Έτσι σε μια ανύποπτη στιγμή, «χαμένος» ανάμεσα στις περίπου τριάντα κυρίες που συμμετείχαν στη χθεσινή συνεδρία της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής με θέμα την…αναζητούμενη ισότητα αντρών και γυναικών, πήρε τον λόγο ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Πανίκος Σταυριανός, με το οικείο πια, σε μένα, χαλαρό του στυλ και απευθυνόμενος στον Πρόεδρο της Επιτροπής Σοφοκλή Φυττή, είπε μια μεγάλη αλήθεια, με την ίδια αμεριμνησία που λένε μεγάλες αλήθειες τα μικρά παιδιά και οι σοφοί άνθρωποι:

«Η ανδροκρατούμενη κοινωνία επέφερε ένα πολύ άσχημο τρόπο ζωής στον πλανήτη τις τελευταίες δεκαετίες. Θεωρώ ότι δεν μπορούμε να πούμε τίποτε, κύριε Πρόεδρε… Οι γυναίκες έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν για λογαριασμό τους την έννοια της ισότητας, αλλά και γιατί εμείς τα αρσενικά, τελοσπάντων, τα κάναμε θάλασσα σε όλους τους τομείς… Και ξεκινώντας από αυτό, να πω ότι είναι γεγονός ότι είμαστε στημένοι στον τοίχο από άποψη ιστορίας, πραγματογνωμοσύνης και από όλες τις απόψεις... Και ταπεινά θα έλεγα να μην ξεπεράσουμε το όριο - πρέπει να εφαρμόσουμε το αυτονόητο, δηλαδή να βγουν μπροστά οι άριστοι άντρες και οι άριστες γυναίκες»...

Κοίταξα στο μαγνητοφωνάκι μου και σημείωσα στο μπλοκάκι τον αριθμό καταγραφής της φράσης αυτής του Σταυριανού, για να την ξανακούσω αργότερα… γιατί ναι, απαιτεί θάρρος, ενσυναίσθηση και αξιοπρέπεια, να παραδεχτεί ένας άντρας ενώπιον δεκάδων γυναικών, ότι «εμείς τα αρσενικά, τελοσπάντων, τα κάναμε θάλασσα σε όλους τους τομείς…».

Σκέφτηκα ότι τα κάναμε θάλασσα, όχι γιατί είμαστε αρσενικά, με ό,τι αυτό δηλώνει, αλλά γιατί μέσα στα χρόνια χρησιμοποιήσαμε το φύλο μας, τον εαυτό μας, σαν όπλο επιβολής και κυριαρχίας πάνω στις γυναίκες και πάνω σε άλλους άντρες, αντί να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και να επικοινωνήσουμε με τις γυναίκες και τους άλλους άντρες. Σκέφτηκα ότι οι γυναίκες ξέρουν πολύ καλά ότι η κατανόηση και η επικοινωνία δεν είναι γένους θηλυκού. Ότι μπορώ κι εγώ, σαν άντρας, να έχω τρόπο ζωής την κατανόηση και την επικοινωνία, χωρίς να τρέμω από τον φόβο μου ότι θα… χάσω τον αντρισμό μου!

Το επεσήμανα και στο προχθεσινό ρεπορτάζ μου για το σεμινάριο για δημοσιογράφους, με τίτλο «Ενδυναμώνοντας τις γυναίκες και τα κορίτσια μέσω της εκπαίδευσης», στο ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες. Μεταξύ των 50 δημοσιογράφων από τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που συναντηθήκαμε εκεί, οι άντρες ήμασταν λιγότεροι από 10, με τη συντριπτική πλειοψηφία να είναι γυναίκες. Παρατήρησα ότι αυτό το σκιώδες αριθμητικό δεδομένο αντανακλά τον θρίαμβο των στερεοτύπων, ακόμα και στον «πρωτοπόρο» και «προχωρημένο» χώρο της δημοσιογραφίας - των στερεοτύπων που θέλουν τους άντρες συναδέλφους να μην ασχολούνται με θεωρούμενα «γυναικεία» ζητήματα, όπως ο αγώνας για την ισότητα των δύο φύλων και να ασχολούνται, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, με θεωρούμενα «αντρικά» ζητήματα, όπως η πολιτική (ιδιαίτερα η κομματική) και η οικονομία.

Παρά τις αντιξοότητες, η στήλη και ο συγγραφέας της, ζούμε τη δημοσιογραφία σαν μια γέφυρα και όχι σαν ένα ρινγκ - αν και ξέρουμε να παλεύουμε σκληρά, άμα χρειαστεί.