Ο Αρχηγός Αστυνομίας, Ζαχαρίας Χρυσοστόμου, αποτελεί μία από τις επιτυχέστερες επιλογές του Προέδρου Αναστασιάδη. Έδειξε άνθρωπος που γνωρίζει το αντικείμενο, αδιάφθορος, και τα μέχρι σήμερα δείγματα της προσφοράς του δεν αφήνουν αμφιβολίες για την ειλικρίνεια των προθέσεών του και του έργου που επιτελεί.
Δεν γνωρίζουμε εάν υφίσταται, ή όχι, πιέσεις και πολιτικές παρεμβάσεις στο έργο του, και πόσο ισχυρές είναι οι αντιστάσεις του. Δεν νομίζουμε, όμως, ότι σε μία κομματοκρατούμενη κυβέρνηση, πιστεύει κανείς ότι ο Αρχηγός της Αστυνομίας είναι δυνατόν να μην δέχεται τις πολιτικές και κομματικές παρεμβάσεις, ώστε να διευκολύνονται οι κυβερνητικές ενέργειες. Αυτό δεν συμβαίνει σήμερα. Συνέβαινε πάντοτε, επί των πλείστων κυβερνήσεων...
Πιστεύουμε ότι ο Αρχηγός Αστυνομίας εργάζεται με ειλικρίνεια και συνειδητά για τη βελτίωση του έργου της Δύναμης, για την πάταξη της διαφθοράς στους κόλπους της και για την εμπέδωση αξιοκρατίας και κλίματος εμπιστοσύνης, μεταξύ του κοινού. Στον βαθμό, πάντοτε, που δεν επηρεάζεται το έργο του από πολιτικές παρεμβάσεις, βόλεμα ημετέρων και άλλων φαινομένων, τα οποία αποτελούν διαχρονικές παθογένειες του κομματοκρατούμενου συστήματος.
Η διαφθορά μέσα στην Αστυνομία είναι διαχρονική. Η πέμπτη φάλαγγα, για την οποία μίλησε κάποτε ο Νίκος Κόσης, και τα σάπια μήλα, για τα οποία έκαμε αναφορά ο Δώρος Θεοδώρου, συνεχίζουν να αποτελούν τη δεύτερη απειλή, μετά το οργανωμένο έγκλημα, κατά της Αστυνομίας. Δεν εξουδετερώθηκαν. Αντίθετα, όπως δήλωσε ο Νίκος Κόσης, σε τελευταία συνέντευξή του, τα κρούσματα διαφθοράς έχουν αυξηθεί στις μέρες μας. Αυτό σημαίνει ότι τα μέτρα που έχουν λάβει η ηγεσία της Αστυνομίας και το αρμόδιο Υπουργείο ήσαν ανεπαρκή και δεν απέδωσαν.
Συμφωνούμε με τον Ιωνά Νικολάου, ότι το φαινόμενο είναι διαχρονικό, «δεν καταπολεμάται από τη μια μέρα στην άλλη... ιδιαίτερα όταν πρόκειται για νοοτροπίες και συνήθειες, οι οποίες συχνά περιβάλλονται από τον μανδύα της συναδελφικής αλληλεγγύης». Συμφωνούμε επίσης με τη θέση που διατύπωσε, ότι η διαφθορά δεν αφορά μόνο την Κυβέρνηση, αλλά ολόκληρη την κοινωνία και τους πολιτειακούς θεσμούς. Εκεί που θα διαφωνήσουμε μαζί του, είναι στην προσπάθειά του να απαλλάξει από την ευθύνη την Κυβέρνησή του και να φορτώσει τα φαινόμενα διαφθοράς στους προηγούμενους.
Όπως συνήθως πράττουν ο Πρόεδρος και όλοι σχεδόν οι Υπουργοί, για την αποτυχία τους να εξαλείψουν νοσηρά φαινόμενα και καταστάσεις. «Διερωτώμαι», δήλωσε, «πού ήταν αυτοί τόσα χρόνια για να καταλογίσουν τις πολιτικές ευθύνες όλων εκείνων που έβγαιναν και μιλούσαν για τα σάπια μήλα, για τους διεφθαρμένους αστυνομικούς και οι οποίοι δεν έλαβαν κανένα μέτρο γύρω από τα θέματα αυτά».
Αυτή η Κυβέρνηση συμπληρώνει σχεδόν τέσσερα έτη ζωής. Και το ολιγότερο που μπορεί να πει κάποιος, είναι ότι αυτή η τακτική της επίρριψης ευθυνών στους προηγούμενους, αν δεν καταντά γελοία, συνιστά και παραδοχή ότι οι σημερινοί κυβερνήτες, οι οποίοι υποσχέθηκαν στον λαό να εξαλείψουν όλα τα λάθη και τη «σαβούρα» των προηγούμενων, τελικά αποδεικνύονται πιστά αντίγραφά τους.
Ούτε και οι σημερινοί κυβερνήτες επέτυχαν να διορθώσουν τα κακώς έχοντα. Απλώς επαναλαμβάνουν τους προηγούμενους. Και ο Ιωνάς Νικολάου υπήρξε πάντοτε ο πρώτος ο οποίος, με το πρώτο λάθος, απαιτούσε ανάληψη πολιτικών ευθυνών. Και υπήρξαν επί προηγούμενων διακυβερνήσεων ανάληψη πολιτικών ευθυνών και παραιτήσεις ακόμη. Μόνο σε αυτή την Κυβέρνηση επικρατεί τόση καρεκλο-λατρεία. Στην τετραετή σχεδόν διακυβέρνησή της, παρατηρείται το εκπληκτικό φαινόμενο, ουδείς υπουργός να έχει αναλάβει πολιτικές ευθύνες και να παραιτηθεί.
Δεν μηδενίζουμε κανενός την προσπάθεια πάταξης της διαφθοράς. Ούτε των προηγούμενων υπουργών Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, ούτε του Ιωνά Νικολάου.
Επισημαίνουμε μόνο ότι, από τη στιγμή που υπουργοί βρίσκουν εύκολο καταφύγιο «τους προηγούμενους» και τις «διαχρονικές παθογένειες» του συστήματος, δεν έχουν την παραμικρή προοπτική να πατάξουν νοσηρά φαινόμενα. Για να παταχθούν, πρέπει να γίνει πρώτα αναγνώριση των δικών τους λαθών, ανάληψη πολιτικών ευθυνών και προσπάθεια βελτίωσης. Μέχρι τώρα δεν ακούσαμε κανένα υπουργό να παραδέχεται λάθη και να τα διορθώνει. Και αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη αδυναμία, στην προσπάθεια να δημιουργήσουμε ωφελιμότερο κράτος...
