Π Ι Ο ΠΟΛΥ κι απ’ την οικονομία χρεοκοπημένο, ήταν και είναι το Κυπριακό. Μακροχρόνια χρεοκοπημένη η πολιτική επί του εθνικού θέματος. Εγκλωβισμένη χειροπόδαρα, εδώ και 37 χρόνια (1977-2014), στην παγίδα των διακοινοτικών συνομιλιών. Παγίδα η οποία υπήρξε απ’ την έναρξη και σε όλα ανεξαιρέτως τα στάδιά της, προδιαγεγραμμένη να βλάπτει τους Έλληνες. Και να ωφελεί τους Τούρκους. Οι πρώτοι, χωρίς ποτέ να έχουν καν σχεδιάσει (Λευκωσία κι Αθήνα μαζί) μια συγκεκριμένη, ρεαλιστική, Εθνική Στρατηγική Απελευθέρωσης της Κύπρου, ήταν μοιραίο να σέρνονται και να σύρονται σε όλο και πιο επικίνδυνες δαγκάνες της διαδικασίας.
Οι δεύτεροι, με αταλάντευτα σταθερή Εθνική Στρατηγική Επανάκτησης της Κύπρου κι επίμονα επιδέξια τακτική, ήταν επόμενο ν’ αποταμιεύουν διαρκώς περισσότερα προστιθέμενα κέρδη. Έτσι πέτυχαν να εμπεδώνουν επί 40 χρόνια, ανενόχλητοι κι ατιμώρητοι, την παράνομη στρατιωτική κατοχή. Το παράνομο κατοχικό τους ψευδοκράτος. Τη διχοτόμηση. Και ν’ αυξάνουν ανεμπόδιστοι τον παράνομο εποικισμό. Κι επιπρόσθετα: Όλα εκείνα τα πολιτικά κεκτημένα που τους δημιουργούν βάσιμες ελπίδες ότι κάποια στιγμή θα νομιμοποιηθούν, με ελληνική υπογραφή, ως ισότιμοι κι εξίσου συγκυρίαρχοι εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου.
Π Ρ Ω Τ Ι Σ Τ Η απ’ τις αιτίες της εθνικής χρεοκοπίας υπήρξε το σύνδρομο της ήττας και η υποταγή στη μοίρα του ανίσχυρου: «Αφού ηττηθήκαμε σ’ έναν πόλεμο που οι δικές μας αφροσύνες και προδοσίες προκάλεσαν, κι αφού δεν έχουμε τη δύναμη ανατροπής της ήττας, είμαστε υποχρεωμένοι να συνθηκολογήσουμε. Να βρούμε έναν… έντιμο συμβιβασμό»!
Π Ο Ι Ο ΜΠΟΡΟΥΣΕ να είναι το είδος της συνθηκολόγησης και το περιεχόμενο του συμβιβασμού, το προσδιόρισε πάλι, διά μέσου των χρόνων στην παγίδα των συνομιλιών, το σύνδρομο της ήττας κι η υποταγή στη μοίρα: Που βεβαίωναν τους Τούρκους ότι, παρερχομένου του χρόνου περαιτέρω εμπέδωσης της κατοχής, οι πρόθυμοι για συμβιβασμό Έλληνες θα είναι προθυμότεροι για επιπρόσθετες υποχωρήσεις και «γενναίες προσφορές», σε κάθε επόμενο στάδιο τη διαδικασίας των διακοινοτικών συνομιλιών...
Δ Ε Ν ΗΤΑΝ επ’ ουδενί πρόθυμος, επί παραδείγματι, ο Μακάριος και τα τότε κόμματα, το 1977, για «Συνεταιρισμό δύο συνιστώντων στέιτς», «πολιτική… ισότητα του 18% με το 82%», νομιμοποίηση εποίκων και τουρκική εκ περιτροπής προεδρία. Πέτυχαν εν τέλει οι Τούρκοι να είναι ολοπρόθυμος γι’ αυτά από το 2008 ο Χριστόφιας. Και για «ισότιμη - εξίσου» συγκυριαρχία των Τούρκων, επί της μίας κυριαρχίας, «η οποία προέρχεται εξίσου από Ε/κ και Τ/κ», το 2014 ο Αναστασιάδης…
Α Υ Τ Η Ν ΛΟΙΠΟΝ την 37χρονη εθνική χρεοκοπία, ουδείς την ομολογεί. Και κανένας δεν φαίνεται πρόθυμος και ικανός να την αντιμετωπίσει. Ούτε το παραμικρό σχέδιο υπάρχει για κάτι τέτοιο…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Θα μπορούσαν άραγε τα καλά μας κόμματα να διοργανώσουν, είτε κατ’ ιδίαν για τα στελέχη και τα μέλη τους, είτε και δημόσια κάποιες διαλέξεις - συζητήσεις, με ένα και μοναδικό θέμα, τη στρατηγική και την τακτική της Τουρκίας στο Κυπριακό, από τον Νιχάτ Ερίμ ώς τον Αχμέτ Νταβούτογλου; Θα μπορούσαν άραγε οι ηγέτες των κομμάτων, π.χ. ο κ. Αβέρωφ, ο κ. Άντρος κι οι λοιποί, να ετοιμάσουν έκαστος τη δική του διάλεξη γι’ αυτό το θέμα;
Λάζ. Α. Μαύρος
