Γ Ι Α ΤΗΝ δραστική μείωση των θανατηφόρων τροχαίων συγκρούσεων, για την αποτελεσματικότερη πρόληψη των τροχαίων ανθρωποκτονιών, χρειάζονται χίλιοι δυο παράγοντες: Οι εξής… ένας: Η ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ. Η επαρκής, διαρκής κι αυστηρή αστυνόμευση. Μόνη δυνάμενη να επιβάλλει, να εμπεδώνει και να ελέγχει την ΤΡΟΧΑΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ.

Την αυστηρή κι ευλαβική τήρηση των Νόμων: Του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Με τον εντοπισμό κάθε παράβασης. Και την παραδειγματική τιμωρία κάθε παραβάτη. Αυτό το γνωρίζουν ακόμη και οι… πέτρες. Όπως, επίσης, γνωρίζουν, ακόμη και οι… πέτρες, ότι:

Α Υ Τ Ο ΕΙΝΑΙ το πρώτιστο καθήκον του κράτους απέναντι στις τροχαίες ανθρωποκτονίες: Η επαρκής αστυνόμευση. ΜΕ ΟΛΑ τα μέσα. Υποχρέωση του κράτους -της Εκτελεστικής, της Νομοθετικής και της Δικαστικής του Εξουσίας- ώστε διαρκώς να μεριμνά για την ασφαλή διακίνηση των ανθρώπων στο οδικό δίκτυο. Την τελεσφόρα αντιμετώπιση του Τροχαίου Χάροντα.

Ο,Τ Ι ΟΜΩΣ γνωρίζουν ακόμη και οι… πέτρες, το παραμελούν, εν γνώσει τους και με συνειδητή επιλογή «αμέλειας», οι διαδοχικές κυβερνήσεις αυτού του κράτους. Έχουσες εξ ίσου συνειδητή την κάλυψη από τις διαδοχικές βουλές του. Αμφότερες προσφέρουν, εκ συνειδητής παραλείψεως καθήκοντος, με δική τους επιλογή πολιτικής -ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ- ελεύθερο κι αφύλακτο εν πολλοίς πεδίο για την ασύδοτη θανατηφόρα δράση του βουλιμικά αιμοβόρου Μολώχ της Ασφάλτου.

Τ Ρ Α Ν Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ αυτής τής -εκ συνειδητής παραλείψεως των αναγκαίων κυβερνητικών και νομοθετικών αποφάσεων- ευθύνης και υπαιτιότητας του κράτους, στις τροχαίες ανθρωποκτονίες, αποτελεί:
(α) Η επί δεκαετία ΑΡΝΗΣΗ να προσφέρουν στην αστυνόμευση, τις δοκιμασμένης αποτελεσματικότητας κάμερες φωτοεπισήμανσης. Και:
(β) Η, επίσης εξ επιλογής τους, ΑΡΝΗΣΗ να ενισχύσουν με το αναγκαία απαραίτητο προσωπικό την Τροχαία Αστυνομία.

Μ Ε ΑΥΤΗΝ την έννοια δεν είναι καθόλου τραβηγμένο απ’ τα μαλλιά να αποφανθούμε και όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι: Για κάθε νεκρό της ασφάλτου, για κάθε θανατηφόρο δυστύχημα, για κάθε τροχαία ανθρωποκτονία, φταίνε χίλιοι δυο παράγοντες. Οι εξής… ένας: Το κράτος. Η εγκληματική του άρνηση να προσφέρει και να επιβάλλει την επαρκή αστυνόμευση.

Κι επειδή τούτη η άρνηση καθήκοντος είναι όντως θανατηφόρα, αποβαίνει πράγματι κακουργηματικού επιπέδου πολιτική: Δεν θέλουν μεν να σκοτώνεται κόσμος στους δρόμους, ξέρουν όμως πολύ καλά αλλ’ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να εκτελέσουν το συγκεκριμένο καθήκον τους ώστε να λιγοστέψει αυτός ο σκοτωμός.

Α Π Ο Δ Ε Ι Ξ Η εξ αντιδιαστολής: Πόσοι λιγότεροι σκοτώθηκαν στην «σκοτώστρα» λεωφόρο Γρίβα Διγενή, αφ’ ότου ο Δήμος Έγκωμης εξανάγκασε το κράτος να τοποθετήσει εκεί (ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ) κάμερες φωτοεπισήμανσης;
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ
Να 'ναι που αισθάνεσαι ίσως να σε κυνηγούν τύψεις συνειδήσεως κι Ερινύες, έναντι Εκείνων που αυτοπροαιρέτως θυσίασαν την ζωή τους για την λευτεριά, ο λόγος άραγε που εκφώνησες εκείνες τις οιμωγές «μέχρι πότε θα πιστεύουμε πως με μάχες και αίμα θα ζούμε σε αυτήν τη χώρα»; Υποψιάστηκες ποτέ το πολιτικό περιεχόμενο εκείνου του «ους νυν υμείς ζηλώσαντες και το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους», στον Περικλέους Επιτάφιο, Β-43 του Θουκυδίδη;
Λάζ. Α. Μαύρος