Όλα εξαρτώνται στο πώς χειριστούν οι γονείς την κατάσταση
Αν υποθέταμε ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών θα αποκτήσουν ψυχολογικά προβλήματα, κάτι τέτοιο θα σήμαινε πώς βρισκόμαστε ενώπιον μιας μεγάλης κοινωνικής λαίλαπας…

Αν όλα τα διαζύγια, όλες οι διαλυμένες οικογένειες, προκαλούσαν στα μέλη τους σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, η κοινωνία θα βρισκόταν μπροστά σε ένα τέλμα. Τι λένε οι στατιστικές για τα διαζύγια; Έρευνα που έγινε στην Αγγλία (2000) το 10% των παιδιών συγκεκριμένου Δημοτικού σχολείου μεγάλωναν χωρίς μητέρα ή πατέρα. Έρευνα στις Η.Π.Α αναφέρει ότι το 40% των παιδιών σε δείγμα 2457 παιδιών είχαν ζήσει σε διαλυμένη οικογένεια. Στην Ελλάδα τη διετία 2008 και 2009 ο αριθμός των διαζυγίων ανερχόταν στις 26.770. Ενώ οι γάμοι στις 112.720. Στην ουσία μέσα σε ένα χρόνο 45 παντρεύονται ενώ 10 παίρνουν διαζύγιο. Βάσει αυτών των στατιστικών στοιχείων θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών θα αποκτήσουν ψυχολογικά προβλήματα; Αν υποθέταμε κάτι τέτοιο αυτό θα σήμαινε πώς βρισκόμαστε ενώπιον μιας μεγάλης κοινωνικής λαίλαπας.

Οι έρευνες που μέτρησαν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των παιδιών που προέρχονται από διαλυμένες οικογένειες είναι ελάχιστες. Ωστόσο μια από τις πιο έγκυρες και αξιόπιστες έρευνες, η επονομαζόμενη ως έρευνα Midtown Manhattan ανέφερε ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν σε διαλυμένη οικογένεια είχαν ελάχιστες πιθανότητες να παρουσιάσουν ψυχολογικά προβλήματα σε σύγκριση με τα άτομα που μεγάλωσαν σε σταθερό οικογενειακό περιβάλλον. Η πλειονότητα των ερευνών αναφέρουν ότι τα παιδιά διαζευγμένων γονέων τα καταφέρνουν καλύτερα από τα παιδιά που προέρχονται από δυστυχισμένες οικογένειες, αλλά οι γονείς τους δεν είναι χωρισμένοι. Άλλες έρευνες αναφέρουν ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών αποκτούν ψυχολογικά προβλήματα από τους λάθους χειρισμούς των γονιών τους, από τις ίντριγκες και την άρνηση να αποδεχτούν το χωρισμό, από τη χρησιμοποίηση των παιδιών προκειμένου να εκδικηθούν ο ένας τον άλλο και άλλες κακές τακτικές.

Οι αρνητικές επιπτώσεις του διαζυγίου ελαχιστοποιούνται στις περιπτώσεις που οι γονείς φροντίζουν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τις δυσάρεστες πλευρές ενός κλονισμένου και νεκρού γάμου. Τα αρνητικά αποτελέσματα που έχει για το παιδί ένας αποτυχημένος γάμος περιορίζονται σε μεγάλο ποσοστό αν το παιδί συνεχίσει να έχει καλή σχέση τουλάχιστον με τον ένα γονέα. Για το αγόρι που μεγαλώνει με τη μητέρα του, πιο καθοριστική είναι η στάση που κρατά η μητέρα του. Αν η μητέρα επανειλημμένα υποσκάπτει και υποτιμά τους άνδρες, λόγω της απώλειας που αισθάνεται με το διαζύγιο, μπορεί να δημιουργήσει μειωμένη αυτοεκτίμηση στα αγόρια που βρίσκονται στην προ-εφηβική και εφηβική περίοδο.

Ενώ μπορεί να δημιουργήσει δυσπιστία στα κορίτσια για το ανδρικό φύλο. Ωστόσο κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή ιδιαίτερα όταν ενυπάρχουν ψυχοπαθολογικά προβλήματα στο ένα από τους δυο γονείς ή αν πρόκειται για εγκατάλειψη. Δεν μπορούμε να γενικεύουμε τα αποτελέσματα των ερευνών, μπορούν να λειτουργήσουν ως πυξίδα για το τι είναι καλό να αποφεύγουμε, ωστόσο αν υπάρχουν ιδιαίτερα θέματα οι χωρισμένοι γονείς καλό είναι να συμβουλεύονται ειδικούς. Ο πατέρας είναι ο μεγάλος απών από τη βιβλιογραφία και την έρευνα γενικότερα. Το ότι οι περισσότερες έρευνες αναφέρονται στη μητρική σχέση και το διαζύγιο, αυτό δεν σημαίνει ότι η πατρική σχέση είναι λιγότερο σημαντική. Και οι δύο γονείς είναι σημαντικοί.

Η ποιότητα των σχέσεων των γονέων, η συναισθηματική εγγύτητα, η επικοινωνία τόσο μεταξύ τους όσο και με το παιδί τους έχει μεγαλύτερη σημασία από ότι η διάλυση τους αυτή καθαυτή.

ΑΡΙΣΤΟΝΙΚΗ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ-ΤΡΥΦΩΝΙΔΟΥ
M.A, Msc,Pgp Ψυχολόγος