Eδώ και καιρό σιωπώ, όπως πολλοί σιώπησαν εν αναμονή καλύτερων ημερών. H σιωπή μου οφείλεται στη σκέψη και στα συναισθήματά μου, στη βαθιά μου λύπη ότι ο τόπος μας περνά από συμπληγάδες, όχι τυχαίες. O κόσμος κλείστηκε στο καβούκι του, περνά την καθημερινότητά του μουλλωχτά, βλέποντας τα όσα τεκταίνονται, και ευχαριστώντας τον Ύψιστο ότι τουλάχιστον υπάρχει, έστω και κάτω από συνθήκες δύσκολες, φτώχια, αναξιοπρέπεια, ρατσισμό, όλα να δείχνουν μια πορεία φθίνουσα, μια κοινωνία σαθρή....

Άκουσα όμως μια είδηση φοβερή, και αν ο κόσμος τούτος έχει ακόμη ίχνος αξιοπρέπειας, θα πρέπει από κοινού να την αντιμετωπίσει με σθένος και αποφασιστικότητα. Άκουσα, λοιπόν, ότι έχουν αποφασιστεί συναυλίες για τα 40 χρόνια της κατοχής. Συναυλίες, καλά διαβάσατε... συναυλίες για να αυξήσουν το αγωνιστικό μας φρόνημα για την επόμενη πενταετία, για τον επόμενο μακροχρόνιο. Ντροπή, κύριε Πρόεδρε, ντροπή μεγάλη να πανηγυρίσουμε με συναυλίες, το πένθος, το χάσιμο της ταυτότητάς μας, τις απώλειες, τις χαμένες μνήμες, τις χαμένες πόλεις, τα αγνώριστα χωριά μας. Δεν θα σιωπήσω. Προτείνω να γίνει μια πλατφόρμα από ανθρώπους που σέβονται την ιστορία και τον τόπο.

Να σκεφτούμε με σεβασμό τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτήν την τραγική επέτειο: Ας προγραμματιστεί μια δενδροφύτευση 40 χιλιομέτρων, ας προγραμματιστεί μια κοινή πορεία Ελληνοκυπρίων και Tουρκοκυπρίων για την απαίτησή μας να φύγει ο τουρκικός στρατός κατοχής, ίσως μια επανάληψη των πορειών των γυναικών, μια σιωπηρή πορεία διαμαρτυρίας. Τίποτα άλλο.

Άκουσα ότι εγκρίθηκε ένας προϋπολογισμός 400.000 ευρώ για να πληρώσει τις συναυλίες. Κάποιος θα φάει από αυτές τις εκδηλώσεις κι εμείς βαρεθήκαμε να πληρώνουμε για να τρώνε άλλοι. Όταν υπάρχουν, κύριε Πρόεδρε, κοινωνικά παντοπωλεία, παιδιά που δεν έχουν πρόγευμα, οικογένειες διαλυμένες, εσείς τολμάτε να προσφέρετε 400.000 με αμοιβές προσωπικές σε καλλιτέχνες. Aκούσαμε ότι οι συναυλίες οργανώθηκαν ήδη με ημερομηνίες στις ελεύθερες πόλεις.

H Αμμόχωστος, η Kερύνεια, η Mόρφου, η Γιαλούσα, το Kαρπάσι... αν η επίσημη πολιτεία τις ξέχασε, οι κάτοικοί τους δεν τις ξέχασαν και συνεχίζουν να πονούν, να ελπίζουν και να απαιτούν λύση, όχι καινούργιο μακροχρόνιο. Όσοι πιστοί προσέλθετε, να υπογράψουμε μια κοινή διακήρυξη (όπως κάναμε τότε για το περίφημο Ίδρυμα Πολιτισμού), που να στοχεύει στην απαγόρευση εκ μέρους των κατοίκων τούτης της βραχονησίδας να πανηγυρίσει η πολιτεία για τα 40χρονα της εισβολής και της κατοχής του τόπου μας. Δεν πανηγυρίζουμε για την καταστροφή του τόπου, Πρόεδρε, με συναυλίες. Αυτήν τη φορά η κοινωνία των πολιτών ας μιλήσει, ειδάλλως είμαστε άξιοι της τύχης μας.