Η ανεργία στην Κύπρο και η διαφθορά σπάνε ρεκόρ. Οι άνεργοι ξεπέρασαν τις 50 χιλιάδες. Και θα αυξηθούν εφόσον υπάρχει ύφεση και εφόσον δεν υπάρχει μοντέλο ανάπτυξης. Και αν ισχυριστεί κάποιος ότι υπάρχει, είτε έχει μείνει στα χαρτιά είτε δεν αποδίδει. Κανένα από τα προβλήματα της οικονομίας δεν θα λυθεί εάν δεν έρθει χρήμα από έξω προς τα μέσα.
Και αν δεν διορθωθούν τα δημοσιονομικά και αν δεν εξυγιανθεί ο δημόσιος τομέας, εάν δεν επέλθει κάθαρση στον πολιτικό και οικονομικό βίο, αλλά και κάτι άλλο: Εάν ο Κύπριος και τα κόμματα δεν απαλλαγούν από τη σοβιετική αριστερή αντίληψη ότι το κράτος μπορεί να ταΐζει τους πάντες. Και αυτούς που δουλεύουν και αυτούς που κάθονται. Και τους ικανούς και τους ανικάνους.
Η συνταγή είναι αυτή του λιγότερου κράτους, διότι κανείς δεν μπορεί να σπαταλά περισσότερα χρήματα από εκείνα που εισπράττει. Αλλιώς χρεώνεται. Και τα χρέη δεν τα πληρώνουν αυτοί που ξεσηκώνουν τον λαό, ισχυριζόμενοι ότι το κράτος μπορεί να δίδει αφειδώς, αλλά ο ίδιος ο λαός. Όπως συνέβη και με τις τράπεζες, όπου το φαγοπότι έγινε από τα διευθυντικά στελέχη και οι λογαριασμοί των ζημιών εστάλησαν μέσω κουρέματος στους καταθέτες. Πλείστοι εξ αυτών νοικοκύρηδες. Και τα λαμόγια κυκλοφορούν ανενόχλητα.
Καλά, τόσο δύσκολο είναι για τη Γενική Εισαγγελία να ανοίξει φακέλους και να ερευνήσει τι συνέβη και να στείλει τους ενόχους ενώπιον της δικαιοσύνης, καθώς και να προχωρήσει σε κατασχέσεις περιουσιών, εφαρμόζοντας ως εργαλείο διαφάνειας το πόθεν έσχες; Πόσο δύσκολο είναι να ελεγχθούν οι διαδρομές των λογαριασμών και να διερευνηθεί πώς λήφθηκαν οι αποφάσεις για τα ομόλογα; Η γνωστή παροιμία των παππούδων μας λέει: Όποιος δεν θέλει να πάει στον μύλο, πέντε μέρες κοσκινίζει.
Η διαπλοκή είναι τέτοια μεταξύ του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, ώστε ο ένας να καλύπτει τον άλλο. Αν σπάσει ο ένας κρίκος, κινδυνεύουν τα πάντα με κατάρρευση. Και, τελικώς, βρίσκουν όλοι τη χρυσή συνταγή: Τρόικα! Αυτή φταίει για όλα. Η Τρόικα είναι μεν αμαρτωλή, αλλά δεν φταίει για όλα. Δεν είναι δουλειά της Τρόικας να αρχίσει έρευνες για να μπουν όσοι κριθούν ένοχοι για την καταστροφή της οικονομίας φυλακή, είτε εξ αμελείας είτε με πρόθεση. Διότι, τι στην ευχή συμβαίνει; Κανείς δεν έχει ευθύνη; Πώς φτάσαμε στους 50 χιλιάδες ανέργους, στην κατοχή της Τρόικας και στο σημείο οι ανθηρές, άλλοτε, τράπεζες είτε να έχουν διαλυθεί είτε να τελούν υπό κηδεμονία;
Παλιά, η πανάκεια των προβλημάτων μας ήταν η Ε.Ε. και το Χρηματιστήριο. Τώρα είναι το φυσικό αέριο και μια επικείμενη λύση με ανθηρή οικονομία. Ακόμη δεν τον είδαμε και Γιάννη τον εβγάλαμε! Μακάρι να πάνε όλα θετικά· όμως, τίποτε δεν μπορεί να συμβεί ως διά μαγείας. Μέχρι την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και τη λύση, εάν και όταν θα έρθει και αν θα μας πνίξει ή όχι στο χρήμα, οφείλουμε να συνεχίζουμε την πορεία μας ως συντεταγμένο κράτος. Και όχι ως μπανανία.
Ούτε η ανάπτυξη ούτε η οικονομία προχωρούν ούτε νέες θέσεις εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν εάν δεν υπάρχει μοντέλο ανάπτυξης, εάν δεν απαλλαγούμε από την κατάρα της ρουσφετοκρατίας και αν δεν προκύψει διαφάνεια και δικαιοσύνη. Κανένα σύστημα δεν ορθοποδεί εάν ο κάθε κατεργάρης δεν μπει στον πάγκο του και εάν οι ένοχοι δεν βρεθούν πίσω από τις μπάρες. Εκεί όπου ανήκουν. Διαφορετικά, τα λαμόγια του χθες και του σήμερα θα δώσουν τη σκυτάλη στα λαμόγια του αύριο, με αποτέλεσμα να συνεχίσουμε να είμαστε όμηροι και θύματα της αναπαραγωγής ενός σάπιου κατεστημένου!
