Η Κυβέρνηση κάνει πολιτική με το αίμα των πολιτών, ενώ στην Ισπανία μειώνεται ο φόρος εισοδήματος και δεν αυξάνεται ο ΦΠΑ

Η ισπανική κυβέρνηση ενέκρινε την περασμένη εβδομάδα νομοσχέδιο που προβλέπει μείωση του φόρου εισοδήματος των μισθωτών και των κερδών των επιχειρήσεων, από το 2015, και δεν αυξάνει τον ΦΠΑ, παρά τις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προς αυτήν την κατεύθυνση, σύμφωνα με τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων από τη Μαδρίτη.

Όπως δήλωσε η εκπρόσωπος της κυβέρνησης, ο φόρος εισοδήματος αναμένεται να μειωθεί κατά 12,5%, κατά μέσον όρο. Και πρόσθεσε τα εξής πολύ χαρακτηριστικά: «Πρόκειται για μία διαρθρωτική μεταρρύθμιση, που προβλέπει τη γενική μείωση των φόρων για όλους τους μισθωτούς, επιχειρήσεις και οικογένειες. Μία μεταρρύθμιση που επιδιώκει, μετά τις προσπάθειες που κατέβαλε η ισπανική κοινωνία για να αντιμετωπίσει την κρίση, όχι μόνο να την αποζημιώσει για τις θυσίες της, αλλά επίσης να προωθήσει την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας».

Να σημειωθεί ότι, από το 2012, η Ισπανία εφαρμόζει πρόγραμμα σκληρής λιτότητας καθώς η οικονομία της είχε δεχθεί διπλό πλήγμα, τη φούσκα των ακινήτων που έσκασε το 2008 και την οικονομική κρίση.
Ποια μηνύματα βγαίνουν από αυτήν την περίπτωση: Πρώτο: Όταν μία κυβέρνηση γνωρίζει να διεκδικεί και αντιλαμβάνεται πως οι αντοχές των πολιτών της έχουν ξεπεράσει τα όριά τους, έχει το σθένος να αρνείται περαιτέρω σκληρά μέτρα.

Η δική μας Κυβέρνηση, όχι μόνο δεν μπορεί να αντέξει τις πιέσεις της Τρόικας, όχι μόνο δεν αρνείται ό,τι της ζητηθεί, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνά σε σκληρότητα την Τρόικα.
Το δεύτερο είναι η αλληλεγγύη, την οποία επιδεικνύει προς τους πολίτες της η ισπανική κυβέρνηση. Δεν αναγνωρίζει μόνο με λόγους τις θυσίες τους. Σπεύδει και προσφέρει αντίτιμο στις θυσίες του λαού της. Μειώνει τον φόρο εισοδήματος των μισθωτων και των κερδών των επιχειρήσεων και δεν αυξάνει τον ΦΠΑ.

Κάντε τη σύγκριση με την Κυβέρνησή μας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Υπουργός Οικονομικών, οι κυβερνώντες απαξάπαντες, μονάχα ύμνους για τη δική τους διαχείριση έχουν να επιδείξουν. Κάποιες φορές, παρεμπιπτόντως, κάνουν αναφορά και «στις θυσίες του λαού μας». Αναφέρονται στα εύσημα της Τρόικας, στις θετικές αξιολογήσεις, στην έξοδο στις αγορές και όλα τα πιστώνουν στους εαυτούς τους και στην πολιτική τους.

Αλλά, στην πράξη, αποδεικνύονται αχάριστοι έναντι των θυσιών των πολιτών. Και ούτε καν εξαργυρώνουν αυτές τις θυσίες, με κάποιες ελαφρύνσεις του κόσμου. Δανείζονται εκατομμύρια και αυτολιβανίζονται. Αλλά από αυτά τα εκατομμύρια, δεν διαθέτουν ούτε ελάχιστες χιλιάδες για να ανακουφίσουν, έστω και μερικώς, κάποιες ευπαθείς ομάδες. Όλα τα διαθέτουν για τις τράπεζες και για αναδιάρθρωση, δήθεν, άλλων χρεών.

Αυτή η αναλγησία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Τα «οικονομικά θαύματα» και οι «ανακάμψεις της οικονομίας» είναι πομπώδεις λόγοι για να θωπεύουν αφτιά και να παραπλανούν τον κόσμο. Έμπρακτη βοήθεια στον κοσμάκη δεν υπάρχει. Δεν τη βλέπει και δεν την αισθάνεται κανένας. Αντίθετα. Η δυστυχία του κόσμου συνεχίζεται και εμβαθύνεται, με τους λίγους και τους μεγαλόσχημους να περνούν πρίμα και τους πολλούς να βυθίζονται περισσότερο στη δυστυχία τους.

Αν η Κυβέρνηση αναγνωρίζει τις θυσίες του λαού και τις χρησιμοποιεί απλώς για να επαίρεται ότι μειώνει ελλείμματα και λαμβάνει εύσημα, χωρίς να προσφέρει αντιπαροχή σε αυτές τις θυσίες, τότε δεν μπορεί να λαμβάνει εύσημα από τους πολίτες. Εύσημα από την Τρόικα μπορεί να λαμβάνει πολλά. Αλλά είναι εύσημα καταπίεσης των πολιτών. Αν θέλει να λάβει εύσημα από τον λαό και αν θέλει να πιστεύσει ο λαός ότι η οικονομία μπαίνει σε ρυθμούς ανάκαμψης, τότε ας επιστρέψει κάτι από την πολυθρύλητη ανάκαμψη στους πολίτες της. Διαφορετικά, ας σταματήσει να κάνει οικονομική πολιτική με το αίμα του λαού της...

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Πού πήγαν;
Ξαναρωτούμε: Όλα εκείνα τα κονδύλια, που λέγεται ότι διαθέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση υπέρ των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, πού πήγαν; Πήγαν εκεί που έπρεπε, ή αποθηκεύθηκαν στα ταμεία των τραπεζών; Και αν πήγαν, με ποιους όρους δόθηκαν; Διότι αντί να βλέπουμε μικροεπιχειρήσεις να δημιουργούνται και να στέκονται στα πόδια τους, βλέπουμε επιχειρήσεις να κλείνουν...