Η θεωρία του πατριωτικού ορθολογισμού και του διεκδικητικού ρεαλισμού είναι διάχυτη στη συνέντευξη του Πρέσβη Τάσου Τζιωνή, που δόθηκε στον συνάδελφο Κώστα Βενιζέλο και δημοσιεύθηκε στον «Φιλελεύθερο», την Πρωτοχρονιά. Ο άλλος «πατριωτικός ορθολογισμός» και ο άλλος «διεκδικητικός ρεαλισμός», στους οποίους αναφέρεται ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, είναι πλαστά εφευρήματα επικοινωνιακής πολιτικής, που καμία σχέση δεν έχουν με ρεαλιστικές, διεκδικητικές και πατριωτικές ορθολογιστικές πρακτικές.

Μεστός και ουσιαστικός ο λόγος του Τάσου Τζιωνή, προσφέρεται ως τροφή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να κάνει δεύτερες σκέψεις και να αναζητήσει την ορθή, πατριωτική και ρεαλιστική στρατηγική, η οποία θα μας οδηγήσει έξω από τα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγηθεί η εθνική υπόθεση, μέσα από την πεπατημένη την οποία ακολούθησαν προηγούμενοι Πρόεδροι της ίδιας φιλοσοφίας.

Μέσα σε μία λακωνική φράση, περικλείεται όλη η ουσία της συνέντευξης Τζιωνή. «Ας το παραδεχθούμε: επενδύοντας στις διακοινοτικές, επλανήθημεν πλάνην οικτράν», αναφέρει. Για να εξηγήσει: «Πιστεύω ειλικρινά πως οι παραδοσιακές διαπραγματεύσεις για λύση δεν μπορούν, από μόνες τους, να οδηγήσουν σε συμφωνία και η Τουρκία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Κύπρο σαν αποτέλεσμα μόνο αυτής της διαδικασίας, η οποία αποδεδειγμένα διαιωνίζει το Κυπριακό και το μετατρέπει από πρόβλημα εισβολής και κατοχής, σε ζήτημα διαμοιρασμού εξουσιών (και τώρα, υδρογονανθράκων)».

Οι θέσεις Τζιωνή δεν είναι νέες. Εδώ και χρόνια, αυτή η εφημερίδα και οι αρθρογράφοι της επαναλαμβάνουν ότι οι διακοινοτικές συνομιλίες δεν πρόκειται να αποφέρουν λύση. Αυτές αποτελούν επιδίωξη της Τουρκίας, για να μπορεί αφενός να λαμβάνει πιστοποιητικά καλής διαγωγής από τη διεθνή κοινότητα, ότι δήθεν θέλει και διαπραγματεύεται λύση, και αφετέρου για να εκμεταλλεύεται την, διά των άκαρπων συνομιλιών, άκαρπη διαρροή του χρόνου, προκειμένου να τσιμεντώνει τα τετελεσμένα της κατοχής και να προωθεί νέα.

 Χρόνια τώρα, αυτή η εφημερίδα διακηρύσσει ότι πρέπει να χαραχθεί νέα στρατηγική, στη βάση των σημερινών διεθνών και τοπικών δεδομένων, να υπάρξει πολιτική η οποία να τοποθετεί το Κυπριακό σε θέση προβλήματος εισβολής και κατοχής, να υπάρξει πολυσύνθετη και πολυεπίπεδη στρατηγική, να αναζητηθούν στρατηγικά ερείσματα και στρατηγικοί σύμμαχοι, και να υπάρξει ανάδειξη των τουρκικών εγκλημάτων και ανηλεές μαστίγωμα της Τουρκίας σε διεθνή βήματα.

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Οι εκάστοτε Πρόεδροι, μη διαθέτοντες το ανάστημα ηγετών, ούτε τη διάθεση να αναζητήσουν νέες στρατηγικές, στερούμενοι διορατικότητας, γνώσεων και αντίληψης των πραγματικών σχεδίων της Τουρκίας, γυμνοί από ευφυείς, μελετημένους και διορατικούς συνεργάτες, συνέχισαν να ακολουθούν τον εύκολο δρόμο του διακοινοτικού διαλόγου, εν γνώσει τους, ίσως, ότι ουδέν θα απέφερε. Αναζητούσαν, όχι λύση, αλλά την  έξωθεν καλή μαρτυρία, ωσάν και χρειαζόταν η Κυπριακή Δημοκρατία πιστοποιητικό καλής θέλησης, ούσα η ίδια θύμα βάρβαρης επίθεσης, πολυετούς στρατιωτικής κατοχής, θύμα εθνικού ξεκαθαρίσματος.

Από το 1974, όταν εφευρέθησαν ο διακοινοτικός διάλογος και η διζωνική ομοσπονδία, άλλαξαν πολλά στον κόσμο, εδώ, στην περιοχή μας και σε ολόκληρη την υφήλιο. Ιδεολογίες κατέρρευσαν, κράτη διαχωρίστηκαν, διπλωματικές πρακτικές ανατράπηκαν, αλλά οι Κύπριοι ηγέτες δεν άλλαξαν, ούτε προσαρμόστηκαν. Συνέχισαν να απαντούν «ναι», σε όσα ξένοι εντέχνως τους υπέβαλλαν. Και τους επέβαλλαν.  

Ο Νίκος Αναστασιάδης ακολουθεί την ίδια πεπατημένη και θα μας σύρει σε μεγαλύτερα δεινά. Όσο είναι καιρός, ας αλλάξει πορεία, φιλοσοφία, στρατηγικές και μυαλά. Υπάρχουν άνθρωποι, όπως ο Τάσος Τζιωνής και άλλοι, που μπορούν να τον βοηθήσουν. Ας τους φωνάξει και ας τους ακούσει...

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Ομοούσιοι

Δεν υπέπεσε σε καμία γκάφα το ΡΙΚ μεταδίδοντας, για λίγα δευτερόλεπτα, μέρος του πρωτοχρονιάτικου διαγγέλματος του προηγούμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, αντί του νυν. Το λάθος της κρατικής ραδιοτηλεόρασης είναι ότι δεν μετέδωσε πλήρη και αυτούσια τα διαγγέλματα των δύο Προέδρων, για να αντιληφθεί ο πολίτης ότι ίδια νοοτροπία και οι ίδιες ψευδαισθήσεις διακατέχουν και τους δύο Προέδρους.