Σήμερα, Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού, ας ταξιδέψουμε με τη La Poderosa, δηλαδή τη «Δυνατή», όπως βάφτισε ο Αλμπέρτο Γκρανάτο την παλιά μονοκύλινδρη Νorton 500cc, τη θρυλική πια μοτοσυκλέτα που καβάλησαν με τον μετέπειτα διεθνιστή επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, για το εμβληματικό ταξίδι τους σε πέντε χώρες της νότιας Αμερικής, τους πρώτους 9 μήνες του 1952 - από το Μπουένος Άιρες κατέληξαν στο Καράκας, αφού διέσχισαν την Αργεντινή, τη Χιλή, το Περού, την Κολομβία και τη Βενεζουέλα.

Ο βιοχημικός Αλμπέρτο Γκρανάτο ήταν τότε 29 χρόνων και ο φοιτητής ιατρικής Τσε Γκεβάρα 23. Δεν έκαναν αποκλειστικά με τη La Poderosa αυτή την επική οδύσσεια των 8 χιλιάδων χιλιομέτρων διά μέσου των Άνδεων, της Ερήμου Ατακάμα και του Δέλτα του Αμαζόνιου ποταμού.

Η μοτοσυκλέτα χάλασε αρκετά νωρίς μετά τους πρώτους δύο μήνες της περιπέτειας, καθώς διέσχιζαν τη Χιλή. Την εγκατέλειψαν και συνέχισαν με όποιο μέσο βρήκαν στον δρόμο τους: με ατμόπλοια, με σχεδίες, με άλογα, με λεωφορεία και βέβαια με τα πόδια.

Ο Γκρανάτο έγραψε ότι το ταξίδι τους δεν θα ήταν τόσο χρήσιμο και σημαντικό, αν δεν χαλούσε η μοτοσυκλέτα. «Το ότι αναγκαστήκαμε να μετακινηθούμε με τόσα μέσα, μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τους ανθρώπους και να δουλέψουμε σε χίλια δυο επαγγέλματα για να πάρουμε χρήματα και να συνεχίσουμε το ταξίδι - γίναμε κατά διαστήματα αχθοφόροι, ναύτες, αστυνομικοί, γιατροί…».

Οι δύο νεαροί μαρξιστές έζησαν ακόμα και σε μια αποικία λεπρών στο Περού και προσπάθησαν να βοηθήσουν τους ασθενείς, τόσο με τις ιατρικές τους γνώσεις, όσο και με τη φιλία τους. Εδώ, βίωσαν την τραγωδία του εξοστρακισμού, του αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης των ανθρώπων.

Αυτή η προσωπική εμπειρία της κοινωνικής αδικίας γύρω τους, της εξαθλίωσης των λαϊκών μαζών, της βάναυσης εκμετάλλευσης των μεταλλωρύχων και άλλων εργατών, ενστάλαξαν στην ψυχή και την καρδιά του Τσε, τον πόθο για απελευθέρωση των φτωχών από τα δεσμά της δουλείας και για ενοποίηση της Λατινικής Αμερικής.

(Το οδοιπορικό τους απαθανατίστηκε με δύο βιβλία και μια ταινία, όλα βασισμένα στα ημερολόγια που κρατούσαν).

Οι δύο Αργεντινοί φίλοι χώρισαν στο Καράκας της Βενεζουέλας, όπου ο Αλμπέρτο έμεινε για να δουλέψει σε ένα λεπροκομείο, ενώ ο Τσε πήγε στο Μαϊάμι των ΗΠΑ και από εκεί πίσω στο Μπουένος Άιρες για να τελειώσει τις σπουδές του στην ιατρική.

Αργότερα ο Τσε μετακινήθηκε στο Μεξικό, όπου συνάντησε τον μελλοντικό Κουβανό ηγέτη Φιντέλ Κάστρο. Μετά την επικράτηση της επανάστασης το 1959, ο Τσε προσκάλεσε στην Κούβα τον Αλμπέρτο, που δέχτηκε με χαρά και εγκαταστάθηκε στην Αβάνα, όπου εργάστηκε και δίδαξε ως καθηγητής ιατρικής μέχρι την αφυπηρέτησή του.

Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα πέθανε πολεμώντας στα 39 του, τον Οκτώβρη του 1967 στη ζούγκλα της Βολιβίας. Ο Αλμπέρτο Γκρανάτο πέθανε ειρηνικά στα 88 του, τον Μάρτη του 2011 στην Κούβα.

Ανεξάρτητα από το ότι οι ευγενικές ιδέες τους, έγιναν από άλλους, ένα καταπιεστικό σύστημα, και οι δύο πάλεψαν -ο καθένας με τον τρόπο του- με συνέπεια μέχρι το τέλος της ζωής τους, για την κοινωνική δικαιοσύνη και τον διεθνισμό, απ’ τη στιγμή που μάρσαραν τη σαραβαλιασμένη La Poderosa εκείνο τον μακρινό Δεκέμβρη.