Το ΔΗΚΟ είναι συγκυβερνών κόμμα στη διακυβέρνηση Αναστασιάδη. Ο Πρόεδρος, προεκλογικά, είχε αναλάβει σοβαρότατες και συγκεκριμένες δεσμεύσεις έναντι του ΔΗΚΟ. Τηρεί αυτές τις δεσμεύσεις του, όπως και εκείνες που ανέλαβε έναντι του λαού; Όχι, πλήρως! Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεσμεύτηκε για προδιαβούλευση και συνδιαβούλευση με τα κόμματα, όσον αφορά αποφάσεις για το Κυπριακό και ενέργειες και δράσεις. Μάλιστα, είχε δεσμευτεί όπως σέβεται αποφάσεις που θα λαμβάνει το 75% του Εθνικού Συμβουλίου.

Καταπάτησε σχεδόν όλες τις δεσμεύσεις του, όπως και εκείνες για απόρριψη των συγκλίσεων Χριστόφια-Ταλάτ, για οριστικό ενταφιασμό του σχεδίου Ανάν και για διεκδίκηση λύσης στηριγμένης στις αρχές και αξίες της ΕΕ. Αντίθετα, με μονομερείς υποχωρήσεις προσχώρησε σε τουρκικές θέσεις, όπως η συνάρτηση Αμμοχώστου και Τύμπου, η κυριαρχία, κτλ. Μετά τις τελευταίες τουρκικές θέσεις, όπως αυτές διατυπώθηκαν ξανά και ξεκάθαρα από τον Νταβούτογλου και τον κατοχικό Έρογλου, με υπόκρουση Ντάουνερ, η μεν ΕΔΕΚ επιμένει για χάραξη νέας στρατηγικής, το δε ΔΗΚΟ ζητά σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου και απόφαση για σενάριο Β’.

Η προσπάθεια Αναστασιάδη, για συμφωνία σε ένα κοινό ανακοινωθέν, φαίνεται να ναυαγεί, επειδή έχει συντριβεί πάνω στην άρνηση της Τουρκίας και των εδώ υποτελών της. Λογικά, θα ανέμενε κανείς πως ο Πρόεδρος θα είχε έτοιμο σενάριο Β’. Δηλαδή, τι θα κάνει πάρα κάτω, πότε, με ποιους, προς ποιες κατευθύνσεις. Είναι το πιο εύκολο και ανέξοδο πράγμα να δηλώνει, εκείνος και Υπουργοί του ή τα συνεργαζόμενα κόμματα, ότι θέλουν συνομιλίες. Όμως, ο σοβαρός και υπεύθυνος ηγέτης, που ξέρει τι θέλει, φροντίζει έγκαιρα να έχει εναλλακτικές διεξόδους και λύσεις.

Ποιο είναι, λοιπόν, το σενάριο Β’ του Προέδρου; Δεν υπάρχει! Δεν φαίνεται να υπάρχει! Δεν έπρεπε να υπάρχει; Βεβαίως, και ο Ν. Αναστασιάδης όφειλε να γνωρίζει πώς προχωρεί πάρα κάτω, με σχεδιασμούς, μεθοδεύσεις, δράσεις και αντιδράσεις. Και για έναν ακόμα σοβαρότατο λόγο: Οι δραματικές εξελίξεις στην Τουρκία και η σύγκρουση Ερντογάν-Γκιουλέν για την εξουσία στη χώρα του Αττίλα, πρέπει να ληφθούν πάρα πολύ σοβαρά υπόψη από τους σχεδιαστές της εξωτερικής πολιτικής μας. Αλλά ποιοι σχεδιάζουν, αν σχεδιάζουν;

Το ΔΗΚΟ, λοιπόν, περιμένει από το Εθνικό Συμβούλιο, όπως και η ΕΔΕΚ, να αλλάξει στρατηγική, να χαράξει νέα και να την υλοποιήσει. Με ποια δεδομένα οι εθνοσύμβουλοι είναι σε θέση να συναποφασίσουν και να χαράξουν νέα στρατηγική, αφού η παρούσα εμφανώς απέτυχε να φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα; Πού θα στηριχθούν για να εξαγάγουν συμπεράσματα, να προσδιορίσουν εφικτούς και υλοποιήσιμους στόχους, να καθορίσουν επαφές, να αναζητήσουν συμμάχους και φίλους;

Προπάντων, σε ποια διπλωματική, αμυντική, οικονομική και άλλη ισχύ θα στηριχθούν, ώστε να αντιμετωπίσουν την τουρκική αδιστακτότητα και επιθετικότητα κατά της Κύπρου; Είναι πανεύκολο να φλυαρούν περί γεωπολιτικής αναβάθμισης της νήσου, μετά την ανακάλυψη υδρογονανθράκων και περί αλλαγής των δεδομένων και των παραμέτρων του Κυπριακού. Στην πράξη, πώς αυτά μεταφράζονται και πώς υλοποιούνται; Από ποιους; Με ποιες δυνατότητες και προοπτικές;

Έχουμε την εντύπωση, που καταντά θλιβερή πλέον πρακτική, ότι κάθε φορά που η ηγεσία μας σπάζει τα μούτρα της πάνω στην τουρκική αρνητικότητα, αρχίζει να φλυαρεί περί αλλαγής στρατηγικής, πολιτικής, κτλ. Οι πολίτες απορούν και ερωτούν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους πολιτικούς αρχηγούς: Όλα αυτά δεν έπρεπε να ήταν τετελειωμένα και έτοιμα πριν από καιρό, και απλώς τώρα να υλοποιούνται; Με απλά λόγια: Πρόεδρος και πολιτικοί πελαγοδρομούν, φλυαρούν, δεν ξέρουν τι τους γίνεται, και νομίζουν ότι μπορεί να εμπαίζουν τους πολίτες με νέες στρατηγικές, εναλλακτικά σενάρια και σχέδια Β’. Όλοι αυτοί ούτε καν σενάριο Α’ δεν έχουν ποτέ επεξεργαστεί, πώς θα σκεφτούν σενάριο Β’;