Δεν θα προσθέσουμε ούτε ένα ιώτα σε όσα, εδώ και τρεις ημέρες, αναφέρονται για τον χαρακτήρα, την ποιότητα και την ευπρέπεια του πολιτικού και ανθρώπου, Τάσου Μητσόπουλου. Υπήρξε η εξαίρεση του κανόνα, μέσα στο απαξιωμένο πολιτικό σύστημα. Αντιπαρέβαλλε στις αερολογίες, την επιχειρηματολογία. Στον βίαιο πολιτικό λόγο, το ήθος. Στις κοκορομαχίες και στις ατάκες, τη βαθύτητα και την ποιότητα του λόγου. Και στους αφορισμούς και στις κατηγορίες, την πραότητα και την ευπρέπεια.

Ο υπογράφων, ελάχιστες φορές "ετόλμησε" να θέσει υπό κρίση τον Τάσο Μητσόπουλο. Αισθανόμουν ότι αποτελούσε ακραία συμπεριφορά, να κρίνω αρνητικά τον Τάσο Μητσόπουλο, ακόμη και αν, ορισμένες φορές, κάποιες αναφορές του προσφέροντο για επίκριση. Θα ήταν άδικο να χαλάσεις την εικόνα ενός έντιμου, ήπιου και ειλικρινούς πολιτικού, επειδή ατύχησε σε κάποιες τοποθετήσεις του.
Θυμούμαι ότι, προ πολλού, και προτού ο Τάσος Μητσόπουλος αναλάβει ως Υπουργός στην κυβέρνηση Αναστασιάδη, τον είχα επικρίνει αδίκως για κάποιες δηλώσεις του. Την επομένη έλαβα μήνυμα, με το οποίο τοποθετούσε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Δημοσίευσα το μήνυμα του

. Έκρινα ότι, για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας και για να άρω τις πιθανές αρνητικές εντυπώσεις που θα δημιουργούσε το άρθρο μου, όφειλα να δημοσιεύσω την απάντηση του Μητσόπουλου. Με πήρε τηλέφωνο: "Κωστάκη, δεν έστειλα το μήνυμα για να το δημοσιεύσεις. Ούτε για να δημιουργήσω εντυπώσεις ότι με αδίκησες. Στο έστειλα απλώς για δική σου ενημέρωση, για να έχεις σωστή αντίληψη των γεγονότων", μου είπε.

Ο Τάσος Μητσόπουλος δεν ήθελε να έλθει σε αντιπαράθεση, ακόμη και όταν αδίκως εκρίνετο. Δεν ήθελε να εκθέσει ακόμη και τους επικριτές του. Αυτό που επεδίωκε ήταν μόνο να γίνει γνωστή η αλήθεια και η πραγματικότητα.

Ποτέ δεν σήκωσε τηλέφωνο να παραπονεθεί, να διαμαρτυρηθεί, να αντιδράσει, ακόμη και για όσα αδίκως του καταμαρτυρούντο. Δεν επένδυε σε "φιλικούς" δημοσιογράφους και δεν τον ενδιέφερε πόσο θετικό προφίλ διαμόρφωναν για τον ίδιο, μέσα στην κοινή γνώμη, οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ. Αυτό και μόνο είναι χαρακτηριστικό δείγμα πολιτικού που είναι βέβαιος για τον ποιόν του και για τις πράξεις του. Δεν εχρειάζετο τη βοήθεια των ΜΜΕ για να ανέλθει. Δεν χρειαζόταν τα "εύγε" των δημοσιογράφων. Μόνος διαμόρφωνε τη δική του προσωπικότητα και την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης, μέσα από τις πράξεις, την ειλικρίνεια, την ηπιότητα του λόγου του, τον σεβασμό του προς τον αντίπαλο, τη βαθύτητα και την ποιότητα της πολιτικής του συμπεριφοράς.

Αντιλαμβάνομαι ότι, είναι κρίμα και άδικο να εγκωμιάζεται ένας πραγματικός άνθρωπος και ένας έντιμος και ειλικρινής πολιτικός, μόνο όταν φεύγει. Είναι κρίμα τη στιγμή που υπάρχει και δρα, να "καίεται" με τα ξηρά και να συμπεριλαμβάνεται μέσα στο όλο αμαρτωλό πολιτικό σύστημα. Ο Τάσος Μητσόπουλος, όμως, και όταν υπήρχε και όταν δρούσε, απολάμβανε την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό της κοινής γνώμης, των συναγωνιστών του και των πολιτικών του αντιπάλων.

Υπήρξε πολιτικός για τον οποίο κάλλιστα μπορούσε να πει κάποιος "έτσι θέλουμε τους πολιτικούς άνδρες, αυτούς τους πολιτικούς θέλουμε να ακούομεν".
Δυστυχώς, μας έφυγε πρόωρα. Δυστυχώς, όταν υπήρχε, δεν μπόρεσε να εμβολιάσει το πολιτικό σύστημα με τα δικά του χαρακτηριστικά. Δυστυχώς, υπήρξε, ίσως, ο μόνος. Ή, από τους λίγους.
Τουλάχιστον, ο αδόκητος, πρόωρος, άδικος χαμός του, να αφήσει μηνύματα. Να αφήσει παρακαταθήκες για όσους εμπλέκονται στο πολιτικό σύστημα. Να κάμει εντιμότερους και ειλικρινέστερους τους πολιτικούς. Και να δημιουργήσει και άλλους Μητσόπουλους, σε όσους νέους άνθρωπους θελήσουν να εμπλακούν στην πολιτική.