Δύο νέοι άντρες έφεραν τον Majid Eazadi στο επισκεπτήριο του θαλάμου «υψηλής προστασίας» του ψυχιατρικού νοσοκομείου Αθαλάσσας, σε αυτήν την επίσκεψη του δικηγόρου του, Μιχάλη Παρασκευά. Ότι είναι «υψηλής προστασίας» φάνηκε αμέσως από τα παπούτσια χωρίς κορδόνια, του υπόδικου Ιρανού, που έχει πίσω του αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας στα διάφορα κρατητήρια που φυλακίστηκε για πέντε χρόνια, περιμένοντας την απέλασή του.
«Για δική του προστασία, μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάστασή του», είναι η ιατρική εξήγηση. Όχι κορδόνια παπουτσιών, όχι αναπτήρες ή σπίρτα, όχι κατοχή οποιουδήποτε αντικειμένου μπορεί να βλάψει τον εαυτό του. Όμως δεν τον βλάπτουν άραγε τα χάπια που τον φορτώνουν, «για να ηρεμήσει»; Για να μη θέλει ν’ αυτοκτονήσει σε αυτήν τη χώρα που τον απέρριψε και τον έκρινε ανεπιθύμητο για τόσα πολλά χρόνια, μετά τη δραπέτευση από τη δική του πατρίδα ως πολιτικός πρόσφυγας;
Ο δικαστής Μύρων Νικολάτος με την απόφασή του 22 Νοεμβρίου 2012, στην αίτηση του Μιχάλη Παρασκευά, απελευθέρωσε τον Majid «καθότι η συνεχιζόμενη κράτησή του με σκοπό την απέλαση για πέραν των 4 ετών, είναι δυσανάλογα μεγάλη και ως εκ τούτου παράνομη εφόσον και η απέλασή του δεν είναι εφικτή». Έγραψε ο δικαστής ότι «η κράτησή του για σκοπούς απέλασης δεν δικαιολογείται και αυτός θα πρέπει να απολυθεί αμέσως».
Περιέγραψε στην απόφαση ο δικαστής, ότι «ο Majid Eazadi ήρθε αρχικά στην Κύπρο το 1998 ως επισκέπτης, στη συνέχεια συνέχισε να παραμένει παράνομα στη Δημοκρατία και το 2000 συνελήφθη, τέθηκε υπό κράτηση και απελάθηκε στη χώρα του στις 19.4.2000. Το 2001 επανήλθε στην Κύπρο από μη εγκεκριμένο λιμάνι. Την 21.8.2001 εντοπίστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση μέχρι 4.10.2001. Αργότερα υπέβαλε αίτημα για πολιτικό άσυλο και του δόθηκε άδεια παραμονής από τις 9.11.2001, η οποία ανανεωνόταν μέχρι το 2007.
Στις 17.9.2007 ο αιτητής καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 μηνών για παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β΄ και στις 20.11.2007 κηρύχθηκε ανεπιθύμητος μετανάστης. Την ίδια ημέρα εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Στις 28.11.2007, μετά την έκτιση της ποινής του, κρατήθηκε για σκοπούς απέλασης, αλλά η απέλασή του δεν κατέστη δυνατή καθότι δεν ήταν κάτοχος διαβατηρίου και η ιρανική πρεσβεία αρνήθηκε να του εκδώσει ταξιδιωτικό διαβατήριο, ισχυριζόμενη ότι αυτός δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του.
Ο αιτητής συνέχισε να βρίσκεται υπό κράτηση για σκοπούς απέλασης, μέχρι την 21.3.2011, οπότε, κατόπιν οδηγιών του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, τα διατάγματα κράτησης και απέλασής του ακυρώθηκαν και αυτός αφέθηκε ελεύθερος με όρους απόλυσης τους οποίους αρνήθηκε να υπογράψει. Εν τω μεταξύ, στις 11.10.2010, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε αίτηση του αιτητή για την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus…
Την 1η.9.2011 το Υπουργείο Εσωτερικών έδωσε οδηγίες προς την Αστυνομία για επανασύλληψη του αιτητή επειδή αυτός δεν είχε διευθετήσει την παραμονή του σύμφωνα με τους όρους απόλυσής του. Στις 12.9.2011 ο αιτητής συνελήφθη ξανά και στις 13.9.2011 εκδόθηκαν νέα διατάγματα κράτησης και απέλασής του…».
Οι ημερομηνίες που παραχώρησαν στον δικαστή οι κρατικές υπηρεσίες, αντανακλούν με ανατριχιαστική ακρίβεια και καθαρότητα, το ταλέντο της χώρας να καταγράφει τις συλλήψεις και τις φυλακίσεις ανθρώπων σαν τον Majid Eazadi - τον τεχνίτη χαλιών από την όμορφη πόλη Σάρι στα παράλια της Κασπίας, που συνάντησα χθες φοβισμένο κι απελπισμένο, σ’ ένα γυμνό δωμάτιο ψυχιατρείου.
