήφιο». Οι κινήσεις του Πάφιου προέδρου του κόμματος υπήρξαν, όμως, αστραπιαίες. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι σε τυχόν εκλογή με κομματικούς υποψηφίους και κριτήρια τόσο ο ΔΗΣΥ όσο και το ΔΗΚΟ δεν είναι καθόλο βέβαιο ότι ορίζουν το σύνολο των ψήφων που καταγράφουν σε βουλευτικές. Ενώ, φαίνεται ότι συνυπολογίζεται και η φθορά που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και στην ΕΔΕΚ ή το ΑΚΕΛ η απόφαση της Συμμαχίας Πολιτών.

Για όλους αυτούς τους λόγους κερδίζει έδαφος η ιδέα ενός «υπερκομματικού κοινής συναινέσεως». Αλλά ένα τέτοιο εγχείρημα δεν είναι και από τα ευκολότερα. Ιδιαίτερα αν ληφθούν υπόψη οι ιδιαίτερες τάσεις και η αγανάκτηση που έχει συσσωρευθεί μεταξύ των δημοτών. Οι επόμενες μέρες θα δείξουν κατά πόσον υπάρχει πραγματικά έδαφος για μια τέτοια εξέλιξη. Στα πηγαδάκια σχολιαζόταν, μάλιστα, ότι θα πρέπει να συνεννοηθούν αφού «τρεις στους επτά ηγέτες κομμάτων είναι οι ίδιοι Πάφιοι...».

Και στο βάθος εκποιήσεις....

Το σίγουρο, όμως, είναι ότι τη «μετωπική μάχη» ανάμεσα στην αντιπολίτευση και στη συμπολίτευση θα τη δούμε μέσα στη Βουλή. Ο Χάρης Γεωργιάδης ειδοποίησε γραπτώς τον Νικόλα Παπαδόπουλο, μετά από αίτημα του τελευταίου, ότι μέσα σε αυτόν τον μήνα θα φτάσουν στη Βουλή τα πέντε νομοσχέδια για την αφερεγγυότητα. Αυτή η διαβεβαίωση δίνει τη δυνατότητα σε ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ να εγκαταλείψουν την ήδη εκπρόθεσμη ιδέα τους να αναστείλουν τον νόμο των εκποίησεων μέχρι την πρώτη του επόμενου χρόνου.

Την ίδια ώρα, όμως, οι πληροφορίες μας από παντού είναι ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης «φορτσάρουν» για να ετοιμάσουν τροπολογίες στις νομοθεσίες που θα παρουσιάσει η Κυβέρνηση. Από την πλευρά της Πινδάρου η ανησυχία είναι ότι θα έχουμε «μια επανάληψη της μάχης που έγινε το φθινόπωρο για τον νόμο περί εκποιήσεων».

Εκείνο που φοβούνται είναι ότι «όλα εκείνα που έβαλαν στις νομοθεσίες που απορρίφθηκαν από το Ανώτατο, θα τα βάλουν ξανά στους νέους νόμους». Έτσι μπορεί η καθυστερημένη δόση του Σεπτεμβρίου να δοθεί τώρα από την Τρόικα, όπως διαβεβαίωνε ο Υπουργός Οικονομικών, αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο για την επόμενη αξιολόγηση και την έκτη δόση. Επιβαρυντικό του κλίματος θα είναι το γεγονός ότι το νέο «ντέρμπι» των εκποιήσεων θα δοθεί την ίδια ώρα που τα κομματικά ξίφη θα βγουν από τα θηκάρια για τη συζήτηση των προϋπολογισμών του κράτους την άλλη εβδομάδα...