Αρρωστημένος πατέρας ικανοποιούσε τις σεξουαλικές του ορέξεις
Το Ανώτατο απέρριψε την έφεση πατέρα σε σχέση με την καταδίκη του για σεξουαλικά αδικήματα εναντίον του γιου του, όταν ήταν ηλικίας από εννέα μέχρι 17 ετών

Την έφεση Ελληνοκύπριου πατέρα, που καταδικάσθηκε έπειτα από ακροαματική διαδικασία του πρωτόδικου δικαστηρίου σε κατηγορίες που αφορούν σεξουαλικά αδικήματα εναντίον του γιου του από το 2003 μέχρι το 2012 -περίοδο κατά την οποία ο γιος του ήταν ηλικίας από εννέα μέχρι 17 ετών- απέρριψε με απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο. Αναφέρεται στην ομόφωνη απόφαση, ημερομηνίας 20 Μαρτίου 2014, ότι «η καταδίκη εβασίσθη στη μαρτυρία του, η οποία εκρίθη τέτοιας εξαιρετικής υφής ως προς την αξιοπιστία της, ώστε να έπρεπε το Κακουργιοδικείο να καταδικάσει με ασφάλεια, έχοντας αυτοπροειδοποιηθεί, χωρίς ενισχυτική μαρτυρία».

Ο ίδιος ο εφεσείων (πατέρας), επιλέγοντας να μη δώσει μαρτυρία, περιορίσθηκε σε ανόμωτη δήλωση ως ακολούθως: «Είμαι αθώος και δεν έκανα τέτοια πράγματα στον γιο μου που με κατηγορούν. Ούτε τον Φεβρουάριο του 12. Αυτά που ανέφερα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ήταν μια απερισκεψία μου. Θεώρησα ότι έπρεπε να αναφέρω και εγώ κάτι προς άμυνά μου, μπροστά στα όσα άκουσα ότι έλεγε, να αναφέρω και εγώ κάτι προς άμυνα, μπροστά στα όσα άκουσα ότι έλεγε ο γιος μου για μένα ότι έκαμα τα τελευταία χρόνια, βλέποντάς τον και ακούοντάς τον… Ζω μια κόλαση. Τούτος είναι ο γιος μου που ανάγιωσα;».

Συνεχής σεξουαλική παρενόχληση
Η μαρτυρία του θύματος γιου του περιλαμβάνει αναφορά σε όλα τα περιστατικά που σχετίζονται με τα αδικήματα του πατέρα του. «Το πρώτο περιστατικό ήταν το 2003, το δεύτερο το 2004 και το τρίτο λίγες ημέρες μετά. Έκτοτε και μέχρι το 2009, υπήρξε συνεχής παρενόχληση, συχνά και κάθε εβδομάδα, πάντοτε όταν ήσαν μόνοι στο σπίτι, και παρά τις ανωφελείς αντιδράσεις του Α (γιος) στη βία που χρησιμοποιούσε ο εφεσείων (πατέρας).

Ο εφεσειών συνέχισε και μετά το 2009 να προσπαθεί να παρενοχλήσει τον Α, αυτός, όμως, έχοντας αναπτυχθεί σωματικά και έχοντας συναισθήματα ντροπής, μπορούσε πλέον να αντιδρά αποτελεσματικά, χρησιμοποιώντας και βία εναντίον του εφεσείοντα». Η έφεση στην καταδίκη του πατέρα βασίστηκε σε δυο λόγους, ότι η απόφαση του Κακουργιοδικείου δεν ήταν ομόφωνη, αλλά κατά πλειοψηφία, καθ’ όσον ο Πρόεδρος του πρωτόδικου δικαστηρίου εθεώρησε ότι είχε ισχυρές αμφιβολίες ως προς το αξιόπιστο της μαρτυρίας του γιου. Η άλλη πτυχή της έφεσης αφορά τη μη ύπαρξη ενισχυτική μαρτυρίας.

Του έφερε δώρο δονητή
Συγκλονιστική ήταν η αναφορά του μάρτυρα για δυο περιστατικά που αφορούσαν τη χρήση σεξουαλικών βοηθημάτων (δονητές), ένα περιστατικό το 2008 και ένα το 2010. Στη μαρτυρία του ο γιος ανέφερε τα εξής: «…Το έτος 2008, όταν ήμουν κάτω με τον… και παίζαμε playstation, είπεν μου "Έλα πάνω" και δεν πήγαινα και έπιαέν με που το χέρι και επήρεν με πάνω. Μετά ήρτεν και εκράταν δονητή και λέει μου "Έφερα σου ένα δώρο που την Ουκρανία"… Τζιαι δεύτερη φορά που ήταν με τον δονητή ήταν το 2010 και όταν ήταν μέσα στο μπάνιο…Τζιαι απλά τότε το 2010 ήμουν στο μπάνιο τζιαι μπήκε, ήμουν πιο δυνάμενος σωματικά που το 2008, τζιαι εκούντισά τον τζιαι έπεσε και βγήκα, πήγα στο δωμάτιό μου».

Ηχογραφήσεις αισχρού περιεχομένου
Κατά την εξέταση της έφεσης του πατέρα, το Ανώτατο έλαβε υπόψη και το σύνολο των ηχογραφήσεων συνομιλιών, μεταξύ πατέρα και γιου που παρουσιάστηκαν στο πρωτόδικο δικαστήριο. Οι ηχογραφήσεις που φέρεται να λήφθηκαν από τον γιο, κατά παράβαση του περί προστασίας του απορρήτου ιδιωτικής επικοινωνίας νόμου, «δεν αποκλείστηκαν εξ ορισμού ως μαρτυρία». Στις ηχογραφήσεις ακούγεται ο κατηγορούμενος πατέρας να μιλά άσεμνα και χυδαία στον γιο, απειλώντας τον μάλιστα ότι αν δεν υποκύψει στις αρρωστημένες ορέξεις του θα σκοτώσει τη μητέρα του.

«Αντιθέτως, μακράν του να αδυνατίζουν την αξιοπιστία του Α, οι ηχογραφήσεις, περιλαμβανομένων διαγραφεισών και αποκατασταθεισών, ενισχύουν την όλη εντύπωση των σχέσεων πατέρα και υιού, με αναφορά και στη σεξουαλική πτυχή, αποκαλύπτοντας ένα περιεχόμενο και κατεύθυνση αντίληψης του εφεσείοντα που ευρίσκεται στον αντίποδα του επιθυμητού όσον αφορά την αγωγή που θα αναμένετο να παρέχει πατέρας στον υιό, αλλά και ενισχύουν τη σεξουαλική χροιά της αντιπάθειας του Α (υιού) προς τον εφεσείοντα (πατέρα)», αναφέρεται στην απόφαση.

Απορρίφθηκε η έφεση
Καταλήγοντας το Ανώτατο αποφάνθηκε ότι δεν υπάρχει έρεισμα στις εισηγήσεις του εφεσείοντα: «Θεωρούμε ότι, υπό τις συνθήκες, η ποιότητα της μαρτυρίας του Α, ήταν όντως τέτοια ώστε το Κακουργιοδικείο να εδικαιούτο, έχοντας δεόντως αυτοπροειδοποιηθεί, να καταδικάσει επ’ αυτής χωρίς ενισχυτική μαρτυρία. Η έφεση απορρίπτεται».