ΑΚΕΛ και Νικόλας Παπαδόπουλος, αναζητούν συμμάχους
Μπορεί μία "πολιτική βεντέτα" να εξελιχθεί σε συμμαχία με ορίζοντα τις προεδρικές εκλογές; Ποιες "αιματηρές" υποχωρήσεις πρέπει να γίνουν

Παραμονές των τελευταίων προεδρικών εκλογών Άντρος Κυπριανού και Μάριος Καρογιάν, είχαν δώσει τα χέρια: Συμφώνησαν, όπως το ΑΚΕΛ στηρίξει στις προεδρικές εκλογές, την υποψηφιότητα του Χρίστου Μαυρέλλη. Οι διαβουλεύσεις των "4" του ενδιάμεσου χώρου(ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, Οικολόγων), έπνεαν τα λοίσθια, καθώς ήταν φανερό, ότι οι προσωπικές ατζέντες ηγετών των κεντρώων κομμάτων και οι υπονομεύσεις στελεχών, δεν επέτρεπαν την κατάληξη σε κοινό υποψήφιο.

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, βέβαιος για τη συμφωνία, σηκώθηκε το πρωί, και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει για τα γραφεία του κόμματος, για να ενημερώσει τα συλλογικά όργανα του κόμματος. Προτού ξεκινήσει, σκέφθηκε να τηλεφωνήσει στον Καρογιάν για να επιβεβαιώσει τη συμφωνία και να τον ενημερώσει για την αναμενόμενη έγκριση της συμφωνίας από τα συλλογικά όργανα του ΑΚΕΛ. Βρέθηκε προ εκπλήξεως, όταν στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, άκουσε τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ, να μην είναι ξεκάθαρος ως προς την επιβεβαίωση της συμφωνίας και να του συστήνει "περίμενε ακόμα λίγο, άσε να δούμε..."

Ήταν φανερό ότι η συμφωνία δεν επρόκειτο να επισημοποιηθεί. Ο Μάριος Καρογιάν, δεν αρνείται ότι συμφώνησε με τον Άντρο Κυπριανού στην υποστήριξη υποψηφιότητας Μαυρέλλη, αλλά υπό την προϋπόθεση, ότι θα συμφωνούσαν και τα άλλα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου. Επειδή τέτοια συναίνεση δεν υπήρξε, δεν μπορούσε να υπάρξει και δικομματική συνεργασία ΔΗΚΟ-ΑΚΕΛ, στις προεδρικές. Πόσο μάλλον, όπως ανέφερε, καθώς νωπή και έντονη ήταν η αντίδραση των υπολοίπων πολιτικών ηγετών στην πολιτική Χριστόφια στο Κυπριακό, στην οικονομία και στην καταστροφή του Μαρί.

Η περίπτωση ναυάγησε τελικά, όπως ναυάγησε και η περίπτωση υποψηφιότητας του Μάκη Κεραυνού, αυτή εξαιτίας αντιδράσεων από μέρους της ΕΔΕΚ, αλλά και στελεχών του ΔΗΚΟ.
Εν πάση περιπτώσει, αυτά αποτελούν παρελθόν, καθώς και πάλιν σήμερα, διανοίγονται νέες προοπτικές για προσέγγιση ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ. Προσέγγιση, η οποία καθίσταται επιβεβλημένη, περισσότερο για να βρουν διέξοδο από την διαφαινόμενη σήμερα απομόνωση του ΑΚΕΛ, αλλά και του Νικόλα Παπαδόπουλου.

Η παλαιά αντιδικία
Σε μία παλαιότερη ανάλυση μου, είχα εκτιμήσει, ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος, εφόσον έχει φιλοδοξίες για ένα παραπέρα βήμα-και πρέπει να έχει- δεν μπορεί να έχει ανατιναγμένες γέφυρες με τα δύο μεγάλα κόμματα.
Ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, είχε ανατινάξει τις γέφυρες με το ΑΚΕΛ, επί διακυβερνήσεως Χριστόφια, λόγω της γνωστής συνοδοιπορίας του με τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον ΔΗΣΥ, σε θέματα οικονομικής πολιτικής.

Υπήρξε ανηλεής κατήγορος της οικονομικής πολιτικής του Δημήτρη Χριστόφια, της διαχείρισης των δημοσιονομικών και ηγέτης του "ανεπίσημου ΔΗΚΟ", το οποίο τασσόταν υπέρ της αποχώρησης του κόμματος από την κυβέρνηση Χριστόφια, πολύ ενωρίτερα από όταν αποφάσισε την αποχώρηση ο Μάριος Καρογιάν.

