Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η οικονομική κρίση που ενδημεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια δημιούργησε δυσκολίες και προβλήματα σε μεγάλο αριθμό προσώπων. Σίγουρα, ως φυσική συνέπεια, η κρίση έφερε την ένδεια και ανέχεια σε αρκετά στρώματα του πληθυσμού.
Ασφαλώς και η δημιουργηθείσα κατάσταση είναι ανυπόφορη για πολλούς από εμάς. Όμως, πιθανόν όλα αυτά να λειτουργήσουν σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ, που θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αύριο.
Αν αξιοποιήσουμε την κρίση και τη δούμε σαν ευκαιρία να διορθώσουμε λάθη, νοοτροπίες και συμπεριφορές, τότε με την υποχώρησή της μπορεί να μας αφήσει κάποια προίκα. Ήδη εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει ότι κάτι κινείται. Μπορεί να διαπιστώσει ότι υπάρχουν διεργασίες που δημιουργούν προοπτικές για βελτιώσεις και αναβαθμίσεις σε διάφορα επίπεδα και τομείς.
Ακόμα και το γεγονός ότι καθημερινά ξεφυτρώνουν σκάνδαλα, αποκαλύπτονται ατασθαλίες και στιγματίζεται η διαπλοκή και ο αθέμιτος πλουτισμός, μαρτυρεί ότι κάτι υγιές ξεπροβάλλει. Αποδεικνύει ότι εμπεδώνεται μια τάση που οδηγεί σε σωστές κατευθύνσεις.
Οι φωνές που ακούγονται τόσο από απλούς πολίτες όσο και από οργανωμένα σύνολα, ότι επιβάλλεται να επανιδρύσουμε θεσμούς και δομές, είναι κι αυτές αποτέλεσμα της κρίσης. Είναι οι κραυγές αγωνιούντων και ανησυχούντων, αυτών που υφίστανται τις συνέπειες της οικονομικής δυσπραγίας, που λειτουργούν σαν μοχλός πίεσης για αναδόμηση και παλινόρθωση πυλώνων και αξιών της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
Είναι η πίεση όλων αυτών που έβαλε στο τραπέζι θέμα συζήτησης για εξυγίανση ημικρατικών οργανισμών, τοπικής αυτοδιοίκησης και δημόσιας υπηρεσίας. Είναι υπό το βάρος όλων αυτών που άρχισαν διεργασίες για φρουρές πολιτικών προσώπων, για διπλές-τριπλές συντάξεις, για υψηλούς μισθούς, για υδροκέφαλες υπηρεσίες και οργανισμούς, για περιορισμό των σπαταλών και όλα τα άλλα, που έχουν στόχο το νοικοκύρεμα και την εξοικονόμηση πόρων και διάθεσή τους σε τομείς που απαιτείται για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού.
Έστω κι αν οι σχετικές διεργασίες κινούνται με βραδείς ρυθμούς, έγινε το πρώτο βήμα. Το θέμα είναι να σπρώξουμε για να γίνουν και τα επόμενα. Όχι να μείνουμε με μετέωρο βήμα. Από εμάς εξαρτάται και τον βαθμό επαγρύπνησης που επιβάλλουν τα δεδομένα.
