Η Ευαγγελική Περικοπή της Κυριακής πριν από τα Χριστούγεννα αναφέρεται στο ιστορικό γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού και μάλιστα στον σκοπό του Μεγάλου αυτού Μυστηρίου, που διαχώρισε για πάντα την παγκόσμια ιστορία της ανθρωπότητας σε προ Χριστού εποχή και μετά Χριστόν. Σκοπός της Γεννήσεως του Χριστού είναι να μας σώσει ο Θεός από τις αμαρτίες μας και να μας ανοίξει την οδόν της κατά χάριν θεώσεώς μας. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο κορυφαίος Πατέρας της Εκκλησίας μας, ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, ο Ορθόδοξος Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας κι ολόκληρης της Οικουμένης, «ο Θεός ενηνθρώπησεν ίνα ημείς θεοποιηθώμεν».

Στην ευαγγελική περικοπή του Αποστόλου Ματθαίου στο πρώτο κεφάλαιο, στα χωρία 1 - 25, μετά την παράθεση των ιστορικών στοιχείων του γενεαλογικού δέντρου του Ιησού, στην πραγματικότητα του Ιωσήφ του μνήστορος, βλέπουμε στο τέλος την κλονισμένη πίστη του Ιωσήφ, που δεν μπορούσε να κατανοήσει το Μέγα Μυστήριο του Θεού και ήταν έτοιμος να εξαποστείλει την Παρθένο Μαρία, πιστεύοντας ακράδαντα ότι κάπου είχε κάνει κάποια απιστία και έμεινε έγκυος.

Ήταν τόσο καλός άνθρωπος ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ, που γνωρίζοντας πόσο καλή, ευγενική, ευσεβής και αγία ήταν η νεαρή Μαρία, απλώς απέφυγε να την καταγγείλει δημόσια, που εσήμαινε ακόμη και την καταδίκη της σε θάνατο για απιστία. Τελικά η θεία επέμβαση του Θεού στον Ιωσήφ τον βοήθησε να κατανοήσει εν μέρει το Μέγα Μυστήριο, ότι δηλαδή η Παρθένος Μαρία συνέλαβεν εκ Πνεύματος Αγίου κι ότι αυτός που θα γεννηθεί είναι ο Υιός του Θεού, για να σώσει τους ανθρώπους από τις αμαρτίες τους. Του έδωσε μάλιστα οδηγίες του Ιωσήφ, να προστατέψει την Αειπάρθενον Μαρία και να ονομάσει το θείο Βρέφος Ιησού, που σημαίνει αυτός που θα σώσει τον λαό. Μεταφραζόμενο το όνομα αυτό σε «Εμμανουήλ», σημαίνει ο Θεός μαζί μας.

Τελικά η κλονισμένη πίστη του Ιωσήφ του Μνήστορος ενισχύθηκε με την Αποκάλυψη του Θεού διά της αποστολής του Αγγέλου του, ώστε να διαφοροποιηθεί η στάση του, που οφειλόταν σε λανθασμένη ατομική κατανόηση. Αυτό μπορεί να συμβεί στη ζωή όλων των ανθρώπων, ανάλογα με την απόστασή τους από τον Θεό. Γι' αυτό καθημερινά στην Κυριακή προσευχή προσευχόμαστε «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς... ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά σου...».

Η αποστολική περικοπή που διαβάζουμε από το ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου αναφέρεται στο μεγαλείο της πίστεως του Πατριάρχη Αβραάμ, που τα εγκατέλειψε όλα για μια χώρα άγνωστη, που έμελλε να γίνει ο Πατριάρχης του περιούσιου Λαού του Θεού από τον οποίον προήλθεν ο Ιησούς. Στο ίδιο κεφάλαιο αναφέρονται τα παραδείγματα των μεγάλων Προφητών, που κυριολεκτικά άλλαξαν τον κόσμο με την εμμονή τους στο μεγαλείο της πίστεώς τους στον Θεό.

Αυτή η ακλόνητη πίστη στον Θεό των αγίων ανθρώπων, που έζησαν προ Χριστού, χρειάζεται να έχει κι ο σύγχρονος άνθρωπος για να εισέλθει στο μεγαλείο της σωστής προσέγγισης του Θείου Μυστηρίου της Γεννήσεως του Χριστού και να ζήσει σωτηριολογικά τα γεγονότα των Χριστουγέννων και του αγίου Δωδεκαημέρου που η Εκκλησία μας εορτάζει.

Αυτό το μεγαλείο της πίστεως στον Θεό χρειάζεται και σήμερα η εποχή μας, για να ξεπεράσουμε την παγκόσμια κρίση που μαστίζει τη σύγχρονη κοινωνία μας. Πρώτιστα οι κληρικοί μας και, φυσικά, η πολιτική μας ηγεσία κι ο ευσεβής λαός μας.

Η πίστη όμως προϋποθέτει τιμιότητα, εργατικότητα, ευσέβεια, αξιοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, αγιότητα βίου, προσευχή, νηστεία και άσκηση, αυτοθυσία και ηρωισμό.
Η Ορθοδοξία κι ο Ελληνισμός στην ιστορική τους πορεία πρόσφεραν στην ανθρωπότητα και στην παγκόσμια κοινωνία όλες εκείνες τις πνευματικές αξίες που αναδεικνύουν το άτομο σε πρόσωπο, που εξασφαλίζουν με πολύ κόπο και θυσίες την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Οι άγιοί μας και οι κορυφαίοι ήρωές μας και πολιτικοί μας διέθεταν αυτό το ήθος, που χαρακτηριζόταν από το μεγαλείο της πίστεως στον Θεό.

Η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός είναι το κέντρο του πνευματικού λίκνου που χρειάζεται σήμερα, όχι μόνο το Έθνος μας, αλλά κι ολόκληρη η παγκόσμια κοινωνία για να υπερβεί την κρίση που τη μαστίζει επικίνδυνα και απειλητικά, είτε αυτή είναι οικονομική, είτε περιβαλλοντολογική, είτε πολιτική, για εκδημοκρατικοποίηση καταπιεσμένων κοινωνιών, που τους στερούν το αγαθό της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Ο ρόλος των πολιτικών αρχηγών και των θρησκευτικών αρχηγών, και μάλιστα των Ορθοδόξων Προκαθημένων, είναι μέγιστος, για να ξυπνήσουν οι πνευματικές δυνάμεις της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, μέσα από το φως της φάτνης της Βηθλεέμ, της Γεννήσεως του Χριστού, ώστε να ξαναγεννηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους η ελπίδα και να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο για όλους μας.

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΥΚΚΩΤΗΣ
Σεβ. Μητρ. Ζιμπάμπουε