Στις 6 του Ιούνη οι Σύμμαχοι γιόρτασαν στη Γαλλία την απόβαση στη Νορμανδία, που σηματοδότησε την αρχή του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα του Ναζισμού. Βεβαίως, το κλίμα ήταν περίπου ψυχροπολεμικό, λόγω Ουκρανίας, αλλά η ουσία για μας είναι άλλη. Πρόκειται για τη γνωστή θέση ότι οι Γάλλοι με τους Γερμανούς τα βρήκαν και, μάλιστα, δημιούργησαν και άξονα-παρότι ραγισμένος υπό τις παρούσες συνθήκες - εντός της Ε.Ε. για να διατηρούνται ισορροπίες και κλίμα συνεργασίας.

Άρα, διερωτάται κάποιος: Γιατί να μην τα βρούμε εμείς με τους Τούρκους; Εμείς θέλουμε, οι Τούρκοι, όμως, θέλουν να οικοδομήσουμε ειρήνη στη βάση του μοντέλου των Γερμανών και των Γάλλων; Μάλλον όχι! Και η ίδια η ιστορία εξηγεί γιατί. Διότι, η ειρήνη μεταξύ Γερμανών και Γάλλων όπως και των Γερμανών με την υπόλοιπη Ευρώπη και τον κόσμο στηρίχθηκε πάνω στην ήττα των εισβολέων Γερμανών, που παραβίασαν κάθε δημοκρατική αρχή δικαίου. Η Γερμανία τέθηκε, μετά την ήττα, υπό κηδεμονία για να διασφαλιστεί ότι δεν θα αιματοκυλίσει εκ νέου την Ευρώπη και τον κόσμο. Και όσοι συμβιβάστηκαν με τον κατακτητή στη Γαλλία και έφτιαξαν μια άλλη ζώνη, δηλαδή την Κυβέρνηση του Βισύ, με τον Στρατάρχη Φιλίπ Πεταίν, αποτελούν μελανές φιγούρες της παγκόσμιας ιστορίας.

Εκ της τελικής μάχης με τον φασισμό γεννήθηκε ο ΟΗΕ, παίρνοντας τη σκυτάλη από την Κοινωνία των Εθνών. Και ταυτοχρόνως δημιουργήθηκε η Χάρτα των Ην. Εθνών που καθορίζει το σεβασμό της κυριαρχίας των κρατών και ότι κανένα κράτος, οντότητα, Αρχή ή Διοίκηση δεν μπορούν να αναγνωριστούν εφόσον προκύψουν από τη βία και τη χρήση των όπλων. Εξ ου και το γεγονός ότι όταν ανακηρύχτηκε το ψευδοκράτος το 1983 εκδόθηκαν τα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας που το καθιστούν μη ισχύον.

Ποια είναι λοιπόν η διαφορά μεταξύ της Γαλλογερμανικής φιλίας και της δικής μας φιλίας με τους Τούρκους; Πρώτο, η δική μας περίπτωση δεν θα στηριχθεί στην ήττα της φασιστικής εισβολής, αλλά στην επιβολή των θέσεων του εισβολέα και στη δημιουργία, όπως και στο Βισύ, μιας γερμανικής και μιας γαλλικής ζώνης, που ήταν όμως υπό τον έλεγχο του Βερολίνου. Και στην Κύπρο υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Δεύτερο, η φιλία και το νέο πολιτειακό σύστημα δεν θα έχουν ως γενεσιουργό αιτία την Χάρτα του ΟΗΕ και το σεβασμό της κυριαρχίας των κρατών, αλλά το αντίθετο.

Η ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία θα διχοτομηθεί στα δυο συνιστώντα κράτη με μια κοινή αποδυναμωμένη πολιτειακή ομπρέλα ως αποτέλεσμα της εισβολής. Και το υφιστάμενο μη αναγνωρισμένο ψευδοκράτος θα αναγνωριστεί σε ισότιμο συνιστών κράτος με τις ελεύθερες σήμερα περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μιας Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία με βάση το Πρωτόκολλο 10 εντάχθηκε ολόκληρη στην Ε.Ε. Σύμφωνα δε, με την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου είναι η Τουρκία που οφείλει να αναγνωρίζει το ενιαίο και υπό κατοχή κράτος της Κυπριακής Δημοκρατία και όχι να αναγνωρίσουμε εμείς το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος.

Οι φιλίες μεταξύ των λαών δεν οικοδομούνται με την επιβολή των όπλων και τη νομιμοποίηση άνομων πράξεων, όπως η εισβολή και ο φασισμός, αλλά επί των δημοκρατικών αρχών και αξιών. Και είναι κοινή θέση ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν εντάχθηκε στην Ε.Ε. για να επιτύχει λύση ή φιλία με την Τουρκία στη λογική του Απαρτχάιντ ή της Κυβέρνησης του Βισύ, αλλά στη βάση των δημοκρατικών αρχών και αξιών. Οι στόχος, λοιπόν, δεν είναι η διχοτόμηση και η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά η διατήρησή της στη ζωή κατά τρόπον ώστε όλοι οι πολίτες της, Έλληνες και Τούρκοι ή όποιας άλλης εθνικής καταγωγής, να είναι ίσοι σε ένα πολιτειακό σύστημα ευρωπαϊκό, που θα είναι δημοκρατικό και δεν θα νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής και του φασισμού.