Με το βλέμμα στις συνεργασίες του σήμερα και τις εκλογές του αύριο

Στα κομματικά επιτελεία το καλοκαίρι θα αξιοποιηθεί για να στηθούν σχέδια κομματικών συνεργασιών με φόντο τα διλήμματα που έρχονται, αλλά και τις επόμενες εκλογές

ΟΙ ΕΠΑΦΕΣ έχουν και ουσία, αλλά σίγουρα πολύ περισσότερη σημειολογία…

Πριν διακόψουν για τα καλοκαιρινά μπάνια, οι πολιτικοί Αρχηγοί συναντώνται μεταξύ τους. Σε μια προσπάθεια να χτιστούν γέφυρες επικοινωνίας για τις εκλογές του αύριο, αλλά και μια στέρεα βάση για τους σχηματισμούς και τις συνεργασίες του σήμερα, κυρίως στα καίρια και «τσουρουφλιστά» ζητήματα του μνημονίου. Οι επαφές έχουν και ουσία, αλλά σίγουρα πολύ περισσότερη σημειολογία σε μια προσπάθεια να σχηματοποιηθούν οι συμμαχίες της συμπολίτευσης και κυρίως της αντιπολίτευσης. Με κεντρικό βέβαια ερώτημα στο τελευταίο, ποιος θα ηγείται του μορφοποιημένου, εάν και εφόσον τελικά υπάρξει, αντιπολιτευτικού σχήματος.

Τριγωνικές συναντήσεις

Αρχή έγινε ανάμεσα στον Αβέρωφ και τον Άντρο του ΑΚΕΛ. Αλλά στη συνέχεια και αφού συναντήθηκαν Αβέρωφ και Συλλούρης, και ενώ η συνάντηση του προέδρου του ΔΗΣΥ με εκείνον του ΔΗΚΟ πήρε αναβολή, ο Νικόλας Παπαδόπουλος ανέβηκε τα σκαλιά της Εζεκία Παπαιωάννου. Κάθε άλλο παρά πέρασε απαρατήρητη η συνεύρεση του νέου προέδρου του ΔΗΚΟ με τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ. Οι δηλώσεις που έκαναν στο τέλος, σε πολλούς θύμισαν «άρωμα τριμερούς».

Δεν είπαν βέβαια κάτι τέτοιο και ήταν προσεκτικοί στις δηλώσεις τους. Από την ώρα, όμως, που έγινε λόγος για «κοινοβουλευτική συνεργασία», ενώ ο Νικόλας βρήκε τρόπο να μιλήσει και για συγκλίσεις, αρκετοί σημείωναν ότι «αυτό μυρίζει όπως η παλιά προσέγγιση Χριστόφια-Τάσσου».

Το ΑΚΕΛ βρήκε την ευκαιρία, μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και αφού «στάθηκε καλά στα πόδια του» έστω και με απώλειες, να στείλει ένα μήνυμα στην Πινδάρου να μη βιάζεται νομίζοντας πως έχει «παντοδυναμία». Βέβαια, ανώτατο στέλεχος του ΔΗΣΥ επέμενε ότι «όλα αυτά είναι για τις εντυπώσεις…στην ουσία, ποια συνεργασία και για ποιο σκοπό θα έχουν; Θέλει το ΑΚΕΛ κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες σαν εκείνη που πέτυχε για το Συνεργατισμό και έτρεχε όλη νύχτα να την αλλάξει;».

