Δεν πέρασε μια βδομάδα από τα τρία συνεχόμενα ρεπορτάζ και άρθρα στη στήλη, με συνεντεύξεις Ινδών μεταναστών, που αποκάλυψαν την κτηνώδη εκμετάλλευσή τους σε κτηνοτροφικές μονάδες από τους Κυπρίους εργοδότες τους, αλλά και την εγκατάλειψή τους από το κυπριακό κράτος που είναι ο κηδεμόνας τους, ως αναγνωρισμένα θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης, και ξέσπασε πυρκαγιά στο καταφύγιο όπου φιλοξενούνται.
Συνολικά είκοσι θύματα εμπορίας ανθρώπων διαμένουν σε αυτό το κτίριο στην παλιά Λευκωσία. Τη στέγαση και τη σίτισή τους έχουν αναλάβει σε εθελοντική βάση μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Cyprus Stop Trafficking και ο Ερυθρός Σταυρός, αφού οι κυβερνητικές Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας δηλώνουν… απούσες.

Την πυρκαγιά έκανε προχθές γνωστή, με ανακοίνωσή της, η επίσης μη κυβερνητική οργάνωση Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό, που τους είχε βοηθήσει εξ αρχής να καταγγείλουν τις συνθήκες σκλαβιάς και τους εκμεταλλευτές τους, στο Γραφείο της Αστυνομίας για την Καταπολέμηση της Εμπορίας Προσώπων. Η οργάνωση είχε αποκαλύψει ότι για πολλούς μήνες, θύματα εμπορίας προσώπων στην εργασία αφέθηκαν από τις αρμόδιες Αρχές της Κύπρου χωρίς οποιουσδήποτε πόρους διαβίωσης, με αποτέλεσμα να ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχιας και εξαθλίωσης.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για κακόβουλη ενέργεια, καθώς η πυρκαγιά ξέσπασε στον διάδρομο, έξω από διαμέρισμα όπου διέμενε γυναίκα-αναγνωρισμένο θύμα σωματεμπορίου, μαζί με το παιδί της και η Αστυνομία διερευνά την υπόθεση. Ευτυχώς δεν υπήρξαν τραυματισμοί. Η οργάνωση αναφέρει ότι το περιστατικό εντείνει τις ανησυχίες σε σχέση με το σοβαρό έλλειμμα για την προστασία, ευημερία και ένταξη των θυμάτων εμπορίας στην Κύπρο. Επιπρόσθετα υπενθυμίζει υπόμνημα, που μη κυβερνητικές οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων έστειλαν στο Υπουργείο Εσωτερικών, για την πρόσβαση θυμάτων εμπορίας προσώπων σε προγράμματα κατάρτισης και σε ικανοποιητικούς πόρους διαβίωσης. Τονίζεται στο υπόμνημα ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο, που εργάζονταν ως ανειδίκευτο προσωπικό στην οικιακή εργασία, τη γεωργοκτηνοτροφία, τη βιομηχανία του σεξ και σε κέντρα αναψυχής.

«Τα άτομα που αναγνωρίζονται ως θύματα εμπορίας προσώπων», επισημαίνεται στο υπόμνημα, «παραμένουν στην Κύπρο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ως μάρτυρες σε υποθέσεις ποινικών διώξεων, μέχρι να αποφασιστεί είτε η επανένταξη, είτε ο επαναπατρισμός τους. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, αντιμετωπίζουν προβλήματα όσον αφορά στα δικαιώματά τους σε πρόσβαση σε ικανοποιητικούς πόρους διαβίωσης, τα δικαιώματά τους σε πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την έκδοση αδειών διαμονής».

Ξέρω ότι κάποιοι ανάμεσά μας δυσφορούν με την ανάδειξη τέτοιων κοινωνικών ζητημάτων - που είναι βέβαια εξόχως πολιτικά. Σε μια περίοδο σαν αυτήν, όπου τα χαμόγελα έγιναν γκριμάτσες καχυποψίας, η φωτιά στα απλωμένα, φτωχικά ρούχα ενός θύματος, στον διάδρομο κάποιου καταφυγίου, είναι ένας ενοχλητικός περισπασμός.

Αλλά οι φλόγες της, πριν τις σβήσουν οι νεαροί φιλοξενούμενοι, φώτισαν για μια δύσκολη στιγμή τη σκληρή αλήθεια της θυματοποίησης.

Και το κενό της δικής μας αδιαφορίας.