Η σημαντικότερη ερώτηση είναι η εξής: Οι Τούρκοι έχουν πραγματικά τη βούληση να συμβάλουν σε μια λειτουργική, βιώσιμη, δημοκρατική και ευρωπαϊκή λύση του Κυπριακού, που θα αντέξει στον χρόνο και θα διασφαλίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες των νόμιμων κατοίκων της νήσου; Η δική μας απάντηση, που αναλύουμε και τεκμηριώνουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι «όχι». Να το ξαναπούμε: Από το 1956 οι Τούρκοι έχουν σχεδιάσει και μεθοδεύουν, με γαϊδουρινή υπομονή και πείσμα, την ανακατάληψη της Κύπρου, με ή χωρίς την υπογραφή μας. Σε αυτήν την προσπάθειά τους, συνήργησαν και ακόμα συνεργούν και δικοί μας, κατά καιρούς. Είτε από εγκληματική ανεπάρκεια είτε από ανευθυνότητα είτε από εκείνη την ηλίθια και κωμική αντίληψη να φανούν… καλά παιδιά στους ξένους και στους Τούρκους. Γράφουμε αυτά με αφορμή τα παιγνίδια, από πλευράς των Τούρκων κυρίως αλλά και από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, να εστιάσουν τις ενέργειές τους στο θέμα των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Εδώ και πολλά χρόνια, με συγκεκριμένα ψηφίσματα του Σ.Α. του ΟΗΕ, καλείται η Τουρκία να επιστρέψει την Αμμόχωστο ως ένδειξη και απόδειξη της θέλησής της για επίλυση του Κυπριακού, χωρίς προϋποθέσεις. Η κατοχική δύναμη αρνείται. Και ιδού πού οδηγήθηκε το ζήτημα αυτό. Αντί να είναι αυτόνομο, όπως προνοούν και τα σχετικά ψηφίσματα, περιπλέχθηκε με άλλα ΜΟΕ. Πρώτα ο Υπουργός Εξωτερικών, Ι. Κασουλίδης, πριν από αρκετούς μήνες, άφησε να νοηθεί πως, υπό ορισμένες προϋποθέσεις και νοουμένου ότι θα εμπλεκόταν ευθέως και η Ε.Ε. και δεν θα παραβιαζόταν η νομιμότητα, η Κυβέρνηση θα δεχόταν λειτουργία του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου υπό άλλες συνθήκες. Αντί, δηλ., να διεκδικούμε αταλάντευτα επιστροφή της Αμμοχώστου χωρίς όρους, η Κυβέρνηση ενέπλεξε και την παρανομία της Τύμπου, ως μη όφειλε. Προ καιρού, ο ψευδοϋπουργός εξωτερικών του κατοχικού ψευδοκράτους, Ναμί, διαμήνυσε σε αφελείς Έλληνες πως η Αμμόχωστος είναι το πιο ισχυρό χαρτί των Τούρκων «και δεν θα σας το δώσουμε για να ψηφίσετε "ναι" σε ένα σχέδιο λύσης».

Τώρα, ο κατοχικός Έρογλου, σε μια προφανή κίνηση αντιπερασπισμού, ζητά αποναρκοθέτηση όλης της Κύπρου, κατεχόμενης και ελεύθερων περιοχών. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αν η Τουρκία απέσυρε πρώτα το σύνολο του κατοχικού στρατού και τους εποίκους και σε διεθνή διάσκεψη συζητείτο το μέγα θέμα της ασφάλειας. Αλλ’ επειδή οι Τούρκοι παίζουν παιγνίδια, διαπορούμε: Γιατί η Κυβέρνηση δεν καλεί τον υποτελή Έρογλου να αρχίσει από το πιο απλό: Να καθαρίσει τον Πενταδάκτυλό μας από το μίασμα και τη βρομιά που τον μαγαρίζει. Ναι, εννοούμε την τουρκική σημαία που προκαλεί εδώ και χρόνια την οργή και την αγανάκτηση όλων των Ελλήνων. Αν ο Έρογλου εννοεί αυτά που δηλώνει, ας σβήσει από την πλάτη του Πενταδακτύλου την κατοχική τουρκική σημαία. Θα είναι μια από τις πιο πειστικές ενέργειες της τουρκικής πλευράς ότι, όντως, εννοεί και θέλει λύση στο Κυπριακό υπέρ των δύο κοινοτήτων.

Δεν πρόκειται να το πράξει επειδή το απαγορεύει η κατοχική Τουρκία. Τα ΜΟΕ, ανέκαθεν, ήταν μια από τις σημαντικές πτυχές του Κυπριακού. Μόνο που αυτά λειτούργησαν ετεροβαρώς. Η μεν ελληνική πλευρά συναινούσε και εφάρμοζε όσα οι δύο πλευρές συμφωνούσαν αλλά, στο τέλος, η τουρκική παρασπονδούσε. Ένα κλασικό παράδειγμα: Η ελληνική πλευρά κατάργησε πάρα πολλές προωθημένες σκοπιές στη γραμμή Αττίλα και αποδυνάμωσε στρατιωτικά πλεονεκτήματά της, ενώ η τουρκική παραμένει αμετακίνητη και σε πλεονεκτική θέση. Κάποια ΜΟΕ -όπως η ακολουθία του Επιταφίου στον Άγιο Γεώργιο τον Ξορεινό- μπορεί να συμβάλουν σε προσέγγιση Ελλήνων και Τούρκων. Να μη λησμονείται, όμως, η ουσία του Κυπριακού: Η τουρκική κατοχή, ο Αττίλας, οι έποικοι, η παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των Κυπρίων. Σε αυτά, η Τουρκία παραμένει αρνητικά αμετακίνητη.