Απόψε στο Πάρκο της Ειρήνης στην Ξυλοτύμπου θα πραγματοποιηθεί από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, στην παρουσία του Πρέσβη του Ισραήλ στην Κύπρο Michael Harari, η αποκάλυψη αναμνηστικής πλάκας, σε ένδειξη της εκτίμησης του Ισραήλ προς τους κατοίκους του χωριού αυτού, που βοήθησαν τους Εβραίους πρόσφυγες την τριετία 1946 - 1949, κατά τη μετακίνησή τους στην πατρίδα τους.

Είναι μια αξιομνημόνευτη στιγμή στην πραγματική σχέση φιλίας του κυπριακού και του εβραϊκού λαού, που πάει πολύ πιο πίσω και πολύ πιο βαθιά από την επιφανειακή σχέση συμφέροντος, που οι δύο χώρες «ανακάλυψαν» πριν από τρία χρόνια, με τον εντοπισμό των υδρογονανθράκων στα θαλάσσια οικόπεδά τους.

Στην πραγματικότητα, όπως ξανάγραψα, το Ισραήλ ήταν πάντα κοντά μας, τα οικόπεδά του εφάπτονταν πάντα με τα δικά μας και οι λαοί μας είναι δεμένοι μεταξύ τους με δεσμούς ανιδιοτελούς αλληλεγγύης, σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, όταν παιζόταν η ίδια η ύπαρξή τους.

Από το 1946-1949, περίπου 52 χιλιάδες Εβραίοι, οι περισσότεροι επιζώντες του Ολοκαυτώματος, βρέθηκαν από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε βρετανικά στρατόπεδα κράτησης στην ίδια την Παλαιστίνη και στην Κύπρο (τότε και οι δύο περιοχές ήταν υπό βρετανική διοίκηση), αφού οι Βρετανοί τούς θεωρούσαν παράνομους μετανάστες και ήθελαν να εμποδίσουν τη μαζική εγκατάστασή τους στη γη των πατέρων τους.

Μέσα στους περιφραγμένους με συρματοπλέγματα «κάμπους» του Καράολου, της Δεκέλειας και της Ξυλοτύμπου, οι κρατούμενοι ενάντια στη θέλησή τους Εβραίοι έζησαν στην αθλιότητα, σε παραφορτωμένες παράγκες και αντίσκηνα, χωρίς επαρκή τροφή, υποσιτισμένοι και εξουθενωμένοι, σε συνθήκες που αποτελούν στίγμα και ντροπή στην ιστορία της Βρετανίας. Πίσω από τα συρματοπλέγματα έγιναν γάμοι μεταξύ των κρατουμένων και γεννήθηκαν 2.200 παιδιά!

Ένα από αυτά τα Εβραιόπουλα που γεννήθηκαν στην Κύπρο, η 66χρονη σήμερα Zehavit Blumenfeld, θα μιλήσει απόψε στην εκδήλωση στην Ξυλοτύμπου. Όπως ίσως θυμούνται κάποιοι αναγνώστες που διάβασαν τα σχετικά ρεπορτάζ, τη συνάντησα και της πήρα συνέντευξη στις 7 Φεβρουαρίου 2011 στο Τελ Αβίβ, στη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής μου στο Ισραήλ.

Η Zehavit γεννήθηκε στο BMH (Βρετανικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο) στην Αγλαντζιά στις 3 Μαΐου 1948. Η μητέρα της και ο πατέρας της κρατούνταν από τους Βρετανούς στο στρατόπεδο κράτησης της Δεκέλειας, από το 1947. Μου είπε ότι οι γονείς της τής έλεγαν πάντα ότι οι Κύπριοι βοήθησαν πολύ τους Εβραίους. «Αυτά τα λόγια τους ενσταλάχτηκαν μέσα μου σαν ζωτικός ορός», παρατήρησε. «Οι Κύπριοι μάς έφερναν καλάθια με φρούτα, γλυκά για τα παιδιά και ό,τι άλλο είχαν και στερούμασταν εμείς. Ακόμα, κάποιοι βοήθησαν Εβραίους να δραπετεύσουν και να πάνε στην Παλαιστίνη με πλοία σταλμένα από το Ισραήλ, που ήταν και ο αρχικός τους προορισμός. Σε κάποιες περιπτώσεις έσκαψαν τούνελ που έβγαιναν στη θάλασσα και συνήθως κάποιος Κύπριος τους ανέμενε στην άλλη πλευρά, για να τους φυγαδεύσει στα πλοία.

»Εσείς οι Κύπριοι πρέπει να νιώθετε περήφανοι που βοηθήσατε τον λαό μας σε εκείνες τις δύσκολες ώρες κι αυτό έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Πέρασαν από τότε δύο γενιές και αποσιωπήσαμε εκείνη την πτυχή της Ιστορίας μας, αλλά είναι καιρός να τη φέρουμε στην επιφάνεια».