Όταν οι Υπουργοί της Κυβέρνησης παραβιάζουν χωρίς επιπτώσεις το Σύνταγμα και τους νόμους, ποιο μήνυμα στέλλουν στους πολίτες;

Απορία: Αυτός ο «Κώδικας Δεοντολογίας», τον οποίο ενεχείρισε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στους Υπουργούς του, στην πρώτη συνεδρία του Υπουργικού Συμβουλίου, τι προβλέπει για όσους Υπουργούς παραβιάζουν το Σύνταγμα και τους νόμους; Και αφού ο Πρόεδρος τούς προειδοποίησε ότι θα είναι αμείλικτος με όσους δεν τον τηρούν, ποιον έλεγχο άσκησε επί των Υπουργών του και σε ποιους από αυτούς εξάντλησε την αυστηρότητά του;

Εδώ και ένα χρόνο υπάρχει καταγγελία του τέως Γενικού Εισαγγελέα, Πέτρου Κληρίδη, ότι οι προσλήψεις συνεργατών στα Υπουργεία είναι παράνομες. Παρά την τότε γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα, η παρανομία ούτε ήρθη, ούτε τερματίστηκε. Και οι Υπουργοί συνεχίζουν να παρανομούν, διορίζοντες κουβαλητούς και ημετέρους, οι οποίοι αμείβονται από την τσέπη του φορολογούμενου πολίτη. Και συμμετέχει σε αυτήν την παρανομία και το Γενικό Λογιστήριο, το οποίο βρήκε παραθυράκι: την πληρωμή τους μέσω τιμολογίων. Ως να είναι εμπορικά ή άλλου είδους προϊόντα...

Διερωτόμαστε: Όταν Υπουργοί, οι οποίοι ορκίζονται να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους, πρώτοι τους παραβιάζουν και μάλιστα ατιμωρητί, τότε γιατί να τους τηρεί ο απλός πολίτης και γιατί να καταδικάζεται από τη Δικαιοσύνη, όταν τους παραβιάζει;

Αν υπήρχε χρηστή διοίκηση και διαφάνεια, και αν ο «Κώδικας Δεοντολογίας» αποτελούσε πράξη και όχι το πρώτο επικοινωνιακό πυροτέχνημα της Κυβέρνησης, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα έπρεπε τους Υπουργούς που παρανομούσαν, να τους έπαιρνε από το αφτί και να τους έστελλε σπίτι τους. Και αν ο ΔΗΣΥ είχε έγνοια την πιστή τήρηση του Συντάγματος και των νόμων, θα περνούσε τον λόφο του Προεδρικού και θα απαιτούσε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ζητήσει από τους Υπουργούς που παραβιάζουν τη νομιμότητα, να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους.

Αλλά πού τέτοια ευθιξία και πού τόση έγνοια για χρηστή διοίκηση και παραιτήσεις; Αυτά ισχύουν μόνο για τους πολιτικούς αντιπάλους. Όχι για τους δικούς μας. Οι προηγούμενοι διέπρατταν σκάνδαλα. Οι σημερινοί, απλώς «τατσούλες».

Αλλά πώς δικαιολογεί όσα γίνονται επί δικής του διακυβέρνησης ο βουλευτής του ΔΗΣΥ, Γιώργος Γεωργίου; «Το πρόβλημα είναι διαχρονικό και προσλήψεις με αυτήν τη μεθοδολογία, έγιναν και από Υπουργούς της κυβέρνησης Χριστόφια και προηγούμενων κυβερνήσεων», λέγει. Πάλιν το «αιώνιο» κάλυμμα πίσω από τι έκαμναν οι προηγούμενοι. Καμία συνειδητοποίηση ότι ο λαός έστειλε στο σπίτι τους τους προηγούμενους, και έφερε στην εξουσία τούς σημερινούς κυβερνήτες, όχι για να κάμνουν τα ίδια με τους προηγούμενους, αλλά να μην τα κάμνουν και για να διορθώσουν όσα κακά έπρατταν οι προηγούμενοι. Καμία συνειδητοποίηση ότι ο Νίκος Αναστασιάδης ανήλθε στην εξουσία με τα σλόγκαν «γυρίζουμε σελίδα», «ξεκινούμε μία νέα εποχή», «θα εκσυγχρονίσουμε το κράτος».

Συμπέρασμα: Ορθά ο πολίτης δηλώνει πως όλοι είναι οι ίδιοι και ορθά απαξιώνει καθολικά το πολιτικό σύστημα. Όσα κάμνουν οι προηγούμενοι, το επαναλαμβάνουν σε χειρότερη μορφή οι επόμενοι.
Τελικώς, ποια θα έπρεπε να είναι η τιμωρία των Υπουργών που κουβάλησαν τους δικούς τους στα Υπουργεία για να τους πληρώνει ο φορολογούμενος, όταν η δημόσια υπηρεσία είναι γεμάτη από ικανούς, οι οποίοι δεν χρειάζονταν επιπλέον μισθοδοσία για να επιτελέσουν, με απόσπαση, τον ρόλο του συμβουλάτορα των Υπουργών; Να κληθούν να καταβάλουν τη μισθοδοσία των παρακοιμωμένων τους από τη δική τους τσέπη. Μπορούν να τους υποχρεώσουν να το πράξουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η ηγεσία του ΔΗΣΥ ή, τέλος πάντων, κάποια Αρχή της Μπανανίας;

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Οι φίλοι του «φίλου»...
Θυμάστε τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Βρετανίας, Τζακ Στρο, ο οποίος ήλθε στην Κύπρο και συνάντησε τον Ταλάτ στο «προεδρικό» με αποτέλεσμα ο τότε Πρόεδρος, Τάσσος Παπαδόπουλος, να αρνηθεί να τον δεχθεί; Ο Στρο, μετά την αποχώρησή του από το Φόρεϊν Όφις, έγινε περιφερόμενος ντελάλης υπέρ της διχοτόμησης της Κύπρου. Αλλά το σπουδαιότερο δεν είναι αυτό. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Τάσσος έγινε, τότε, στόχος έντονων επικρίσεων από στελέχη του ΔΗΣΥ, επειδή «αποστερεί την Κύπρο από φίλους». Μάλιστα, ένας εξ αυτών, είχε δηλώσει πως ο Τάσσος «εξόργισε» τον κ. Στρο και τον έστρεψε κατά της ελληνοκυπριακής πλευράς. Όταν, λοιπόν, έχουμε τέτοιους «φίλους», και τέτοιους υποστηρικτές των «φίλων» στην Κύπρο, τι να τους κάμουμε τους εχθρούς;