Ευρωεκλογές: Αποδοκιμασία της Ευρώπης και οργή κατά της πολιτικής

Τα κόμματα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την αποχή και καταφεύγουν στη δαιμονοποίησή της

ΚΟΜΜΑΤΑ και ψηφοφόροι αντιμετωπίζουν τις ευρωεκλογές ως να είναι βουλευτικές

Δεν χρειαζόταν καμία δημοσκόπηση για να καταδείξει την έκταση που θα προσλάβει η αποχή στις προσεχείς ευρωεκλογές. Σε «καλούς καιρούς», όταν η απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των πολιτικών δεν είχε ανέλθει στα σημερινά ύψη και ο Κύπριος πολίτης δεν είχε καν συλλάβει την ωμότητα των Ευρωπαίων εταίρων, η αποχή αυξανόταν με γρήγορους ρυθμούς. Πόσω μάλλον στις προσεχείς εκλογές, κατά τις οποίες οι πολίτες βιώνουν τη βαρβαρότητα των τροϊκανών μέτρων και η συμμετοχή και η συνέργεια του πολιτικού συστήματος στην οικονομική καταστροφή έχει εξοργίσει τον λαό. Συνεπώς η έκταση της αποχής θα είναι μεγάλη και τα κίνητρά της, ασφαλώς, θα είναι δύο: Πρώτον, η αποδοκιμασία της Ευρώπης και δεύτερο: Η έκφραση οργής κατά του πολιτικού συστήματος.

Τα κόμματα δεν έχουν ούτε αντίδοτο, ούτε δέλεαρ, ούτε κίνητρο, να πείσουν τον πολίτη να προσέλθει στις κάλπες. Δεν έκαναν την πραγματική κίνηση, προκειμένου να πείσουν ότι έχουν αποβάλει τον κακό εαυτό τους, ότι η Ευρώπη δεν είναι αυτή που πιστεύει ο μέσος Κύπριος ότι είναι, ούτε εξήγησαν καν ότι, με την προσέλευσή του στις κάλπες, ο Κύπριος πολίτης θα βοηθήσει στο να υπάρξει αλλαγή και απαλλαγή από τη δυναστική κυριαρχία που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στους λαούς της.

Αλλά ούτε και ο Κύπριος ψηφοφόρος έχει εκσυγχρονισθεί, ώστε να αντιμετωπίζει με διαφορετική φιλοσοφία και διαφορετική προσέγγιση τις ευρωεκλογές από τις εθνικές εκλογές. Επιμένει να ψηφίζει στις ευρωεκλογές, όπως ψηφίζει στις βουλευτικές. Στόχος του, να αυξήσει τα ποσοστά του κόμματός του.

Αλλά οι ευρωεκλογές έχουν πολύ διαφορετική διάσταση, από τις βουλευτικές. Το στοίχημα είναι: Ψηφίζουμε κόμματα τα οποία οραματίζονται μία νέα Ευρώπη απαλλαγμένη από τις νεοφιλελεύθερες συνταγές, φιλική προς τον πολίτη, απαλλαγμένη από Τρόικες, Μνημόνια και κοινωνικές ανισότητες και αδικία; Ή ψηφίζουμε κόμματα, προσηλωμένα σε μία νέα αποικιοκρατική Ευρώπη, με κουρέματα καταθέσεων, καταδυνάστευση των απλών ανθρώπων; Και, επιπλέον, στηρίζουμε τους παραδοσιακούς κομματικούς μηχανισμούς, ή στρεφόμαστε προς ακομμάτιστους ανθρώπους, οι οποίοι στέκονται απέναντι στην κομματοκρατία και απέναντι στην τροϊκανή καταδυνάστευση;

Πέραν αυτών, προκύπτει και το άλλο ερώτημα: Στέλλουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανθρώπους με συγκεκριμένη τροϊκανή φιλοσοφία και συγκεκριμένη φιλοσοφία στο εθνικό θέμα, ή στέλλουμε ανθρώπους που θα καταγγέλλουν τις πρακτικές της Ε.Ε. και την τουρκική κατοχική παρουσία στην Κύπρο; Και από πλευράς κομμάτων: Ενισχύουν τους κομματικούς συνδυασμούς με προσωπικότητες καθολικού κύρους, γνώστες του αντικειμένου; Ή γεμίζουν τους συνδυασμούς με κομματικούς παρακοιμώμενους ή καραδοκούντες του περιγύρου ή, ακόμη, και με άσχετους; Αυτήν την ουσία των ευρωεκλογών, δεν την έχει συλλάβει ακόμη ο Κύπριος ψηφοφόρος, αλλά ούτε και τα κόμματα.