Το ΑΚΕΛ είχε εξαπολύσει έντονες επιθέσεις κατά του Νικόλα Παπαδόπουλου κατηγορώντας τον ότι αποτελούσε ΄δίδυμο¨ με τον Αβέρωφ Νεοφύτου, στήριζε τις τράπεζες, μηδένιζε τα τραπεζικά εγκλήματα και στήριζε τον Αθανάσιο Ορφανίδη. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν εξαντλούσε μόνο στο θέμα της οικονομίας την πολεμική του κατά της διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ. Έντονες ήταν και οι αντιδράσεις του στην πολιτική του τέως Προέδρου και στο Κυπριακό.

Αλλά ενώ όλοι θεωρούσαν- και τέτοια εντύπωση επικρατούσε - ότι μαζί με τον Αβέρωφ Νεοφύτου, θεμελίωναν μία πολιτική συνεργασία ΔΗΚΟ-ΔΗΣΥ στις προεδρικές εκλογές, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, αιφνιδίασε, όταν τάχθηκε κατά της στήριξης της υποψηφιότητας του Νίκου Αναστασιάδη, στις προεδρικές εκλογές. Με σκληρούς χαρακτηρισμούς, καταφέρθηκε κατά του σημερινού Προέδρου, ως προς τον "μη έντιμο πρότερο πολιτικό του βίο"(υποστήριξη Ανάν), δεν πήρε μέρος στην ομάδα του ΔΗΚΟ που συνεργάστηκε με τον ΔΗΣΥ στην εκπόνηση της προεκλογικής συμφωνίας των δύο κομμάτων, και δεν συμμετέσχε στην εκστρατεία του ΔΗΚΟ υποστήριξης της υποψηφιότητας Αναστασιάδη.

Η πλήρης ρήξη στις σχέσεις του με τον Δημοκρατικό Συναγερμό, συντελέστηκε με την καταγγελία του κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη-Ερογλου, την αποχώρηση του κόμματος από την κυβέρνηση και την καθιέρωση μίας πιο σκληρής αντιπολιτευτικής γραμμής, έναντι του Προέδρου της Δημοκρατίας. Παράλληλα, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, προχώρησε και σε σημαντική αποστασιοποίηση από τις φιλο-τροϊκανές του θέσεις, κατηγορώντας την κυβέρνηση Αναστασιάδη, ότι δεν είναι διεκδικητική έναντι της Τρόικας και απαιτώντας επαναδιαπραγμάτευση προνοιών του μνημονίου. Αυτή η νέα θέση τον έφερε πλησιέστερα προς το ΑΚΕΛ και τον απομάκρυνε περισσότερο από τον ΔΗΣΥ.

Όμως μέσα στο κόμμα του, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, παραμένει στόχος έντονων πυρών. Βάλλεται συνεχώς από την ισχυρή ομάδα Καρογιάν, η οποία φαίνεται να διατηρεί σχέσεις με το Προεδρικό και εκφράζει έντονες αντιθέσεις στην πολιτική που ασκεί, και μέσα στο κόμμα και έξω από αυτό, ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ. Το πλήγμα που υπέστη το ΔΗΚΟ στις ευρωεκλογές, πρόσθεσε και άλλους εσωκομματικούς αντιπάλους και απετέλεσε νέο κτύπημα για τον Νικόλα. Η προσέγγιση προς το ΑΚΕΛ σίγουρα θα προκαλέσει νέες αντιδράσεις από την ομάδα των 'προεδρικών" του κόμματος, και θα δημιουργήσει νέες δυσκολίες στον Πρόεδρο του κόμματος.

Θέλει έξοδο από την απομόνωση
Στην άλλη πλευρά του ΑΚΕΛ, τώρα, είναι καταφανής η αγωνιώδης προσπάθεια της ηγεσίας να αναζητήσει συμμάχους, ώστε και τη δική του πολιτική απομόνωση να ξεπεράσει, αλλά και να ενισχύσει το αντιπολιτευτικό μέτωπο κατά της κυβέρνησης. Οι αντιμνημονιακές τοποθετήσεις της ΕΔΕΚ, της Συμμαχίας και οι νέες τοποθετήσεις του Νικόλα Παπαδόπουλου στην οικονομία, του προσφέρουν έδαφος για έξοδο από την απομόνωση και γιατί όχι; την προοπτική νέων συνεργασιών με ορίζοντα τις προεδρικές εκλογές.

Είναι πολύ ενωρίς να μιλούμε για συνεργασίες και τα δεδομένα μέχρι το 2018, αλλά αν οι διαφορές στο θέμα της οικονομίας, είναι πιο εύκολο να γεφυρωθούν, στο Κυπριακό, το ΑΚΕΛ πρέπει να κάμει 'αιματηρές" υποχωρήσεις-και ίσως να απαρνηθεί εαυτόν- για να μπορέσει να συναντήσει τις απορριπτικές πολιτικές δυνάμεις και να συμπήξει μαζί τους συμμαχίες...