Η φωτογραφία είναι του Νοεμβρίου 1989 στην πλατεία Βενσεσλάς στην Πράγα, τότε πρωτεύουσα της Τσεχοσλοβακίας, όπου εκατοντάδες χιλιάδες Τσέχοι, κυρίως φοιτητές, διαδήλωναν για μια βδομάδα, μαζικά αλλά ειρηνικά (Βελούδινη Επανάσταση), εναντίον του μισητού σοβιετικού καθεστώτος και κατάφεραν να το οδηγήσουν στην αυτοδιάλυση.

Η εξέγερση είχε ξεκινήσει στις 17 Νοεμβρίου 1989 από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου του Καρόλου, που κατέβηκαν στους δρόμους και κατέληξαν σε αυτή την κεντρική πλατεία της πόλης, με συνθήματα και τολμηρές ομιλίες εναντίον των κομμουνιστών δικτατόρων.

Εκείνη τη μέρα, η αστυνομία μάντρωσε τους φοιτητές σε ένα κλοιό τεθωρακισμένων οχημάτων και τους επιτέθηκε με βαρβαρότητα, κτυπώντας τους με γκλομπς και τραυματίζοντας εκατοντάδες.
Όμως δεν τραυμάτισε καθόλου το πνεύμα τους, καθώς τα πλήθη γιγαντώθηκαν τις επόμενες μέρες, μέχρι τις 27 Νοεμβρίου 1989, που ολόκληρη η ηγεσία του Τσεχοσλοβακικού Κομμουνιστικού Κόμματος (του μοναδικού που υπήρχε στη χώρα), παραιτήθηκε. Και άνοιξε έτσι ο δρόμος στη δημοκρατία.

Την περασμένη Δευτέρα, 17 Νοεμβρίου 2014, χιλιάδες Τσέχοι μαζεύτηκαν στην πλατεία Βενσεσλάς στην Πράγα, κατά μήκος της μεγάλης λεωφόρου Ναρότνι και γιόρτασαν την 25η επέτειο της Βελούδινης Επανάστασης, προτάσσοντας κόκκινες κάρτες στον σημερινό Τσέχο Πρόεδρο Μίλος Ζέμαν, που τον θεωρούν φιλορώσο. (Ο Ζέμαν υποστήριξε τη Ρωσία στο θέμα της Ουκρανίας και υποβάθμισε την αστυνομική βαναυσότητα της κομμουνιστικής εποχής).

Στην Κύπρο η ΕΔΟΝ, η νεολαία του ΑΚΕΛ, εξέδωσε προχθές ανακοίνωση «με την ευκαιρία της 17ης Νοεμβρίου, Διεθνούς Μέρας Φοιτητών» και υπενθυμίζει ότι «η ημερομηνία είναι σημαδιακή, αφού στις 17 Νοεμβρίου 1939, τα ναζιστικά στρατεύματα εκτέλεσαν 9 φοιτητές και καθηγητές του Πανεπιστημίου της Τσεχοσλοβακίας».

Η οργάνωση υπενθυμίζει ακόμα ότι «το 1973, 34 χρόνια μετά, αυτή τη φορά στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, οι φοιτητές εξεγέρθηκαν και με τη θυσία τους απέδειξαν ότι μπορούσαν να ανατρέψουν τη δικτατορία της Χούντας και τα σχέδια του αμερικανοΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλισμού».

Σύμφωνα με τη νεολαία του ΑΚΕΛ, «σήμερα, είναι επίκαιρα όσο ποτέ τα μηνύματα, τόσο της Πράγας του 1939, όσο και του Πολυτεχνείου του 1973», καθώς όπως υποστηρίζει, «ιδιαίτερα στην Ευρώπη σήμερα, οι νέοι υποφέρουν από τα ανελεύθερα και αντιδημοκρατικά καθεστώτα».

Ναι, έχει δίκιο η ΕΔΟΝ, είναι σήμερα όσο ποτέ, επίκαιρα τα μηνύματα, της 17ης Νοεμβρίου 1973 στο Πολυτεχνείο και της 17ης Νοεμβρίου 1939 στην Πράγα.
Όμως το ίδιο επίκαιρα, είναι τα μηνύματα μιας άλλης 17ης Νοεμβρίου, αυτής του 1989, επίσης στην Πράγα, που η νεολαία του ΑΚΕΛ, «ξέχασε» να υπομνήσει, γιατί δεν βολεύει τις δογματικές αυταπάτες της.
Δεν είπε ούτε λέξη για τους αγώνες και τις θυσίες των φοιτητών της Τσεχοσλοβακίας ενάντια στον σοβιετικό σταλινισμό στην πατρίδα τους.

Αλλά, αυτοί που με την πρώτη ευκαιρία εξυμνούν το ολοκληρωτικό σύστημα των Γκουλάγκ και των στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους διαφωνούντες, ανερυθρίαστα χαρακτηρίζουν «ανελεύθερα και αντιδημοκρατικά καθεστώτα», τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις της σημερινής Ευρώπης (και κατ’ επέκταση της Κύπρου, κράτους-μέλους της ΕΕ), όπου είναι κατοχυρωμένοι οι δημοκρατικοί θεσμοί και η πολυφωνία.

Το πολιτικό και ηθικό βάρος του ισχυρισμού τους είναι αμφισβητήσιμο, σαν την επιλεκτική τους μνήμη.