Αντί η κοινωνική πρόνοια να αποτελεί προτεραιότητα κατέστη έσχατη

Αυτό το κράτος, αν μη τι άλλο, όφειλε να επιδεικνύει τον ελάχιστο σεβασμό, προς εκείνους οι οποίοι δεινοπαθούν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Προς εκείνους, στους οποίους φραστικά απευθύνει ευχαριστίες για τις θυσίες τους, αλλά πρακτικά ουδέν προσφέρει. Αυτή τη στιγμή, όποια πλεονάσματα διαθέτει και όσα εισπράττει από δάνεια και ομόλογα, έπρεπε να τα διαθέτει για ανακούφιση των πασχόντων. Και όχι να τα προσφέρει στις τράπεζες, από τα εγκλήματα των οποίων αυτή η χώρα έχει βυθιστεί στη φτώχια.

Η Κυβέρνηση ανακοίνωσε προ πολλού την εισαγωγή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, ως μέτρο ανακούφισης των ευπαθών ομάδων που δεν διέθεταν οποιουσδήποτε πόρους. Αλλά συνόδευσε την καταβολή του, κάτω από χίλιους δύο όρους, οι οποίοι εξαιρούν πολλούς από το δικαίωμα. Την ίδια στιγμή, υποχρέωσε τους υποψήφιους λήπτες να συμπληρώνουν πολυσέλιδες αιτήσεις, προφανώς για να αναζητεί αργότερα αφορμές, ότι δεν τις συμπλήρωσαν δεόντως, ώστε είτε να καθυστερεί, είτε να μην δίνει το επίδομα.

Χθες διαβάσαμε ότι εκατοντάδες άποροι οικογενειάρχες βρίσκονται σε απόγνωση, αναζητώντας ελεημοσύνη από τις εθελοντικές οργανώσεις, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ο αντιπρόεδρος του Παγκύπριου Συντονιστικού Συμβουλίου Εθελοντισμού, Ηλίας Δημητρίου, δήλωσε στον «Φιλελεύθερο»: «Καθημερινά προσπαθούμε να εξυπηρετήσουμε πολίτες, οικογενειάρχες, οι οποίοι περιμένουν να τους καταβληθεί το ΕΕΕ, αλλά ακόμη δεν έχουν πάρει τίποτα. Ο κόσμος αυτός δεν θέλει να του δίνουμε απλώς τρόφιμα, θέλει να έχει την αυτονομία του. Ο κάθε οικογενειάρχης που έμεινε άνεργος, και βρέθηκε στην ανάγκη, περιμένει ότι με τα χρήματα του ΕΕΕ θα μπορέσει να αγοράσει κάποια πράγματα ή τρόφιμα για την οικογένειά του, τα οποία ο ίδιος ή η οικογένειά του επιθυμούν».

Εκεί στο Υπουργείο, φαίνεται ότι ούτε ακούουν, ούτε ευαισθητοποιούνται. Ούτε καταλαβαίνουν ότι ο Κύπριος έχει υπερηφάνεια και δεν μπορεί να περιμένει στην ουρά των συσσιτίων για να πάρει ένα κουτί γάλα και ένα ψωμί. Θέλει πρωτίστως εργασία, απαιτεί να πάρει αυτό που δικαιούται και το οποίο το κράτος αρνείται να του προσφέρει, ή βρίσκει χίλιους δυο τρόπους να του το στερήσει, ή καθυστερεί να το καταβάλει.

Μέχρι σήμερα, καμία σχεδόν εξαγγελία της Κυβέρνησης υπέρ των ευπαθών ομάδων δεν εφαρμόστηκε, ή προσφέρθηκε χωρίς να κουρευτεί. Υπάρχουν χιλιάδες πεινασμένα παιδιά, χιλιάδες άπορες οικογένειες, χιλιάδες άνεργοι και εκατοντάδες χιλιάδες κουρεμένοι. Υπάρχουν οικογένειες που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, και δανειολήπτες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δόσεις τους. Και ενώ υπάρχει παντού τόση δυστυχία, οι κυβερνώντες θριαμβολογούν πως η οικονομία σταθεροποιείται και οι τράπεζες πέρασαν τα στρες τεστ. Προσφέρουν με το τσουβάλι λεφτά στις τράπεζες, αλλά μόνο υποσχέσεις ακούει ο κόσμος.

Οι τράπεζες παίρνουν συνεχώς, αλλά δεν προσφέρουν το παραμικρό. Υποσχέθηκαν, μετά την επιτυχία των στρες τεστ, να επιταχύνουν τις δανειοδοτήσεις, τις αναδιαρθρώσεις και να μειώσουν τα δανειστικά επιτόκια. Τίποτα δεν είδαμε. Εκεί που καλείται ο δανειολήπτης να κάμει αναδιάρθρωση του επιβάλλονται επαχθέστεροι όροι. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Αναπτύξεως προσφέρει εκατομμύρια ευρώ για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη.

Η κοινωνική πρόνοια και η κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει να αποτελεί την πρώτη φροντίδα της Κυβέρνησης. Και, όμως, αποτελεί την έσχατη.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Υπηρεσία για το θεαθήναι;
Αφού ο Γενικός Ελεγκτής διαπιστώνει ότι η Υπηρεσία Προστασίας Ανταγωνισμού και Καταναλωτή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη στο θέμα του ελέγχου της τιμής των καυσίμων, η ευθύνη τώρα μετακινείται στους ώμους του Υπουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας. Και αφορά και λήψη μέτρων σε όσους δεν επιτέλεσαν το καθήκον τους και σε αναδιάρθρωση της Υπηρεσίας, ώστε να εξυπηρετεί την αποστολή της.