Επανέρχεται οργισμένος αλλά πάντα με επιχειρήματα, ο εκλεκτός φίλος και αναγνώστης της «Σ», Ανδρέας Τ. Λουκά, πρόσφυγας από το Αγριδάκι της κατεχόμενης αλλά μη εκχωρούμενης Κερύνειας μας. Μου γράφει για το ξεπούλημα περιουσιών στον Αττίλα: «Παρακολούθησα χθες το πρόγραμμα του Λάζαρου Μαύρου από το Ράδιο Πρώτο, στη διάρκεια του οποίου έβγαλε κάποιους καλούς συμπατριώτες μας, οι οποίοι μας διεκτραγώδησαν τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο πλαίσιο του λεγόμενου "Εθνικού Συμβουλίου".

Προπάντων σε συνάρτηση με το ξεπούλημα των κατεχόμενων περιουσιών από τους ιδιοκτήτες τους στην Τουρκία. Επειδή την άποψή μου για την αναξιότητα των αναμειγμένων στην πολιτική στον τόπο μας δεν την έχω αποκρύψει ποτέ και την έχω εκφράσει κατά κόρον, σήμερα θα ασχοληθώ ξανά με το θέμα των περιουσιών, όπως το αναφέρω πιο πάνω, προπάντων για να συμφωνήσω με τον φίλτατο καθηγητή Κώστα Μαυρίδη. Είναι, λοιπόν, ενδεικτικό της νοοτροπίας των πολιτικών που καταδυναστεύουν την Κύπρο. Όταν το θέμα ήταν να διασώσουν τους κλεφτοτραπεζοτοκογλύφους δεν έδειξαν τον παραμικρό ενδοιασμό να αρπάξουν τις καταθέσεις των πολιτών, προσφύγων και μη προσφύγων, και να τους οδηγήσουν σε συνθήκες οικονομικού μεσαίωνα.

»Όταν πρόκειται να ξοδέψουν χρήματα από τα δημόσια ταμεία είτε για να ηλεκτροδοτήσουν την κατοχή είτε για να προσφέρουν, για πολιτικούς λόγους λένε, ιατροφαρμακευτική περίθαλψή σε μη δικαιούχους Τ/κ και παράνομους αλλοδαπούς είτε για να πληρώνουν συντάξεις σε μη δικαιούχους Τ/κ, δεν βρίσκουν κανένα κώλυμα και λεφτά υπάρχουν. Όταν πρόκειται για τις λιμουζίνες των ιδίων και των παρατρεχάμενών τους, χρήματα υπάρχουν. Όταν πρόκειται για συντάξεις-μαμούθ πολυσυνταξιούχων του δημοσίου, λεφτά πάντα υπάρχουν.

Και βέβαια όχι μόνο σήμερα, όπως καταστενοχωρημένος μας δηλώνει ο Υπουργός των Εσωτερικών, αλλά και σε όλες τις προηγηθείσες περιόδους "οικονομικών θαυμάτων", όταν στον τόπο, για τους μη πρόσφυγες, έρρεε μέλι και γάλα, ακόμα και τότε δεν υπήρχαν χρήματα για τους πρόσφυγες. Και τότε, η περίεργη δικαιολογία ήταν το πολιτικό κόστος που θα χρειαζόταν να καταβάλει όποιος τολμούσε να βάλει χέρι στα εισοδήματα των προνομιούχων για "ισότιμη κατανομή βαρών".

»Επειδή, προφανώς, πολιτικό κέρδος από τη μεριά των προσφύγων για τους πολιτικούς δεν υφίσταται! Μόνο κόστος από τους μη πρόσφυγες υπάρχει! Και σήμερα, όταν πλέον το θέμα δεν είναι απλώς να κοροϊδέψουν τους πρόσφυγες και πέρασε στο ξεπούλημα, όχι πλέον κάποιων περιουσιών σε Κινέζους, Ρώσους, Εγγλέζους κ.λπ., αλλά στην Τουρκία, άρχισαν να προβληματίζονται, αλλ’ όχι για να το λύσουν! Μπαααα! Για να εκβιάσουν ψυχολογικά τους πρόσφυγες να μην προχωρούν στο απονενοημένο. Και αυτό κάτω από την πίεση κάποιων καταστάσεων. Επειδή βλέπουν να φεύγει μέσα από τα χέρια τους ένα όπλο που είχαν για να δικαιολογούν τις αιώνια αναποτελεσματικές συζητήσεις τους και την ενασχόλησή τους με το Κυπριακό: Το Εδαφικό!

»Αλλά και για πολύ πιο πρακτικούς λόγους: Επειδή σε μια λύση ίδιων προδιαγραφών με εκείνες του σχεδίου Ανάν, ποιες περιουσίες θα υφαρπάσουν οι πάντα έτοιμοι και πάντα φορτωμένοι χρήμα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, τραπεζοτοκογλύφοι και άλλα κοράκια. Όπως ήταν έτοιμοι το 2004 να αρπάξουν τέτοιες περιουσίες προεξοφλώντας, "με το αζημίωτο βεβαίως", τα ομόλογα των προσφύγων. Τελικά τίθεται και για μας τους αφελείς το ερώτημα: Ποιο είναι περισσότερο σοβαρό και επείγον; Η διάσωση του εδάφους της πατρίδας ή η διάσωση των τραπεζών και των κεκτημένων των μονίμως σιτιζομένων από τα δημόσια ταμεία; Ιδού η απορία. Βλακώδης, βεβαίως, μετά από σαράντα χρόνια κατοχής και της σχετικής δράσης των πολιτικών!».