Το θέατρο του παραλόγου ξεκινά από την κεφαλή, την Κυβέρνηση

Δεν διαδραματίστηκε προχθές στην Επιτροπή Θεσμών απλώς ένα θέατρο του παραλόγου, όπως ορθά επεσήμανε ο Πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου. Παρουσιάστηκε μπροστά στα μάτια του δύστυχου πολίτη η εικόνα ενός κράτους παραλογισμού, ανευθυνότητας, ανικανότητας, διαπλοκής και αδύναμου να χειριστεί κεφαλαιώδη ζητήματα, και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των πολιτών του.

Υπάρχει σήμερα κανείς που να πιστεύει, στη βάση της εικόνας που αποτυπώθηκε στη Βουλή, ότι είναι δυνατόν να υπάρξει κάθαρση και τιμωρία των ενόχων του οικονομικού εγκλήματος; Μα είναι τόση η διαπλοκή, τόση η προστασία των ενόχων από το σύστημα, τόση μεγάλη η χρεοκοπία των θεσμών, τόσο απροσμέτρητη η ανικανότητα της Κυβέρνησης, που δεν είναι δυνατό να αναμένει κάποιος πολίτης, με τον ελάχιστο κοινό νου, ότι θα υπάρξει κάθαρση και τιμωρία.

Υπάρχει σήμερα κανείς να πιστεύει ότι οι θεσμοί στην Κύπρο είναι ανεξάρτητοι; Εδώ διαδραματίζονται τόσα με πρωταγωνίστρια τη Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, και ο άνθρωπος που τη διόρισε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε μίαν απολογία δεν εκφράζει προς τους πολίτες για την ατυχέστατη επιλογή του.

Υπάρχει δικαιοσύνη στον τόπο, όταν αφαιρείται το δικαίωμα των πραγματικών ιδιοκτητών της Λαϊκής Τράπεζας να διαχειριστούν την περιουσία της και ανατίθεται σε διαχειρίστρια αυτό το έργο;
Είναι δυνατόν, ο άνθρωπος που θεωρείται υπεύθυνος για την κατάρρευση της Τράπεζας να μην έχει κληθεί εδώ και δύο χρόνια να λογοδοτήσει για τις πράξεις του;

Αυτό το κράτος είναι η απεικόνιση ενός θεάτρου παραλόγου. Οι περισσότεροι που καθορίζουν την τύχη των πολιτών του, σε πολλούς τομείς, είναι ανίκανοι και δέσμιοι συμφερόντων. Χαίρεται ο Νίκος Αναστασιάδης πως κυβερνά κράτος. Ψευδοκράτος κυβερνά, με μόνη επίπλαστη κάλυψη τη διεθνή αναγνώριση. Πέραν αυτής, τίποτε δεν λειτουργεί σωστά και τίποτε δεν στέκει στη θέση του, που να δίνει την εικόνα κράτους.
Διόρισε, λέει, Ερευνητική Επιτροπή για να εξιχνιάσει το μεγάλο οικονομικό έγκλημα. Και τα έκανε μαντάρα.

Όλα τα εγκλήματα είναι εκεί, κανένας ένοχος δεν βρίσκεται στις φυλακές και αυτή η Κυβέρνηση αρκείται να ρίχνει τις ευθύνες αλλού. Η Κεντρική Τράπεζα είναι βυθισμένη στις κατηγορίες και όταν ερωτάται η Κυβέρνηση, κουνάει τους ώμους και λέγει αδιάφορα. «Εμείς εν τζιαι... η Κεντρική Τράπεζα είναι ανεξάρτητος θεσμός». Και ποιος διόρισε τους ανθρώπους που κυβερνούν αυτόν τον «ανεξάρτητο θεσμό»; Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος κατηγόρησε τη Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας ότι διέπραξε πλαστογραφία και μετά σιώπησε. Ξέσπασμα της στιγμής ήταν και πάει.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον Γενικό και Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα, τον Γενικό Ελεγκτή, τα μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τη Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και όταν κάποιοι από αυτούς τα θαλασσώσουν και αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, η Κυβέρνηση κουνά τους ώμους αδιάφορα: «Εμείς εν τζιαι...».

Όταν, λοιπόν, έχεις έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας και μία Κυβέρνηση οι οποίοι δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των διορισμών που αυτοί αποφάσισαν, όταν δεν βλέπουν σε ποιο χάος ανευθυνότητας, διαπλοκής, διαφθοράς και ανικανότητας λειτουργεί το κράτος που κυβερνούν, και περιπαίζουν και από πάνω τους πολίτες ότι δήθεν κάνουν μεταρρύθμιση του κράτους, τότε είναι φυσικό να παρουσιάζονται αυτά τα φαινόμενα.
Θα διερωτηθούν ασφαλώς διάφοροι: Μα γιατί ρίχνετε την ευθύνη στον Πρόεδρο και στην Κυβέρνηση, για όσα πρωτοφανή διαδραματίστηκαν στη Βουλή και για γεγονότα στα οποία δεν έχουν ανάμιξη;

Διότι, ακριβώς, από την κεφαλή είναι που ξεκινούν τα κακά. Από τη νοοτροπία των κυβερνώντων, από τον εφησυχασμό τους, από την ατολμία τους να καθαρίσουν τα σάπια, από την ενασχόλησή τους με τα δευτερεύοντα, από την τάση τους να ρίχνουν τα φταιξίματα σε τρίτους, από την πάγια φιλοσοφία τους να διορίζουν παντού ανθρώπους που έχουν την ίδια φιλοσοφία μαζί τους, από τις εμμονές τους να διορίζουν παντού ημετέρους, να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες των αποφάσεων και των διορισμών τους.

Ακεραία την ευθύνη για την κατάντια του τόπου στα τελευταία δύο χρόνια τη φέρει η Κυβέρνηση. Εμπέδωσε παντού μία νοοτροπία αυθαιρεσίας, παντοδυναμίας, αδιαφάνειας και επιβράβευσης ανικάνων.
Πόσους απ' όσους διόρισες, Πρόεδρε Αναστασιάδη, και αποδείχθηκαν ανίκανοι, έστειλες σπίτι τους; Πότε ανέλαβες ευθύνη για διορισμούς που αποδείχθηκαν μοιραίοι και αποφάσεις σου που αποδείχθηκαν λανθασμένες; Πόσους ημετέρους έστειλες στο εδώλιο; Πόσες υποθέσεις σκανδάλων ακόμη κοιλοπονούν και πόσα άλλα τα «έφαγε» η λήθη;

Το ότι λειτουργεί, πλέον, στην Κύπρο ψευδοκράτος και όχι κράτος ποίου ευθύνη είναι, εκτός εκείνου που το κυβερνά;