ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΑΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ
ΚΑΡΔΙΑΚΗ ανεπάρκεια θεωρείται η αδυναμία της καρδιάς να προωθήσει την απαραίτητη ποσότητα αίματος σε όλα τα όργανα του οργανισμού, ποσότητα που είναι αναγκαία για την οξυγόνωση και τη θρέψη όλων των οργάνων.

Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι το τελικό στάδιο σχεδόν όλων των καρδιακών παθήσεων. Άλλες παθήσεις φθάνουν πολύ γρήγορα στην καρδιακή ανεπάρκεια, όπως π.χ. ένα εκτεταμένο έμφραγμα του μυοκαρδίου, και άλλες ύστερα από αρκετά χρόνια εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία.

Όμως όταν εκδηλωθούν τα συμπτώματα της καρδιακής ανεπάρκειας, ο μέσος χρόνος επιβίωσης είναι περί τα τριάμισι χρόνια. Γεγονός πάλι που σημαίνει ότι άλλοι άρρωστοι χάνονται μέσα στον πρώτο χρόνο και άλλοι ύστερα από αρκετά χρόνια, μετά τα τριάμισι χρόνια που είναι ο μέσος χρόνος επιβίωσης.

Μέχρι και πριν από δύο δεκαετίες, κανένα φάρμακο δεν παρέτεινε τη ζωή των ανθρώπων. Το κλασικό φάρμακο κατά της καρδιακής ανεπάρκειας, που επί δεκαετίες αποτελούσε απαραίτητη γνώση ακόμα και για τον φοιτητή της ιατρικής, η διγοξίνη, σήμερα θεωρείται τελείως αναξιόπιστο, αφού αποδείχθηκε ότι όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά σε πολλές περιπτώσεις βλάπτει, προκαλώντας επικίνδυνες, θανατηφόρες αρρυθμίες.
Την τελευταία εικοσαετία, μια νέα κατηγορία φαρμάκων, οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου και ανταγωνιστές της αγγειοτενσίνης, αποδείχθηκαν φάρμακα που βελτιώνουν την επιβίωση των αρρώστων με καρδιακή ανεπάρκεια. Τα νέα αυτά φάρμακα καλλιέργησαν νέες ελπίδες για πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση της καρδιακής ανεπάρκειας.

Στη μελέτη PARADIEM-HF που παρουσιάστηκε στο Πανευρωπαϊκό Καρδιολογικό Συνέδριο στη Βαρκελώνη και δημοσιεύθηκε ταυτόχρονα στο εγνωσμένου κύρους περιοδικό «New England Journal of Medicine», ένα νέο φάρμακο κατά της καρδιακής ανεπάρκειας με το κωδικό όνομα LCZ 696 έκανε την εμφάνισή του. Πρόκειται για συνδυασμό ανταγωνιστών της αγγειοτενσίνης (valsartan) και ενός αναστολέα νεπριλισίνης, που έδειξε καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά τη μείωση της θνητότητας της καρδιακής ανεπάρκειας κατά 20%, σε σχέση με τον κλασικό αναστολέα του μετατρεπτικού ενζύμου (enalapril). Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής θεωρούνται εντυπωσιακά γιατί ανοίγουν νέους δρόμους για τη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας.

Κι έτσι, ενώ πριν από μερικές δεκαετίες η διάγνωση της καρδιακής ανεπάρκειας σηματοδοτούσε αθεράπευτη νόσο με επιβίωση χειρότερη και από τους καρκίνους, τώρα υπάρχει δυνατό φως στο βάθος του τούνελ! Η στρατηγική για τη θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας σήμερα στηρίζεται πρωτίστως στην προληπτική καταπολέμηση των παραγόντων εκείνων που προκαλούν παθήσεις που οδηγούν σε καρδιακή ανεπάρκεια (π.χ. υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, υπερχοληστεριναιμία κ.λπ.) και δευτερευόντως στη χορήγηση των σωστών φαρμάκων όταν εκδηλωθούν τα συμπτώματα της καρδιακής ανεπάρκειας (π.χ. δύσπνοια, οιδήματα στα πόδια κ.λπ.).

Σήμερα, που πέρα από τα φάρμακα αυτά υπάρχει η δυνατότητα καρδιακών επεμβάσεων, όπως είναι οι αντλίες υποστήριξης της καρδιάς (τεχνητή καρδιά), οι βηματοδότες, οι εμφυτεύσιμοι απινιδωτές και τελικά η μεταμόσχευση καρδιάς, έχει άρδην ανατραπεί η κλασική θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας που εφαρμοζόταν επί αιώνες από δεκάδες γενιές γιατρών.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