ΤΡΙΤΗ ΓΝΩΜΗ

Σε κάθε περίοδο μετεγγραφών, ειδικά στα ρεπορτάζ των μεγάλων ομάδων, αναφέρονται ονόματα από αυτά που θεωρούνται κράχτες και βεβαίως φέρνουν μπόλικο ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών κάθε ομάδας ξεχωριστά.

Από αυτήν τη λίστα των ηχηρών ονομάτων, η προϊστορία αποδεικνύει ότι ελάχιστοι κατηφορίζουν στην Κύπρο, για πολλούς και ευνόητους λόγους.
Και από αυτούς που έρχονται και τα ποδοσφαιρικά βιογραφικά τους είναι πολύ εντυπωσιακά για τα δεδομένα της Κύπρου, λίγοι είναι αυτοί που δικαιολογούν τον ντόρο αλλά και τα λεφτά που δαπανήθηκαν για να αποκτηθούν.

Και η φετινή καλοκαιρινή περίοδος, αλλά και αυτή που διανύουμε τώρα, είναι μια από τα ίδια σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση που τυγχάνουν είτε υποψήφιοι είτε και παίκτες που έρχονται στο νησί μας. Ουσιαστικά, με τις δηλώσεις τους οι παράγοντες προδιαθέτουν τον απλό οπαδό να περιμένει τον ποδοσφαιρικό Μεσσία, ή τους παίκτες που θα μπουν στο γήπεδο, θα πουν καλησπέρα και θα κάνουν αμέσως τη διαφορά.
Είναι λογικό, όταν ομάδα ή και ομάδες, από τις μεγάλες κυρίως, δεν είναι εντός αρχικών στόχων που έθεσαν, να βλέπουν σαν σανίδα σωτηρίας τη δεύτερη περίοδο μετεγγραφών και να αναμένουν να αλλάξουν τα δεδομένα που ισχύουν μέχρι στιγμής.

Είναι, επίσης, λογικό ότι κάποιοι που θα κατηφορίσουν στην Κύπρο, θα είναι σαφώς καλύτεροι από τους υφιστάμενους στη θέση που αγωνίζονται.
Όμως, αυτό, από το να δημιουργείται στον κόσμο η εντύπωση ότι έρχονται παιχταράδες που θα μετατρέψουν την ομάδα από τη μια στιγμή στην άλλη σε ακτύπητη, είναι τουλάχιστον υπερβολικό, να μην πω και επικίνδυνο για τη συνέχεια…

Θυμίζω ότι στην Κύπρο ήλθαν, κυρίως από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και εντεύθεν, εκατοντάδες ξένοι ή και κοινοτικοί.
Από αυτούς κάποιοι πέρασαν απαρατήρητοι και κάποιοι άφησαν εποχή και ακόμη ο κόσμος που τους έζησε, νοσταλγεί την εποχή και τα επιτεύγματά τους.
Έστω και αν οι πλείστοι δεν ήταν από τις λεγόμενες μετεγγραφές… αεροδρομίου.

Δεν πάει αρκετός καιρός που το αεροδρόμιο της Λάρνακας γέμιζε σχεδόν κάθε βράδυ από οπαδούς με κίτρινα, γαλάζια ή πράσινα κασκόλ, ενθουσιασμένους που ανέμεναν την άφιξη των νέων ινδαλμάτων τους.
Από αυτούς, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, άντε και των δύο, είναι όσοι δικαιολόγησαν τη φρενίτιδα ενθουσιασμού και τα χιλιάρικα που δαπανήθηκαν για την απόκτησή τους.

Αντίθετα, παίκτες που υπέγραψαν χωρίς να το πάρει είδηση σχεδόν κανένας, ή και αποκτήθηκαν την τελευταία στιγμή γιατί κάποια ηχηρή μετεγγραφή ακυρώθηκε, όχι απλά έπαιξαν πολλή μπάλα, αλλά αποδείχτηκαν λίρα εκατό για τις ομάδες που τους απέκτησαν.

Είναι γι΄ αυτό που επιμένω ότι άλλο λόγια και άλλο πράξη σε κάθε περίοδο μετεγγραφών.
Το γήπεδο πάντα είναι για τον καθένα ο καθρέφτης ή και ο τόπος εξετάσεων.