Ο αντίποδας

Τα πράγματα δεν είναι όμως «μαύρο-άσπρο». Τυχόν προσπάθεια σύγκλισης, έστω και σε «δευτερεύοντα» θέματα πολιτικής ή μάλλον στα «εξωμνημονιακά», θα μπορούσε να σημαίνει σημαντικούς πονοκεφάλους για την κυβέρνηση. Πράγματι, περισσότερο ήταν κύκλοι του Προεδρικού παρά ο ΔΗΣΥ που φάνηκε να αντιδρούν. Πάντως μετά από μερικές μέρες έγινε και η αναβληθείσα συνάντηση των δυο άλλοτε διόσκουρων της οικονομικής περισυλλογής, Αβέρωφ και Νικόλα.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι εκτός από τις δημόσιες δηλώσεις η ατμόσφαιρα «δεν ήταν άσχημη, αλλά ούτε και ξεχείλιζε από ενθουσιασμό». Συμφώνησαν ότι διαφωνούν για το Κυπριακό και άφησαν ανοιχτό το θέμα για ταυτίσεις στα υπόλοιπα. Το σημαντικότερο είναι, όμως, ότι αμέσως μετά και ενώ θα συνεχιστούν οι «διμερείς» (προχθές συναντήθηκε ο ηγέτης του ΔΗΣΥ με τον Γ. Περδίκη), ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, σε μάλλον ψηλούς τόνους ξεκίνησε ενεργητικότερη αντιπολίτευση και κυρίως έγραψε μια «ατζέντα» αποστασιοποίησης από τη μέχρι σήμερα πολιτεία του κόμματός του. Διάλεξε για το σκοπό αυτό το έδαφος της «επαναδιαπραγμάτευσης».

Μόνο που το διεύρυνε. Δεν κάνει πια λόγο μόνο για τους κανόνες των «μη εξυπηρετούμενων», αλλά μπήκε σε πιο βαθιά νερά. Σε ιδιαίτερα ψηλούς τόνους και αφήνοντας πολύ βαριά «καρφιά» ευθυνών, ούτε λίγο ούτε πολύ αξιώνει «επιστροφή των 3,5 δις» που χάθηκαν στην τραπεζική συμφωνία με την Ελλάδα.

Το θέμα του φαίνεται εκ πρώτης όψεως πολύ δυνατό. Σίγουρα μπορεί να κερδίσει δημοφιλία στους ευρύτερους κύκλους της αντιπολίτευσης. Την ώρα που η ΕΔΕΚ είναι απορροφημένη στο να απορροφήσει τους ισχυρούς κραδασμούς του κακού αποτελέσματος των ευρωεκλογών και λέγεται ότι μπορεί να μπει μέχρι και σε συνεδριακές διαδικασίες, ο Νικόλας Παπαδόπουλος προτίμησε να αντιμετωπίσει το πολύ χαμηλό του δικού του κόμματος με μια κούρσα προς τα εμπρός.

Η στόχευση Νικόλα

Ανεξάρτητοι παρατηρητές σημείωναν ότι όσο και αν έχει σίγουρα κάποια βάση το θέμα που ανοίγει για την περίφημη «αποξένωση των ελλαδικών εργασιών», στην πράξη και ο ίδιος θα πρέπει να γνωρίζει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να πάει κανείς πίσω σε αυτή τη συμφωνία. Τι φαντάζεται, διερωτήθηκε γνωστός οικονομικός αναλυτής, ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι θα μας δώσουν τρισήμισι δις στα καλά-καθούμενα;

Ίσως, όμως, να έχει επίτηδες ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχυ. Διότι πληροφορίες αναφέρουν πως ήδη και ο ΔΗΣΥ είχε μια ατζέντα «θεμάτων που πρέπει να συζητηθούν ξανά με την Τρόικα». Βέβαια, το κόμμα του Νίκου Αναστασιάδη δεν τα έβγαλε προς τα έξω αυτά τα θέματα, αλλά κινείται περισσότερο σε συνεννόηση με τον Υπουργό Οικονομικών και το Προεδρικό.

Έχοντας στόχο μάλλον κάποια «μικρά, αλλά σημαντικά αποτελέσματα». Γι’ αυτό ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ δεν θα ήθελε να μείνει σε αυτό το επίπεδο. Διότι πρώτον, μπορεί «πολιτικά» και να περάσει απαρατήρητο, ενώ κυρίως θα μπορούσε να δίνεται η εικόνα μιας «γενικής συμφωνίας», και αυτό δεν είναι ο σκοπός του σε αυτή την περίοδο.

