Σιγά-σιγά, οι Τούρκοι αρχίζουν να δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ενώ στην αρχή έβγαζαν προς τα έξω ένα αισιόδοξο, διαλλακτικό πρόσωπο, και προανήγγειλαν σύντομη επίλυση του Κυπριακού, τώρα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά και σε δηλώσεις τους, αποκαλύπτουν τους πραγματικούς τους στόχους. Ο Κουντρέτ Οζερσάι μιλά για συνομιλίες υπό κατάρρευση, ενώ στο τραπέζι καταθέτουν συνομοσπονδιακές προτάσεις και αρνούνται να επανασυζητήσουν τις συγκλίσεις Χριστόφια - Ταλάτ, θεωρούντες πως, όσα συμφωνήθηκαν, αποτελούν "κεκτημένο".
Ακόμη και το ΑΚΕΛ παρουσιάζεται απογοητευμένο από την τουρκική στάση. Χθες, η Γραμματεία της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενημερώθηκε για την πορεία του διαλόγου και ο Γ.Γ. του κόμματος, Άντρος Κυπριανού, δήλωσε απογοητευμένος από τις εξελίξεις. "Εάν η τουρκική πλευρά επιμένει μέχρι τέλους σε κάποιες από τις αδιάλλακτές της θέσεις, δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες ως προς το πού θα καταλήξει αυτή η συγκεκριμένη διαδικασία", δήλωσε.
Αυτή η εφημερίδα δεν είχε καμίαν αμφιβολία για το πού θα καταλήξει ο νέος άκαρπος και ατέρμων διάλογος. Είχαμε τονίσει ότι ο διάλογος ήταν νεκρός προτού καν αρχίσει. Το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη - Έρογλου δεν παρείχε καμία προοπτική και καμία κοινή βάση, ώστε να ελπίζει κάποιος πως ο διάλογος θα κατέληγε διαφορετικά από τους προηγούμενους. Ούτε υπήρχε καμία ένδειξη αλλαγής της τουρκικής στάσης και φιλοσοφίας για τη λύση, ώστε να δημιουργούνταν ελπίδες για κάτι καλύτερο.
Κάποιες αόριστες και συνήθεις εκτιμήσεις για "νέο μομέντουμ", για φυσικά αέρια, για ενδιαφέρον ξένων κέντρων για την ανάγκη επείγουσας λύσης, τα ακούσαμε πολλές φορές, αλλά ουδέποτε απεδείχθησαν στην πράξη. Κάθε φορά που άρχιζε διακοινοτικός διάλογος, κάποιο νέο "μομέντουμ" ανέσυραν και ξένοι και δικοί μας, για να πείσουν τον κόσμο πως, αυτήν τη φορά, κάτι θα επιτυγχανόταν. Φρούδες οι ελπίδες.
"Μομέντουμ", ψεύτικα ή αληθινά, μπορεί να υπάρχουν πολλά. Ενδιαφέρον ξένων κέντρων για λύση, πάντα υπάρχει. Ενδιαφέρον, όμως, μόνο φραστικό. Πρακτικά, και αποφασισιστικά, αυτόν το ενδιαφέρον δεν εκδηλώνεται με πίεση επί της Τουρκίας. Έτσι μένουμε πάντα στο μηδέν και στο πουθενά.
Αυτή η εφημερίδα είπε, ακόμη, ότι αποτελεί ψευδαίσθηση η άποψη ορισμένων πως είναι φυσικό, στην αρχή της διαπραγμάτευσης, η τουρκική πλευρά να εμφανίζεται με μαξιμαλιστικές θέσεις. Τονίσαμε ότι η προϊστορία του Κυπριακού αποδεικνύει ένα πράγμα: Ότι η τουρκική πλευρά εισέρχεται στις διαπραγματεύσεις έχοντας στο χέρι της παραχωρήσεις στις οποίες προέβη, πριν από την έναρξη των συνομιλιών, η ελληνοκυπριακή πλευρά, και συν τω χρόνω οι θέσεις της καθίστανται μαξιμαλιστικότερες. Αυτό το σενάριο θα το δούμε και σε αυτήν τη διαπραγμάτευση. Οι Τούρκοι ξεκινούν με μαξιμαλιστικές θέσεις και στην εξέλιξη θα μετατραπούν σε μαξιμαλιστικότερες.
Τι οφείλει να κάμει, μετά τις πρώτες απογοητευτικές εκτιμήσεις, η ελληνοκυπριακή πλευρά;
Πρώτιστα να επιμείνει σταθερά σε διεκδικητικές θέσεις.
Δεύτερο, να καλέσει όλους εκείνους που δείχνουν να επείγονται για λύση, και εφηύραν το νέο μομέντουμ, αν επιθυμούν ειλικρινά λύση, να πιέσουν την Τουρκία ώστε να την υποχρεώσουν σε αλλαγή στάσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που θέλουν να παίξουν το πρώτο βιολί και η Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει τις δυνατότητες πίεσης επί της Τουρκίας, καλούνται έμπρακτα να δείξουν την αποφασιστικότητά τους να προωθήσουν λύση.
Τρίτο, το Εθνικό Συμβούλιο πρέπει να συνέλθει και να προχωρήσει σε ετοιμασία σχεδίου Β. Να ετοιμάσει πλάνο αντιμετώπισης ενός αδιεξόδου και τις παρενέργειες που θα προκύψουν.
Εάν η Κυβέρνηση αναμένει πως τα πράγματα θα διαφοροποιηθούν προς το καλύτερο, η Τουρκία θα καταστεί διαλλακτικότερη και οι συνομιλίες θα εισέλθουν σε σωστό δρόμο, ματαιοπονεί. Και όσο καθυστερεί τόσο πιο δύσκολα και μη ανατρέψιμα για την κυπριακή κατάσταση θα καθίστανται τα δεδομένα.
