ΤΡΙΤΗ ΓΝΩΜΗ

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει στην περίπτωση με την αύξηση των ομάδων και μάλιστα στη διάρκεια μιας περιόδου που καθολική είναι η άποψη ότι, από πλευράς ενδιαφέροντος τουλάχιστον, θεωρείται η κορυφαία από καταβολής της διεξαγωγής των μπαράζ.

Τονίσαμε πολλές φορές και θα το επαναλάβουμε και σήμερα, ότι είναι δεχτή η κάθε άποψη, κυρίως όταν ακούγεται από ανθρώπους του χώρου.
Όμως, έτερον εκάτερον.

Όταν αυτή η άποψη κατατίθεται και φαίνεται εξ αρχής να μην έχει ούτε αρκετούς υποστηρικτές, αλλά ούτε τα επιχειρήματα να είναι τέτοια που να προβληματίζουν έντονα τους διαφωνούντες, δεν είναι ντροπή για κανένα να την αποσύρει.

Βασικά και μετά την προχθεσινή πρώτη συνάντηση της οκταμελούς επιτροπής που συστάθηκε γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό, αποδείχτηκε ότι σχεδόν όλα, αν όχι όλα, έχουν να κάνουν με το οικονομικό κομμάτι και την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται σχεδόν όλα τα σωματεία.

Εδώ, λοιπόν, θα πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια όλων και όχι στην εύκολη λύση της αύξησης των ομάδων.
Και αν για χάρη συζήτησης αυξηθούν οι ομάδες, σε ματς όπως τα προχθεσινά του δευτέρου ομίλου, θα πηγαίνουν στο γήπεδο περισσότεροι, ή θα κινδυνεύουμε να χάσουμε και τις κάποιες δεκάδες που εμφανίζονται τώρα, που έχει και ενδιαφέρον η κάθε αναμέτρηση;

Τι περισσότερο θα κερδίσουν οι ομάδες που κατά μέσο όρο παίρνουν στο γήπεδο ένα λεωφορείο πάνω-κάτω από οπαδούς τους;
Θα αναμένουν τους οπαδούς των μεγάλων ομάδων για να κάνουν εισπράξεις και μόνο;

Και άμα δεν έχει ενδιαφέρον ένα ματς, γιατί ο ΑΠΟΕΛίστας να πάει στο Δασάκι, ο Ομονοιάτης στο «Τάσος Μάρκου» και ο Λεμεσιανός στο Μακάρειο;
Άρα, θα συμφωνήσω με τον επίλογο της προχθεσινής ανακοίνωσης της Ομοσπονδίας, που κάνει αναφορά για να εξευρεθούν τρόποι ενίσχυσης του ταμείου που αφορά στον χώρο γενικά και βεβαίως τρόποι να ενισχυθούν ειδικά οι μικρομεσαίες ομάδες.

Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι όποια ομάδα δεν φέρνει αρκετό κόσμο στο γήπεδο θα πρέπει να μη συμμετάσχει στον μαραθώνιο.
Είναι λογικό και συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις χώρες, οι ομάδες να χωρίζονται σε μεγάλες και μικρές, και να ακολουθούνται από πολλούς ή λίγους στις αναμετρήσεις τους.
Άρα, κανείς δεν πρέπει να θέλει λίγκα η περαιτέρω μείωση σε 8 ή και 10 ομάδες.

Αυτό που απαιτεί ο απλός οπαδός είναι να υπάρχει ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα, να είναι όσο το δυνατόν πιο καθαρό και να δίνεται η ευκαιρία σε μεγάλους και μικρούς να προσπαθήσουν για να πέτυχουν τους στόχους τους.

Κανένας δεν πρέπει να το παίζει αφεντικό και κανένας δεν πρέπει να βάζει υπεράνω του συνολικού συμφέροντος, το ατομικό ή και σωματειακό.
Αν αυτό το απλό πράγμα, που στις πλείστες χώρες έχει γίνει κανόνας και αυτό άλλωστε απαιτεί και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, γίνει και στην Κύπρο κατανοητό, θεωρώ ότι μπορούμε σε κάτι θετικό να ελπίζουμε στο εγγύς μέλλον.

Σε διαφορετική περίπτωση, θα συνεχίσουμε τις άτυπες συνελεύσεις, τις συνεδρίες επιτροπών και θα προσπαθούμε όπως πάντα με διάφορους τρόπους να περάσουμε το δικό μας…
Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα, όπως τη γνωρίζουμε για έτη πολλά.