Ακόμα περισσότερο, ο Ν. Παπαδόπουλος, αφού υπογράμμισε ότι πρέπει να κινηθεί και ο Γενικός Εισαγγελέας για εκείνη τη συμφωνία υπέρ της ελλαδικής τράπεζας, έδωσε τελικά μια «πλήρη ατζέντα», που φτάνει μέχρι την απαίτηση η κυβέρνηση «να κάνει πίσω» για τις αποκρατικοποιήσεις. Είναι καθαρό ότι, ούτε η Κυβέρνηση ούτε ο ΔΗΣΥ, όχι μόνο δεν μπορεί να περάσουν αυτόν τον «πήχυ», αλλά ούτε και το συζητούν.
Ποια θα ήταν όμως τα πρακτικά αποτελέσματα που μπορεί να πετύχει πέραν από του να χτίσει συμπάθειες στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς;

Μοιάζει να βάζει «δύσκολα» στο Γιώργο Λιλλήκα, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν ένοιωσε ότι «πετά» μετά το σκορ του Μαΐου. Κυρίως όμως σπάζει τον κώδικα «δεξιά-αριστερά» της Βουλής και γίνεται στο εξής ένας «κεντρικός παίκτης». Δηλαδή, τόσο το Προεδρικό όσο και οι μεμονωμένοι υπουργοί θα πρέπει να τον λαμβάνουν υπόψη ακόμα περισσότερο και από το αν ήταν συμπολίτευση. Αν, όμως, θα έχει αυτό το όφελος, ταυτόχρονα θα έχει και κόστος. Παλιά καραβάνα της κομματικής πολιτικής σημείωνε ότι «ο Νικόλας ρισκάρει να συγχύσει τον κόσμο για το ίδιο το δικό του προφίλ».

Μεγάλα πολιτικά στοιχήματα και καθοριστικές αποφάσεις

ΜΠΡΟΣΤΑ μας, όμως, έχουμε μεγάλα πολιτικά στοιχήματα και καθοριστικές αποφάσεις. Τόσο για την πορεία του Μνημονίου και του προγράμματος όσο και γενικότερα και για τις δομικές αλλαγές που προγραμματίζονται στην Κύπρο. Οι εκποιήσεις και τα στρες τεστς των τραπεζών είναι σταυρόλεξα για γερούς λύτες. Με άμεσο αντίκτυπο και στην κοινωνία και στην οικονομία. Απαιτούνται χειρουργικοί χειρισμοί που μοιάζουν να ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί γιατί όσο πιο πολύ τα κόμματα και οι αρχηγοί θα… πλειοδοτούν στα θέλω της εξαντλημένης και υπερχρεωμένης κοινωνίας, τόσο πιο πολύ θα τραυματίζουν την ασθμαίνουσα οικονομία.

Την ίδια ώρα, για να ξεκινήσουν πάλι να παίρνουν μπρος τα γρανάζια της, απαιτούνται βαθιές μεταρρυθμίσεις που θα πονέσουν. Ξεκινώντας με τις ιδιωτικοποιήσεις και τις αλλαγές στο Δημόσιο και φτάνοντας μέχρι και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Μένει να ξεκαθαρίσει ποιοι θα πορευτούν πίσω από το «απαλλαγή από το μνημόνιο μέσα από την πιστή εφαρμογή του» και ποιοι άλλοι θα πορευτούν πίσω από το «έξω η Τρόικα και τα μνημόνια από την Κύπρο».

Το βέβαιο είναι ότι στα κομματικά επιτελεία το καλοκαίρι θα αξιοποιηθεί για να στηθούν σχέδια κομματικών συνεργασιών με φόντο τα διλήμματα που έρχονται, αλλά τις επόμενες εκλογές. Με κίνδυνο, όμως, να μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ η απαξίωση των πολιτών. Αφού βλέπουν πως ο πολιτικός διάλογος του τόπου είναι γεμάτος έπεα πτερόεντα…