Π Ε Ρ Α Σ Α Ν ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ εξήντα ένα χρόνια από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και επί 561 χρόνια πασκίζουν ματαίως να την κάνουν… τουρκική! Να την αισθανθούν τουρκική! Ματαίως! Τόσο ματαίως, ώστε: Ακόμα κι αν όλοι οι άλλοι δεν προβάλλουν λόγους να την νομίζουν κάτι άλλο, οι ίδιοι οι Τούρκοι ουδόλως πείθονται. Ουδέποτε πείσθηκαν. Αγκομαχούν κι αγχώνονται γι’ αυτό επί 561 χρόνια. Από εκείνη την Αποφράδα για τον Ελληνισμό Τρίτη, 29η Μαΐου 1453, ως χθες που γραφόταν αυτή η στήλη, Σάββατο 31 Μαΐου 2014:

Δ Ε Κ Α Δ Ε Σ ΧΙΛΙΑΔΕΣ φανατικοί μουσουλμάνοι του κραταιώς κρατούντος πολιτικού Ισλάμ, επί γονάτων με το κούτελο κατά γης, πέριξ της Αγια-Σοφιάς απαιτούσαν ΧΘΕΣ την εκ νέου εκπόρθηση της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, η οποία στενάζει απ’ το 1934 υπό το καθεστώς μουσείου, για να την μετατρέπουν σε… ισλαμικό τζαμί! Επί 561 χρόνια διοργανώνουν αιμοχαρείς τελετές, κάθε 29η Μαΐου και δοξάζουν με παρελαύνουσες χαντζάρες τον σουλτάνο Μωάμεθ Φατίχ τον Πορθητή και τις τριών 24ωρων σφαγές των γκιαούρηδων κατοίκων της Πόλης που ακολούθησαν την Άλωση. Μα δεν πείστηκαν ακόμη ότι έχουν κάνει την Εις Την Πόλιν – Ισταμπούλ, τουρκική…

Ε Π Ι 561 χρόνια είναι Μαρμαρωμένο στο συλλογικό τους υποσυνείδητο το ψυχολογικό άγχος του Κατακτητή. Του Άρπαγα. Του Λεηλάτη. Του Βίαιου Σφετεριστή μιας Πόλης Βασιλεύουσας κι ενός Κόσμου – Κοσμήματος, υπερχιλιετούς συμβόλου ενός πολιτισμού ξένου, ασύμβατου κι εχθρικού προς τους ίδιους. Τον οποίο, όσο κι αν προσπάθησαν είτε να εξαλείψουν είτε να οικειοποιηθούν, απέτυχαν οικτρώς. Διότι στο συλλογικό τους υποσυνείδητο είναι Μαρμαρωμένη η γνώση και συναίσθηση ότι ΔΕΝ είναι δικά τους. ΔΕΝ είναι εκείνων οι πρόγονοι που τα δημιούργησαν. ΔΕΝ είναι εκείνοι που τα άνθισαν. Παρά μόνο τα έκλεψαν. Με τη βία. Τα κατάκτησαν με τη βία. Σφάζοντας, εξοντώνοντας, υποδουλώνοντας, εξισλαμίζοντας, σκλαβώνοντας κι εκτοπίζοντας ακόμα και τα μακρινά απομεινάρια των δημιουργών της.

Ε Π Ι 561 χρόνια μία προεξέχει ιδιότητα, επί της οποίας αδημονούν να οικοδομήσουν τη συλλογική ταυτότητα, την αίσθηση και τη βεβαιότητα του ανήκειν: Η ιδιότητα και η περηφάνια του Κατακτητή: Ακριβές συνώνυμο του “NE MUTLU TURKUM DIYENE”, που μαζί με τις βδελυρές σημαίες του Κατακτητή ρυπαίνει σαδιστικά και τις νότιες πλαγιές του σκλαβωμένου Πενταδάκτυλου στην Κύπρο: «Τι ευτυχία να λες ότι είσαι Τούρκος», με ιστορικά αποδεδειγμένη συνέπεια και τις γενοκτονίες όσων δεν ήθελαν τέτοια… ευτυχία.

Ε Π Ι 561 χρόνια δεν κατάφεραν να οικοδομήσουν πιο υπέρλαμπρη απ’ την Αγιά Σοφιά δική τους δημιουργία. Δεν τους συνέχει η περηφάνια του δημιουργού. Αλλά του Κατακτητή: Να την ξανακάνουν τζαμί. Να της καρφώσουν τα μισοφέγγαρα της υποταγής της. Επειδή μονίμως τους σφαδάζει το συλλογικό υποσυνείδητο ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Και είναι του λόγου τους οι περισσότεροι επί γης που ουδέποτε τον λησμόνησαν. Επί πεντακόσια εξήντα ένα χρόνια, πάνω στην ασπροποδαράτην με τον δικέφαλό του, μόνος κατάμονος, τους κατατρώει τα σωθικά…