Και οι μεν ψηφοφόροι, τελικά, επιλέγουν, ως μόνη διέξοδο, την αποχή. Η οποία και αυτή, δαιμονοποιείται από τα πολιτικά κόμματα, ως έχουσα τη σημασία της «συνενοχής».

Η αποχή, όμως, αποτελεί πολιτική πράξη. Συνιστά μήνυμα. Είτε παθητικής μορφής είτε ενεργητικής. Απέχει ο πολίτης, κρίνοντας ότι στέλλει μήνυμα απαξίωσης και καταδίκης της σημερινής Ευρώπης και του πολιτικού συστήματος. Απέχει, επειδή πιστεύει ότι η ψήφος του δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τα πράγματα και την κυρίαρχη τάξη στην Ευρώπη. Ή θεωρεί πως όλα τα πολιτικά κόμματα δεν διαφέρουν και πολύ σε μεθοδεύσεις, σε διαπλοκές, σε ανικανότητα αλλαγής των κομματικών πραγμάτων. Η θεωρία, «όλοι είναι οι ίδιοι». Και όσον αφορά τα κόμματα, αντιμετωπίζουν με τις ίδιες πρακτικές, και με την ίδια φιλοσοφία, τις ευρωεκλογές, ως εάν να ήταν βουλευτικές. Άλλη μία χρεοκοπία και των κομμάτων και της ωριμότητας του Κυπρίου ψηφοφόρου.

Ο ευρωσκεπτικισμός απλώνεται παντού

Ο ευρωσκεπτικισμός, που παρατηρείται στην Κύπρο, δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο. Σύμφωνα με έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε προ καιρού στη βρετανική «Γκάρντιαν», η εμπιστοσύνη προς την Ε.Ε. έχει μειωθεί κάθετα στις έξι μεγαλύτερες χώρες της Ε.Ε. μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης, καθώς τίθενται θεμελιώδη ερωτήματα για τη δημοκρατική της νομιμότητα. Το ευρωβαρόμετρο δείχνει κατακόρυφη πτώση της εμπιστοσύνης στην Ε.Ε. σε χώρες όπως η Ισπανία, η Γερμανία και η Ιταλία, που ήταν παραδοσιακά πολύ φιλοευρωπαϊκές. Οι έξι χώρες στις οποίες έγινε η έρευνα (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία, Ισπανία και Πολωνία), είναι οι μεγαλύτερες της Ευρώπης. Όλες μαζί αριθμούν 350 εκ. κατοίκους, ενώ ολόκληρη η Ε.Ε. έχει 500 εκ.

Θεωρούν ότι η Κύπρος δεν έχει ωφεληθεί από την ένταξη στην Ε.Ε.

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ευρωσκεπτικισμός εντοπίζεται στην Ισπανία, με το 72% του πληθυσμού να μην εμπιστεύεται την Ε.Ε. και μόλις το 20% να την εμπιστεύεται. Τα στοιχεία συγκρίνουν την εμπιστοσύνη και τη δυσπιστία στην Ε.Ε. τον Νοέμβριο του 2012, σε σχέση με στοιχεία για το 2007, προτού, δηλαδή, επέλθει η οικονομική κρίση. Το 59% των Γερμανών «μάλλον δεν εμπιστεύονται» την Ε.Ε. Στη Γαλλία, η δυσπιστία ανέβηκε στο 41%. Στην Ιταλία διπλασιάστηκε, και από το 28% ανήλθε στο 53%. Ακόμα και στην Πολωνία, η οποία έχει πολλά ωφελήματα από τη μεταφορά δισεκατομμυρίων ευρώ από τις Βρυξέλλες, η εμπιστοσύνη έκαμε βουτιά από το 68% στο 48%.

Στη Βρετανία, τα ποσοστά δυσπιστίας αυξήθηκαν από το 49% στο 69%. Μια άλλη έρευνα, που έγινε για την οικονομική κρίση και τα μέτρα λιτότητας, κατέδειξε μεγάλη πτώση της εμπιστοσύνης στη Δημοκρατία και τις εθνικές πολιτικές. Η έρευνα δείχνει ότι η αυξανόμενη ανεργία, το άγχος και η ανασφάλεια έχουν διαβρώσει την εμπιστοσύνη στην πολιτική. Όσον αφορά την Κύπρο, σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο του περασμένου Σεπτεμβρίου, το 69% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι η Κύπρος δεν έχει ωφεληθεί από την ένταξη στην Ε.Ε., ενώ μόλις το 28% απάντησαν θετικά. Εξάλλου, το 36% θεωρούν αρνητικό ότι η Κύπρος είναι μέλος της Ε.Ε., 27% θετικό και 37% ούτε θετικό ούτε αρνητικό.